COVID-19 strooit wel roet in het eten, maar dat belette ons niet om de vormselcatechese op te starten.
We haalden eind oktober nog net de info-avond voor de ouders om meteen daarna te 'genieten' van de lockdown-maatregelen.
Geen fysieke vergaderingen dus. We zijn de digitale toer opgegaan.
De kandidaat-vormelingen (met 36 zijn ze) kregen met Allerheiligen een eerste opdracht.
We hadden het over het evangelie van die dag ('de acht zaligheden') en de motivatie waarmee jongeren kiezen voor het vormsel.
Bij het begin van de advent kreeg iedereen een mailtje met de uitnodiging tot gebed en tegen Kerstmis staat een nieuwe opdracht klaar.
Geen traditionele catechese dus. En dat is heel erg wennen. Ontmoeting en verbondenheid staan centraal in de vormselcatechese.
Dat realiseren via mailtjes zonder dat je de kans hebt gekregen om elkaar te leren kennen, ontmoeten, dat is niet evident.
We kijken er erg naar uit om elkaar te zien in de kerk van Sint-Catharina, onze traditionele ontmoetingsplek.
Moet het met een mondmasker, vooruit dan maar. Onze ogen en lichaamstaal kunnen ook heel veel vertellen.
Wil je meeproeven van de adventsboodschap? Dit is wat onze vormelingen in de digitale bus kregen.
Advent: waar wacht je op …
Dit weekend, op zondag 29 november, begint de advent.
Het is de eerste zondag van de advent; het is ook het begin van een nieuw kerkelijk jaar. Zeg maar: nieuwjaar in de kerk.
Advent komt van ‘adventus’; komst.
De advent telt vier zondagen. Vier weken lang leven naar Kerstmis toe, het groot geboortefeest van Jezus Christus. Ken je de adventskrans?
een kring van takken, als symbool voor Gods oneindigheid
groen, als teken van hoop
rood, als teken van liefde
vier kaarsen, licht in de donkerste tijd van het jaar, een kaars voor elke week
Elk jaar is de adventsbezinning met de vormelingen (en voor de ouders die er willen bij zijn) voor ons, catechisten, één van de mooiste en warmste momenten van de hele voorbereiding.
Dit jaar niet dus, héél jammer.
Maar… misschien kunnen jullie samen met het gezin thuis ‘iets’ doen?
Liefst en vooral een kleine, warme inspanning voor wie het nodig heeft.
Een kaartje, een telefoontje, een kaarsje met jouw boodschap, …
En/of een adventskrans, gewoon 4 kaarsjes, …
Geniet eens van het aansteken van een kaarsje in het donker, helemaal stil.
Tijd om even stil te staan, stil te zijn, te bidden, … zomaar een momentje?
Vind je niet meteen de woorden? Helemaal niet erg, het kan ook zonder woorden of voor wie graag een tekstje heeft, ziezo, hier is er eentje. Om samen te bidden?
Wachten, wachten, wachten,
wachten tot we weer een knuffel mogen geven,
gezellig met iedereen aan tafel zitten,
onbezorgd gaan winkelen,
wachten op een vaccin,
…
Ook advent is wachten,
maar ook verwachten, uitzien naar.
In het donker van de winter en in het donker van deze tijd
een kaarsje laten branden, als teken van hoop,
samen rond de krans, om elkaar aan te sporen
niet in het donker te blijven zitten
maar meer nog dan anders oog en hart te hebben voor elkaar,
God zichtbaar te maken in ons leven
en voor onze medemens
en te dromen van het licht waar we zo naar uitzien.
Goede God, help ons,
bij ons zoeken naar die droom
soms zo ver weg,
maar eens
ergens weer zichtbaar en heel nabij.
Breng uw licht dichterbij
Amen.
