Kerkgebouwen in Evergem | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken
Parochie in Assenede-Evergem-Zelzate

Parochie in Assenede-Evergem-Zelzate

  • Startpagina
  • Contacten
  • Kerken & vieringen
  • Zoeken
  • Meer
    • Kerken & vieringen
    • Zoeken
    • Sacramenten & vieringen Doopsel Eerste communie Vormsel Huwelijk Uitvaarten Gedachtenisvieringen en misintenties Fotoreportages Godly Play Kindernevendienst Maak kennis met onze parochie
      Wie is wie?Administratief centrum en secretariatenParochiezalenPrivacyverklaring
      Naar de website van het dekenaat Eeklo
Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail
Sacramenten & vieringen Doopsel Eerste communie Vormsel Huwelijk Uitvaarten Gedachtenisvieringen en misintenties Fotoreportages Godly Play Kindernevendienst Maak kennis met onze parochie
Wie is wie?Administratief centrum en secretariatenParochiezalenPrivacyverklaring
Naar de website van het dekenaat Eeklo

Kerkgebouwen in Evergem

Laatste aanpassing op maandag 14 februari 2022 - 11:30
Afdrukken
  • de kerk van Belzele toegewijd aan het Heilig Hart (Belzeelsestraat 22A, 9940 Evergem-Belzele)​
  • de kerk van Doornzele toegewijd aan Sint Petrus en Paulus (Doornzele Dries 135, 9940 Evegem-Doornzele)
    • Informatie over de kerk van Doornzele.
  • de kerk van Evergem toegewijd aan Sint-Christoffel (Dorpsplein, 9940 Evergem)
  • de kerk van Ertvelde toegewijd aan Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming (Hospitaalstraat, 9940 Evergem-Ertvelde)
    • Informatie over de kerk van Ertvelde.
    • De patroonheilige van de kerk: Onze Lieve Vrouw ten hemel opgenomen.
  • de kerk van Kluizen toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw (Kluizendorpstraat, 9940 Evergem-Kluizen)
    • Informatie over de kerk van Kluizen.
  • de kerk van Langerbrugge toegewijd aan de Goddelijke Voorzieningheid
    • In het najaar van 2014 heeft de bisschop de kerk als gebouw onttrokken aan de eredienst. Het gebouw kreeg een nieuwe bestemming.
    • Informatie over de kerk van Langerbrugge.
  • de kerk van Rieme toegewijd aan Sint-Barbara
    • In het najaar van 2014 heeft de bisschop de kerk als gebouw onttrokken aan de eredienst.
    • Informatie over de kerk van Rieme.
    • Wie is de heilige Barbara?
  • de kerk van Sleidinge toegewijd aan Sint-Joris en  Sint-Godelieve (Sleidinge-Dorp 31A, 9940 Evergem-Sleidinge)
    • Informatie over de kerk van Sleidinge.
    • Wie zijn Sint Joris en Sint Godelieve?
  • de kerk van  Wippelgem toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw ten Troost (Kramershoek 3, 9940 Evergem-Wippelgem)
    • Informatie over de kerk van Wippelgem.

en een bedevaartsoord te Stoepe:

  • Informatie over de kapel van Stoepe

De kerk van Doornzele

Reeds in de vroege Middeleeuwen bestaat te Doornzele godsdienstig leven.Onder de auspiciën van de St Baafsabdij van Gent wordt er een priorij van de Cisterciënzerinnen gevestigd.Zij blijft bestaan tot aan de Franse Omwenteling.Ondertussen is ten behoeve van de plaatselijke bevolking een kapel opgericht.Doornzele wordt een kapelanij van Evergem.Elke week wordt in de kapel Eucharistie gevierd door een vanuit Evergem gezonden kapelaan.Uitvaarten,huwelijken en doopsels blijven echter in de parochiekerk van Evergem plaatsvinden.In de loop van de 18de eeuw wordt een kerk gebouwd, met de bedoeling van Doornzele een zelfstandige parochie te maken.Het kerkgebouw komt eerder dan de zelfstandigheid: pas in 1853 wordt Doornzele een zelfstandige parochie.

