"Elke dag bracht de Heer er meer bijeen, die gered zouden worden." (Hand. 2, 47b) In hetzelfde hoofdstuk waagt Lucas zich zelfs aan getallen: "Die Petrus' woord aannamen lieten zich dopen, zodat op die dag ongeveer drieduizend mensen zich aansloten." (Hand. 2, 41) Bent u ook een beetje jaloers wanneer u deze Bijbelverzen leest? Het verhaal van de eerste Kerk was blijkbaar een succesverhaal, in schril contrast met het verhaal van onze hedendaagse Kerk hier ter plaatse.
Het is bekend dat schrijvers uit de oudheid, ook gewijde schrijvers, niet bang zijn van enige overdrijving. En wellicht is ook ons spreekwoord 'mooie liedjes duren niet lang' hun onbekend. Inderdaad, in een bijbels geschrift uit het einde van de eerste eeuw, de Hebree?nbrief, lezen we: "Wij moeten niet wegblijven uit onze bijeenkomsten, zoals sommigen gewoon zijn te doen." (Heb. 10, 25a) Ook moeten wij vaststellen dat de brieven van Paulus die bewaard gebleven zijn, geschreven werden naar aanleiding van problemen die zich in de geadresseerde gemeenten stelden.
Het christendom heeft altijd benarde situaties gekend, zegen gebracht en fouten gemaakt, en toch bleef het al die tijd bestaan. Hoe kon het overleven? Door, zoals Paulus, zijn kwetsbaarheid op te dragen aan de Heer. Hij schrijft aan de christenen van Korinthe: "Kracht wordt juist in zwakheid volkomen. Dus zal ik het liefst van alles roemen op mijn zwakheid. Dan zal de kracht van Christus in mij wonen. Want als ik zwak ben, ben ik sterk." (2 Kor. 12, 9-10)
Wij ondervinden dat in de eucharistische bijeenkomsten in de kerk van Sleidinge steeds minder mensen aanwezig zijn en dat steeds minder mensen vragen om de sacramenten te ontvangen. Daarom moeten wij de gelovigen vragen om aansluiting te zoeken bij een andere gemeenschap. Wij betreuren het, maar willen ons realiseren dat de kerkgemeenschap niet beperkt blijft tot haar lokale uitdrukking, zij bestrijkt de hele mensheid. In de eerste plaats maken wij deel uit van de ene wereldkerk. In de schoot van die kerk willen wij in onze zwakheid de kracht van Christus herkennen. Hij roept ons op tot een groter vertrouwen in Hem. Hij heeft ons immers beloofd om met ons te zijn tot het einde van de tijden.
Op zaterdag 22 november, op Christus Koning, wanneer het huidige kerkelijk jaar ten einde loopt, vieren we de laatste weekendviering in de kerk van Sleidinge.
Dat houdt in dat er enkele wijzigingen zijn:
- De misintenties voor Sleidinge zullen vanaf zaterdag 29 november opgenomen worden in Ertvelde, voor de eucharistieviering op zaterdagavond, of in Assenede, Evergem of Zelzate voor de eucharistievieringen op zondag.
- De gedachtenisvieringen voor de overledenen vanaf november zullen in de kerk van Ertvelde doorgaan.
- Er zullen wel nog uitvaarten plaatsvinden in de kerk van Sleidinge, behalve op de eerste vrijdag van de maand om 09.30 uur. Om 11.00 uur zal dat wel nog mogelijk zijn.
- Er zullen ook nog huwelijken kunnen doorgaan in de kerk van Sleidinge, doopvieringen zullen er niet meer doorgaan.
Vanaf het nieuwe liturgische jaar (Advent - weekend 29/30 november) bent u van harte welkom in de eucharistievieringen op andere momenten in onze parochie.
Laten we samen blijven bouwen aan een hoopvolle en levendige geloofsgemeenschap, gedragen door de Geest die ons blijft verbinden.
Hartelijk dank aan alle vrijwilligers die met hun inzet en betrokkenheid de kerk en gemeenschap jarenlang hebben gedragen. Dankzij jullie bleef en blijft dit huis van gebed een plaats van licht en samenhorigheid.
