In dit fragment roept Guido Vanheeswijck op om als gelovige meer te spreken over wat ons drijft en inspireert, zowel in binnenkerkelijke kringen als daarbuiten. Het excuus dat we daar geen tijd voor hebben, is een flauw excuus. Je maakt tijd voor wat je interesseert en wat je zelf wil. In ons spreken over geloof moeten we ook niets verzwijgen voor de lieve vrede. We moeten elkaar vinden in het geïnteresseerd zijn en zoeken naar dezelfde vragen.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