Zij wordt onder de beschermheilige geplaatst van de apostelen Petrus en Paulus.

Petrus staat voor de trouw aan de overgeleverde traditie,Paulus voor de ijver in de verkondiging.
Het kerkgebouw uit de 18de eeuw wordt in augustus 1940 vernietigd door het oorlogsgeweld.Na de oorlog wordt een nieuwe kerk gebouwd die in september 1955 wordt ingewijd.

De kerk van Ertvelde

De oudste vermelding van Ertvelde gaat terug tot het jaar 1167.  Reeds vanaf 1199 was sprake van een bidplaats op deze plek, gesticht door Boudewijn, Burggraaf van Gent. Van bij het begin was de kerk toegewijd aan Onze Lieve Vrouw. Deze eerste, 13de eeuwse kerk raakte tijdens de godsdiensttroebelen zwaar beschadigd. Nu eens waren de Spanjaarden baas dan weer de Staatse legers van Oranje. De kerk brandde af in 1580 en diende zelfs even als militaire versterking tegen de vrijbuiters. Het duurde honderd jaar eer de kerk volledig hersteld was.. Maar toen trokken Franse troepen de streek binnen en werd de kerk gebruikt als paardenstal en militair bastion. In het midden van de 18de eeuw volgden nieuwe verbouwingswerken, de nieuwe toren was klaar in 1860. Die werd in 1918 alweer vernield. 
In mei 1940 kreeg de kerk nog maar eens de volle laag. Bij de terugtrekking van het Belgisch leger werd om veiligheidsredenen de toren opgeblazen. De gelovige gemeenschap moest samenkomen te Stoepe, in het gemeentehuis en later in het huidige Parochiaal Centrum. Op 7 maart 1951 starten de herstelwerken aan de kerk onder leiding van de architect H. Vaerwyck. En op 7 mei 1952 werd de kerk, herbouwd in moderne stijl, opnieuw ingewijd en terug in gebruik genomen!

Onze Lieve Vrouw ten hemel opgenomen

Van bij het begin werd de kerk van Ertvelde toegewijd aan Onze Lieve Vrouw, bijzonder haar ' Ten hemel opneming '.

Maria heeft haar bestemming reeds ten volle bereikt. Ze roept ons op die ook na te streven. Een leven in dienst van haar Zoon en de mensen - zoals zij beleefd heeft - heeft toekomst bij God zelf. Ook het onze zal zinvol zijn en God bereiken, als we Maria tot voorbeeld nemen:

  • diep geloven in de Heer Jezus Christus,
  • het evangelie, Jezus' doen en laten overwegen in ons hart en verstand,
  • doen wat Jezus ons zegt te doen - op Maria' s woord: 'Doe maar wat Hij u zeggen zal! '
  • biddend mensen samenbrengen tot eensgezindheid en tot het oprecht ontvangen van Gods Geest en liefde.

