Op vrijdag 20 mei ontvingen wij het volgende bericht van de deken van Gent:
Pater Guillaume Migbisiegbe, augustijn en parochiepriester in de Johannes de Doperparochie, meer bepaald als parochiaal beheerder verbonden aan de gemeenschap van Sint-Antonius van Padua – de Regenboogkerk, heeft de opdracht van de bisschop aanvaard om pastoor te worden van de parochie H.Lieven in het dekenaat Gent, een parochie die de gemeenschappen van Wondelgem Sint-Catharina/Sint-Godelieve en Gent Sint-Vincentius omvat. Hij volgt hiermee pater Guido Vloemans op die begin juli op emeritaat zal gaan. De aanstelling van de nieuw benoemde pastoor zal kort hierop plaatsvinden.
Daarmee is er duidelijkheid gekomen over de opvolging van de huidige pastoor. We zijn dankbaar dat het bisdom onze parochie belangrijk genoeg vindt om er een nieuwe pastoor te benoemen. Op heel wat andere plaatsen in ons bisdom is dit niet meer het geval.
Wie pater Guillaume is zullen we in onderstaand artikel behandelen. We zullen hem in ieder geval hartelijk welkom heten. Vermoedelijk zal zijn aanstelling plaats vinden op 10 juli, uur en plaats nog verder te bepalen.
Volgende interview met onze toekomstige pastoor verscheen in het parochieblad van Gent-Centrum, parochie Johannes de Doper, op 24 augustus 2018.
Guillaume Migbisiegbe, als priester behorend tot de orde van de Augustijnen, werd op 1 juli 2018 benoemd tot lid van de dekenale equipe van het dekenaat Gent en in de te vormen parochie in Gent-centrum tot parochieadministrator van Gent-Heirnis, Sint-Antonius van Padua en Gent, Sint-Macharius.
Kan je jezelf even voorstellen ?
Ik ben geboren te Dungu in het noordoosten van Congo op 1 juli 1967 in een gezin met vier meisjes en vier jongens, van wie ik de derde ben. Mijn moeder is vorig jaar gestorven. Mijn intrede bij de augustijnen gebeurde in 1984 aansluitend op mijn middelbare studies. Ik volgde mijn noviciaat in 1988 in Amadi en nadien deed ik mijn filosofiestudies tot 1991 in Nigeria aan het Sint-Thomas Aquino de Grote seminarie te Makurdi. Van dat jaar tot 1995 studeerde ik theologie te Kinshasa aan het Instituut St.-Eugène de Mazenod. Intussen werd ik op 12 mei 1996 tot priester gewijd in Dungu. Ik werkte twee jaar als postulanten- en novicenmeester en werd twee jaar later pastoor te Amadi. De link met Vlaanderen is kort daarop gekomen. Ik werd in 2001 door mijn oversten naar de KU Leuven gezonden om een master in de Bijbelstudie te behalen aan de faculteit godgeleerdheid en religiewetenschappen. Ik mocht daarop ook starten met de doctoraatstudies en behaalde in 2010 deze academische graad bij professor J. Verheyden in een studie over het Koninkrijk van God bij de evangelist Lucas.
Hoe ben je in Gent beland?
Om steun te geven aan de nieuwe projecten van de Augustijnen, meer bepaald het opleiden van jongemannen uit Afrika en Vietnam tot Augustijn, ben ik naar het klooster van Gent in de Academiestraat 1 gezonden.
Ik wou mijn eerder beperkte opdracht graag verruimd zien met een pastorale zending voor en binnen een parochie.
Ik had immers in het verleden positieve ervaringen in het parochiewerk. Na gesprek met pastoor-deken Jürgen François resulteerde dit uiteindelijk in een opdracht binnen het dekenaat Gent, de parochie Gent-Centrum en daarbinnen de bijzondere zending naar Sint-Antonius en Sint-Macharius toe onder de leiding van de pastoor en de nieuw te vormen parochieploeg waar ik deel van zal uitmaken. Ik ben de bisschop en mijn oversten hier zeker dankbaar voor.
U bent reeds enkele weken in opstart te Sint-Antonius. Welke zijn uw ervaringen daarbij?
Ik voel me snel aanvaard. De overgang tussen Marcel De Meyer en mij had eigenlijk al vroeger moeten gebeuren, maar door een ernstig verkeersongeluk in Kinshasa met meerdere breuken tot gevolg heb ik een lange periode van operaties en revalidatie achter de rug. Gelukkig ben ik nu goed aan het herstellen dank zij de prima medische deskundigheid hier.
De mensen uit de multiculturele/multinationale gemeenschap van Sint-Antonius vormen een kleine familie, nemen spontaan contact op met elkaar en blijven makkelijk napraten. Ik voel me makkelijk opgenomen.
Het doet deugd te zien hoe jonge koppels met de kinderen naar de kerk komen en zo letterlijk en figuurlijk de viering en de zondag kleuren.
Dit is mijn kerkervaring en ik ben er zeer dankbaar om.
Wat wens je jezelf voor de toekomst toe?
Ik heb geen ambitie. Ik ben een eenvoudige dienaar van God. Mijn zorg is de kleine groep van gelovigen nabij te zijn en bij te houden. Ik wil dit doen door integratie, met bijzondere aandacht voor de kinderen en de jongeren.
(…)
Waar leerde je zo goed Nederlands?
Ik leerde het aan het Universitair Talencentrum te Gent. Ik spreek het geregeld en hier en daar verlaat ik ook mijn geschreven tekst en begin ik spontaner te spreken.
Ik vind ook dat er te Sint-Antonius meer Nederlands moet gesproken en gezongen worden. Dat zal juist bijdragen tot meer en betere integratie in de stad en tot nog meer ontmoetingen en uitwisseling binnen de parochie. Sint-Antonius is een centrum van overdracht van culturen maar de uitdaging is juist om samen te leven, te vieren, te bidden en de taal is daar zeer belangrijk bij.
Jürgen François, deken van Gent
