Congregaties worden uitgenodigd om met een zekere regelmaat een algemeen kapittel te houden, waarin zowel het concrete leven van de zusters als de apostolaatswerken en de nieuwe uitdagingen ter sprake komen. In 1968 wordt in de congregatie een eerste ‘verdiepingskapittel’ gehouden, waarbij de zusters zoveel mogelijk betrokken worden. Herbronning en vernieuwing worden de twee pijlers waarrond gesproken en gewerkt wordt. Dit mondt uit in een ontwerp van Constituties en Directorium ter vervanging van de regel van 1930. In de daaropvolgende jaren wordt er gewerkt aan de concrete beleving ervan met nadruk op bezinning en vorming, het zoeken naar evenwicht tussen de gemeenschap, de apostolische inzet en het engagement tot innerlijkheid en gebed vanuit het Evangelie.
De geest van vernieuwing wordt onder meer zichtbaar in:
- de vernieuwingen in de vorming van de jonge zusters (lees meer…)
- het zoeken naar de eigenheid van de zusters bernardinnen (lees meer…)
- een nieuwe vorm van apostolische aanwezigheid, zowel in Vlaanderen als in Afrika (lees meer…)
De vernieuwing waartoe Vat. II de religieuze gemeenschappen had opgeroepen, heeft in de daaropvolgende jaren dus geleid tot talrijke aanpassingen, zowel wat de concrete levensstijl betreft als wat de spirituele beleving van de religieuze roeping betreft. De wijzigingen binnen Kerk en samenleving hebben hier zeker hun invloed gehad.
In deze ‘tijd van vernieuwing’ doen zich enkele merkwaardige verschuivingen voor binnen de congregaties. Deze algemene trend is grotendeels herkenbaar in de gemeenschap van de zusters bernardinnen. In deze periode daalt het aantal Vlaamse zusters en is er een toename van Afrikaanse – vooral Rwandese zusters. Verder zien we in Vlaanderen een veroudering en een verminderd aantal intredingen, terwijl Rwanda een grote toename van jonge kandidaten kent. Ook het aantal missionarissen in Rwanda neemt af, zeker nadat de Vlaamse zusters in de dramatische omstandigheden van 1994 het land moeten verlaten. Toch blijft het missionaire élan bestaan. Omdat de Rwandese zusters op hun beurt wensen missionaris te zijn, wordt in 1983 vanuit Rwanda de missie in Tsjaad gesticht. In 1995 wordt er gestart met een kleine gemeenschap in Bobo Dioulasso – Burkina Faso. Op die wijze zet de internationalisering zich verder door, zowel binnen de congregatie als geheel als binnen de Afrikaanse provincie.
Lees hier verder over de doorwerking van de geschiedenis tot op vandaag.