De kerk van Kluizen

In de 12de eeuw vinden we de eerste sporen terug van een kerk in Kluizen. Nadat graaf Boudewijn VII tussen 1115 en 1119 een stuk grond had geschonken aan de Sint Salvatorabdij te Ename, gaf bisschop Godobaldus van Utrecht toelating om op die plaats (een eenzame en woeste plaats), een kapel te bouwen toegewijd aan O.-L.-V., waarin sacramenten mochten worden toegediend. De naam van de "parochie" was toen Langebeke, het huidige Kluizen. 
In 1580 werd de kerk vernield door de Calvinisten, gevolgd door een lange tijd van heropbouw (mei 1622). 
Een eerste keer wordt de kerk vergroot tussen 1770 - 1772, vanwege de slechte staat van de toren en het groot aantal mensen dat de mis bijwoonde (ook uit Wippelgem en Doornzele). Bisschop van Eersel wijdt de nieuwe kerk in op 8 september 1774, feest van O.-L.-Vrouw Geboorte. 
De tweede vergrotingswerken vangen aan op 10 juni 1844 en worden beëindigd op 14 sept. 1845. Het betreft hier de aanbouw van twee zijbeuken, dit vanwege de aangroei van de eigen bevolking, plus kerkgangers uit Wippelgem en Tervenen. Vanaf ongeveer 1850 volgen heel wat aankopen en werken elkaar op. 
In mei 1940 wordt, bij de aftocht van het Belgisch leger de toren van de kerk (uitkijkpost) gedynamiteerd met zware beschadiging van het ganse gebouw als gevolg. Al in 1941 wordt de herbouw aangevat, maar ver kwam men niet vanwege de moeilijke oorlogsjaren en het bouwverbod van de Duitse bezetter. Een voorlopig dak wordt op de gedeeltelijk herstelde toren geplaatst. 
In september 1944 is nogmaals schade toegebracht. Op 11 aug. 1952 besluit de kerkraad tot heraanvang van de opgeschorte werken, die uiteindelijk pas in 1956 worden voltooid. 
Vandaag is de parochiekerk van Kluizen een classicistisch getinte driebeukige hallenkerk. 

De kerk van Langerbrugge

Langerbrugge is een eerder recent opgerichte parochie.Tijdens de tweede helft van de 19de eeuw bouwden de Zusters van de Visitatie een school die vorming moest verschaffen aan jonge dames.De gebouwen van deze school en het eraan verbonden internaat bestaan nu nog steeds.De school kende succes en tegelijkertijd nam na de eerste wereldoorlog de industrialisatie van de Gentse kanaalzone een steeds hogere vlucht.Eén en ander liet voorzien dat Langerbrugge en Kerkbrugge weldra hun landelijk karakter zouden verliezen en een aanzienlijke bevolkingstoename zouden kennen.Het bisdom Gent kwam daaraan tegemoet door de oprichting van de parochie Goddelijke Voorzienigheid.De kloosterkapel werd in 1931 parochiekerk, de woning van de rector werd pastorie.Aan het pensionaat voor juffrouwen kwam een einde kort na de tweede wereldoorlog. Na nog enkele tientallen jaren zorg te hebben gedragen voor het parochiaal onderwijs verlieten ook de eerwaarde zusters de parochie.

De kerk wordt sinds juli 2013 niet meer voor de eredienst gebruikt.

Bij decreet/beslissing van 29 oktober 2014 heeft de bisschop van Gent de parochiekerk van de Goddelijke Voorzienigheid onttrokken aan de eredienst. De beslissing werd van kracht op 1 november 2014. Die beslissing werd genomen in uitvoering van het dekenale plan voor de parochies van het dekenaat Evergem.

De kerk van Rieme

De nieuwe parochie Sint-Barbara Rieme (Ertvelde) werd opgericht bij KB van december 1927. Op 20 april 1928 werd Jacques Claeys Bouuaert door de toenmalige bisschop van Gent Mrg. Coppieters als eerste pastoor aangesteld. De begrenzing van onze parochie was aanvankelijk gelegen nabij het station. Dit was echter niet naar de zin van verder wonende families. Zij drongen er op aan ook tot de parochie te behoren daar het vroegere gehucht Rieme liep tot aan de herberg. Zij kregen slechts gedeeltelijk voldoening, daar de grenzen verlegd werden tot aan de Spiedamstraat en de Callemansputtestraat. 
De oprichting van de kerkraad gebeurde op het gemeentehuis van Ertvelde op 9 september 1928 in aanwezigheid van de pastoor en van burgemeester Paul Van Steenberge. De eerste kerkdienst werd in een klas van de reeds bestaanden meisjesschool gehouden op 27 september 1928. Op woensdag 31 oktober 1928 werd de noodkerk plechtig ingewijd. Het meubilair kwam van overal vandaan en werd later doorverkocht aan de pastoor van Mariakerke voor de noodkerk te Kolegem. Ondertussen was men begonnen met de bouw van de jongensscholen. Op 3 november 1928 waren 4 klassen voltooid. 
In een nieuwe parochie hoorde natuurlijk een parochiekerk en een pastorie. De aanbesteding van de pastorie greep plaats op 24 augustus 1929 en de pastoor kon er reeds op 31 januari zijn intrek nemen. Voor het bouwen van een kerk was het terrein van de noodkerk te klein. Dus werd door de gmeente een ander terrein aangekocht. In 1934 werden de plannen voor de kerk goedgekeurd door gemeente, provincie, kerkfabriek en Commissie der Monumenten. In augustus van dat jaar namen de werken een aanvang. Op 31 maart 1935 werden kerk en klok plechtig ingewijd. Jammer genoeg bleef ze slechts 5 jaar ongeschonden.

