Voor de tweede keer op rij kwam een groep wakkere, gedisciplineerde en goedgemutste vormelingen de kerk binnen, ook al was het voor velen een vroeg uur...
We proberen steeds onze beurt met als thema de gebedsvrienden vroeg in het werkjaar te plaatsen. Op die manier maken de jongens en meisjes kennis met de groep gelovigen van bij hun eigen kerktoren bij wijze van spreken. Ze ervaren dat ze niet alleen staan in hun geloofsgroei, maar gesteund worden door de hele geloofsgemeenschap.
Meteen bij het binnenkomen kwamen al enkele vormelingen enthousiast en apetrots melden: "We staan in de krant!" Ik had onze pagina uit de editie van Kerk en Leven gehaald en opgehangen in hun klas. Sommigen hadden het gelezen bij de oma. Er was dus over gesproken!
We rakelden de uitspraken van de eerste beurt nog eens op, omdat we dit ook in de viering zelf wilden verwoorden: wat maakt ons echt gelukkig. Daarna was de link naar de gebedsvrienden vlug gelegd. Zij kwamen immers getuigen van wat hen binnen de geloofsgemeenschap blij maakt. Het was echt stil in de kerk. De getuigenissen werden met aandacht gevolgd door vormelingen, de vele ouders en de parochianen.
Ik kreeg kippenvel toen de vele aanwezige gebedsvrienden rechtop gingen staan - er zijn er dit jaar zelfs een flink aantal nieuwe bijgekomen, waarvoor dank - en het gebed luidop voorlazen. Vele vormelingen keken eens achterom en staarden. Zoveel mensen die voor hen willen bidden?
Na de viering feliciteerde ik onze gasten: ze waren echt heel verstandig geweest. Het is een beurt die zal beklijven, daar ben ik van overtuigd!
We kijken al uit naar onze volgende samenkomst. (J.S.)