De Tweede Wereldoorlog

Op 10 mei 1940 brak de Tweede Wereldoorlog.

Rieme werd zwaar gebombardeerd op 27 juli en op 7 en 18 augustus 1944.

Ze werden uitgevoerd door Amerikaanse en Engelse bommenwerpers. Er vielen dertig dodelijke slachtoffers. De Kerk, de pastorie en meer dan tweehonderd woningen werden vernield. Rieme was gewoon met de grond gelijk gemaakt, zelfs de wegen waren niet terug te vinden. Voor de slachtoffers werd op Riems grondgebied een passend monument opgericht.
Door de vernieling van het kerkgebouw diende de viering van de erediensten daardoor noodgedwongen naar de kerk van Ertvelde te verhuizen.
Op 16 september werd Rieme bevrijd door een afdeling van het Poolse leger. Iedereen die het wou kon naar Rieme terugkomen. De Riemenaren begonnen onmiddellijk met de herstelling van hun huizen. 
Begin oktober werd op de puinen van de feestzaal een noodkerk gebouwd en dit met materiaal van de puinen van de feestzaal, de scholen en de vernielde kerk. Op 19 december 1953 werd de aanbesteding uitgeschreven voor de bouw van een nieuwe kerk die op 3 juli 1955 voorlopig ingewijd werd zodanig dat ze terug in gebruik kon genomen worden. Op 26 mei 1963 wordt de kerk officieel ingewijd door Mrg. Calewaert, de toenmalige bisschop van Gent.

Kerk onttrokken aan eredienst

De kerk wordt sinds juli 2013 niet meer voor de eredienst gebruikt. Bij decreet/beslissing van 29 oktober 2014 heeft de bisschop van Gent de parochiekerk H. Barbara onttrokken aan de eredienst. De beslissing werd van kracht op 1 november 2014. Die beslissing werd genomen in uitvoering van het dekenale plan voor de parochies van het dekenaat Evergem.

Heilige Barbara van Nicodemi

De Heilige Barbara, aan wie de kerk van Rieme werd toegewijd, is één van de veertien noodhelpers. Dochter van de heiden Dioscurus uit Nicomedi (het huidige Turkije), die haar in een toren opsloot omdat ze weigerde te trouwen. Barbara liet een derde raam in de toren maken als teken van de Heilige Drie-eenheid, waarop Dioscurus haar voorde keuze plaatste: haar geloof afzweren of de dood. Barbara koos voor het laatste, werd eerst gemarteld met brandende toortsen en daarna onthoofd door haar vader, die op slag door de bliksem werd getroffen (ca. 306). 
Barbara wordt voorgesteld in een lang kleed met mantel, soms met een martelaarskroon of diadeem op het hoofd. Op haar hand naast haar voeten bevindt zich een toren, meestal uit drie ramen. Mogelijk staat op de toren een kelk (met hostie): soms houdt ze die in de hand, soms bevindt de kelk zich in het deurgat van de toren. Volgens de legende bracht een engel haar de communie in de kerker. Barbara werd trouwens aangeroepen voor een zalige dood: om niet te sterven zonder toediening van de sacramenten. Andere attributen zijn een palm, een toorts of een fakkel, een boek (met daarop de toren), een zwaard, een kanonsloop of kogels aan haar voeten, want zij is patrones van de artillerie en de wapensmeden. Vanwege de toren is zij de beschermheilige van onder meer metselaars, timmerlui, klokkengieters, beiaardiers, architecten en wordt vereerd door de mijnwerkers (soms houdt ze dan ook een mijnlamp in de hand). Omdat Dioscurus "die soms aan haar voeten ligt" door de bliksem werd getroffen, werd Barbara ook aangeroepen tegen brand- en blikseminslag. Zij is eveneens patrones van de brandweerlieden en van alle gevaarlijke beroepen. 

De kerk van Sleidinge

Sleidinge is in de loop van de 13de eeuw als dochterparochie afgesplitst van Evergem. De kerk zou rond 1260 gebouwd zijn door de Sint-Baafsabdij. Ze omvat drie beuken en een achtkantige vieringtoren en werd als monument erkend op 7 juni 1995. In oorsprong is het een vroeggotische kruiskerk waarvan alleen nog de torenvoet, de dwarsbeuk en een deel van de neerkerk (het achterste gedeelte) overblijven. De eerste torenspits was vermoedelijk laag. Aanvankelijk waren er geen gewelven en geen vlakke zoldering. Men kon dus tot in de nok kijken. Van de oorspronkelijke hoogkerk (die het koor omvatte) is niets meer overgebleven. In 1549 werd de bovenkerk vergroot en werd zij even breed als de transeptarmen, zodat haar uitzicht van kruiskerk verdween. In 1662 brandde de benedenkerk af, zij werd in 1664 heropgebouwd. De gotiek was voorbijgestreefd en de barok deed zijn intrede. Het is vooral onder pastoor-deken Martinus Steyaert (pastoor van Sleidinge van 1715 tot 1742) dat de zuivere betrachtingen van de barok in de benedenkerk ten volle aan bod komen. Hij liet toen o.a. de dwarsbeuk en de toenmalige bovenkerk overwelven en een traphuisje bouwen aan de zuidgevel van de benedenkerk. In 1740 is hij de bouwheer van de spitse, 23 meter hoge, torenkap, de alom geprezen 'Sleinse noalde'. Onder pastoor Caese (1745-1780) werden het doksaal en het orgel geplaatst. In 1774 werd de bovenkerk vergroot en grondig vernieuwd met o.a. nieuwe grotere vensters, een vijfzijdig koor en een sacristie aan de zuidgevel. Dit alles gebeurde overeenkomstig de toen heersende neoclassicistische stijl. In de 19de eeuw werd het interieur van de bovenkerk en het koor nogmaals grondig vernieuwd. In 1851 werden zijaltaren gebouwd. In 1857 werd de rijkelijk gesculpteerde neobarokke preekstoel geplaatst en in 1858 kreeg de kerk een nieuwe natuurstenen vloer. Pas in 1888 zette men de kroon op het werk met de plaatsing van het door het atelier van Mathias Zens gesculpteerde hoofdaltaar. In de 20ste eeuw werden de kleurrijke en decoratieve brandglasramen aangebracht. Door de jaren heen werden de buitengevels herhaaldelijk gewit. Het lijkt net alsof men een kostbaar kunstwerk heeft willen verpakken met een feestelijk wit lint.

Een 90 bladzijden tellende brochure over deze parochiekerk kunt u zich aanschaffen via het parochiaal secretariaat van Sleidinge.

Sint-Joris en Sint-Godelieve

De kerk van Sleidinge is toegewijd aan Sint-Joris en Sint-Godelieve.

Over Joris' leven weten we alleen met zekerheid dat hij omstreeks 303 de marteldood stierf, wellicht onder keizer Diocletianus, in Palestina. Tijdens zijn leven predikte hij het geloof in Cappadocië, in het huidige Turkije. 
Wat aan geschiedenis ontbreekt, heeft de legende rijkelijk aangevuld. Volgens de overlevering was Joris de zoon van een heidense vader en een christelijke moeder, die buiten weten van haar man het kind in de godsdienst onderrichtte. Na zijn doopsel was Joris, die officier in het keizerlijk leger was, een vurig christen. Tijdens een christenvervolging doorstond hij een lange reeks folteringen en werd hij uiteindelijk onthoofd. 
De bekendste episode uit zijn leven, de strijd met de draak, waarin we Joris het vaakst afgebeeld zien, dateert pas uit de 11de eeuw en is pure legende. Maar het is wel een aangrijpend en stichtend verhaal. 
De stad Silena in Lybië werd belaagd door een vreselijke draak. Om het monster te sussen boden de burgers hem dagelijks twee schapen als prooi en later een schaap en een kind, dat door het lot aangewezen werd. Uiteindelijk viel het lot ook op de dochter van de koning. Toen kwam Joris aangereden. Het schreiende prinsesje vertelde hem haar droeve geschiedenis. De ridder sprong in het zadel, ging op zoek naar de draak en verwondde hem. Aldus werd de prinses gered. Zij kon het ondier aan haar gordel naar de stad voeren, waar haar bevrijder het, na een oproep aan koning en volk om christen te worden, doodde. Iedereen werd gedoopt. De onmetelijke schatten die Joris van de koning ontving deelde hij uit aan de armen. Daarna wees hij de vorst op diens christen plichten en vertrok.

Over het leven van Godelieve van Gistel zijn we beter ingelicht, alhoewel ook hier legende en mirakelen kleur aan het verhaal toevoegen. 
Godelieve leefde in de tweede helft van de 11de eeuw. Ze stamde uit een adellijke familie in het graafschap Bonen (Boulogne in het huidige Noord-Frankrijk) en stond bekend voor haar liefdadigheid. Heel jong nog werd ze uitgehuwelijkt aan Bertulf van Gistel. Een verstandshuwelijk, geregeld door de ouders, en waarbij niet gevraagd werd naar de mening van de aanstaanden. Een groter contrast dan tussen het verfijnde beschaafde meisje en het ruwe volk uit de kuststreek was nauwelijks denkbaar. 
Al van bij het begin loopt alles verkeerd. Haar man Bertulf blijft afwezig op het drie dagen durende huwelijksfeest en haar schoonmoeder vat voor haar een niets ontziende haat op. Eenzaamheid en vernedering worden haar dagelijks lot. Van een normaal huwelijksleven is er geen sprake. Bertulf ziet naar zijn vrouw niet om. Hij blijft op de ouderlijke burcht wonen, terwijl Godelieve verbannen wordt naar de hoeve, bij het dienstvolk. De haat van haar schoonfamilie is zo hevig dat Bertulf zijn vrouw uiteindelijk door twee knechten laat wurgen en in een poel werpen. 
Op 30 juli 1084 werd Godelieves gebeente door de bisschop van Doornik uit haar graf gelicht en op het altaar in de kerk van Gistel geplaatst, de toen gebruikelijke procedure van heiligverklaring. 
Een blind meisje dat haar ogen met het poelwater waste werd weer ziende. Vandaar dat Godelieve later aangeroepen werd voor oogziekten.

Jaarlijks is er te Sleidinge van 6 tot en met 14 juli een Godelievenoveen.

De kerk van Wippelgem

Bijna elke dorpskern is gelegen rond een kerk. In Wippelgem is dat niet zo. De dorpskern ontwikkelde zich vanaf de 13de eeuw langs de Burggravenstroom (in middeleeuwse bronnen Schipgracht genoemd) en de ernaastlopende straat van Langerbrugge  over Kluizendorp, eigenlijk de oude weg naar Biervliet. 
De parochiekerk  O.-L.-Vrouw ten Troost, eertijds

in de volksmond ‘De Boskapel’ genoemd,

werd gebouwd  in 1855-1856 door L. Maertens –Pelckmans op grond geschonken door  baronVictor de Neve-Van den Hecke, die op het huidige 'Kasteel van Wippelgem' woonde. De kerk werd gebouwd naar de plannen van architect Joseph Dauchot. De kerk had aanvankelijk de status van proosdij. Pas in 1907 werd ze tot parochiekerk verheven.

De kerk van Wippelgem is een neoklassieke zaalkerk met een vierkante toren boven de westergevel. 
In de nis boven de toegangsdeur prijkt een Mariabeeld. De kerk wordt geflankeerd door de kapelletjes van St.-Antonius eremijt van 1894 en van St.-Apollonia van 1893 met fraaie beelden van deze heiligen op een klein altaar. 
In de zijgevels van de kerk bevindt zich de statieweg van St.-Antonius. Jammer genoeg zijn drie van de zes panelen onherstelbaar beschadigd of zelfs helemaal verdwenen. 
Opvallend in deze kerk zijn de preekstoel (19de  eeuw),  de  twee mooie glasramen in het koor uit het atelier van  Van Crombrugghe (1899) en de twaalf glasramen in het schip van de kerk uit het atelier van Henri Coppejans (1932).

De kerk is toegewijd aan Onze Lieve Vrouw ten Troost, verwijzend naar het beeld van O.-L.-Vrouw in 1857 geplaatst in het hoofdaltaar. Nu bevindt dit beeld zich aan het zijaltaar.

De kapel van Stoepe

Legende en geschiedenis zijn moeilijk uit elkaar te halen.. De oudste vermelding van een kapel gaat terug tot 1457. Daarvoor al moet er een boomkapelletje geweest zijn, waar Onze Lieve Vrouw vereerd werd en later een klein gebouwtje. Een levendige devotie ontwikkelde zich op deze plek. 
Bij de aanvang van het Calvinistisch bewind (1577-78) werd het kapelletje verwoest. In 1613 werd een nieuwe, grotere kapel ingewijd. Aartshertogen Albrecht en Isabella bezochten het bedevaartsoord in 1618. 
De legende vertelt dat het Lieve Vrouwbeeldje van Stoepe bij zijn overplaatsing naar Ertvelde-kerk, tot driemaal toe op dezelfde plaats waar het oorspronkelijk werd vereerd werd teruggevonden , om daar uiteindelijk te blijven. Vandaar de naam van O.L.V. van Stoepe. 

De ommegangkapelletjes met de vijftien mysteriën van Onze Lieve Vrouw dateren uit 1731.

In de loop der jaren werden ze vernietigd en weer opgebouwd. Ze zijn een geschenk van Jan Baptist Van Kerckvoorde, een landbouwer uit Oosteeklo, die te Stoepe mocht genezen aan zijn ogen. 
Het interieur van de huidige kapel gaat grotendeels terug tot de 18 de eeuw. 
Het barokke hoogaltaar is een prachtig geheel ter ere van onze Hemelmoeder. De voorzijde van het  beeldje van O.L.V. van Stoepe is gepolychromeerd, de achterzijde is ruw eikenhout. Maria draagt het kindeke Jezus op haar linkerarm. Jezus en Maria dragen een kroontje. Maria houdt een scepter in haar hand. Jezus houdt een wereldbol in de hand. Hemel en aarde zijn vol van Zijn heerlijkheid. Zo beduiden het ook de engelen in het hoogaltaar. Het kindeke Jezus draagt ook een hartje. Met Jezus' Liefde door de wereld gaan. 
Het orgel (1857) is toegeschreven aan P.C. Van Peteghem en is sinds 1980 beschermd als monument, de kapel sinds 1994.

Lees meer

Hoe ondersteun je dementerenden? © Freepik
Lees meer

Ethiek van euthanasie bij vergevorderde dementie

icon-icon-evenement
Belgische jongeren - WJD Portugal 2023 © Don Bosco
readmore

Jaarrapport van de katholieke Kerk in België 2024

icon-icon-persbericht
Een gedeelde missie voor alle gedoopten
readmore

Gebedsintentie paus oktober 2024: voor een gedeelde missie

icon-icon-inspiratie

Reacties

Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw. 

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook