Dag pater Guillaume, even situeren, een stukje levensloop?
Ik ben op 1 juli 1967 geboren in het uiterste noordoosten van Congo, in Dungu. Ik ben het derde kind van 8, er zijn 4 jongens en 4 meisjes.
Mijn ouders zijn overleden. Mijn vader was een heel belangrijk persoon voor mij. Hij was een ‘catechist’, dat betekende in die tijd een leek die verantwoordelijk is voor een katholieke gemeenschap waar geen priester is.
Ik volgde gymnasium en mijn noviciaat in Congo. Daarna studeerde ik 3 jaar filosofie in Nigeria en nog eens 4 jaar theologie in Congo.
Ik werd op 12 mei 1996 tot priester gewijd in Dungu.
In Leuven deed ik mijn licenciaatstudies en in 2010 doctoreerde ik met een thesis over de parabel van de talenten in het evangelie van Lucas.
Ik heb dan 4 jaar lesgegeven aan de Katholieke Universiteit in Congo.
Op vraag van mijn overste kwam ik naar België voor de begeleiding van jonge seminaristen en op 1 juli 2018 werd ik aangesteld als administrator van de Sint-Antoniusparochie hier in Gent.
Waarom koos je voor de orde van de Augustijnen?
Er waren meerdere congregaties in Congo maar de orde van de Augustijnen is de belangrijkste. Als jongeman wist ik me erg aangesproken en geïnspireerd door de augustijnenpater Hilaire Vanderburgt. Al in 1984 was hij mijn gangmaker op de middelbare school. Uiteraard spreekt de filosofie van de Augustijnen me aan: we zijn niet geboren om alleen te zijn, wel om samen te leven. We hebben andere mensen nodig. Leven tussen de mensen met respect voor de natuur, zoals Franciscus, is een bron van inspiratie voor mij.
Hoe kijk je aan tegen deze nieuwe opdracht als pastoor van Heilige Lieven?
De benoeming komt heel onverwacht voor me. Het overvalt me wel. Maar dat is een deel van mijn roeping als priester: iemand roept je op een onverwachte manier. Jezus inspireert me: ‘Vrees niet, Ik ben met u.’ Met de hulp van Maria en de christenen hier zal ik mijn taak goed volbrengen.
Mijn taak is enerzijds een uitdaging voor mezelf: de vreugde van het evangelie onder de mensen brengen. Maar ze is anderzijds ook een uitdaging voor de lokale gemeenschap: ons opnieuw bewust worden dat christenen nu moeten strijden en getuigen. Onze getuigenis is belangrijk voor de hele wereld.
Ik ben niet bang voor het voortbestaan van de kerk, wel voor de wanhoop van de mensen. Alles is begonnen met 12 apostelen, 12 ongeschoolde mensen. Samen met Paulus hebben ze door hun getuigenis de boodschap van de verrezen Heer verspreid door te focussen op de kern, het essentiële.
Heel concreet zie ik 6 aandachtspunten:
- Een synodale kerk: mensen die hun verantwoordelijkheid nemen en de gemeenschap sterker maken.
- Versterken van de catechese met bijzondere aandacht voor de initiatiesacramenten: het woord van God moeten WIJ planten. Jonge mensen geven het geloof niet meer door aan hun kinderen. Bijgevolg moeten wij als kerk het zaad van het woord van God in het hart van de kinderen en de jongeren planten als die bij ons komen voor de initiële sacramenten.
- De viering van de eucharistie zelf, vanuit een intimiteit met de verrezen Christus. Eucharistie vormt de hele gemeenschap.
- Zorgen voor de oudere gelovigen: opvolgen van de zorg voor de mensen die niet meer naar de kerk kunnen komen.
- Visie van een diaconale kerk: geen woorden maar daden. Ik denk hier een diaconale kerk te ontmoeten.
- Mensen samenbrengen in één gemeenschap met respect voor de kleine gemeenschappen.
Je verhuist binnenkort naar deze ‘grote’ pastorie. Bevalt het?
Het is hier open, ik zit hier in de natuur. Het is een groot verschil met wonen in een kleine pastorie in het centrum van de stad. Dit huis wordt mijn werkplaats, ik ben niet bang, ik ontmoet hier toffe mensen.
Merkte je specifieke noden?
Geen idee. Ik wil in contact treden met alle gelovigen, met alle kerkbezoekers. Ik ontmoette hier al enthousiaste mensen die hun verantwoordelijkheid nemen en zich dienstbaar opstellen. Dat wil ik als moderator verder meenemen en ontwikkelen.
Je komt van de Regenboogkerk naar een parochie aan de rand van de stad. Wat betekent dat voor jou?
Er is uiteraard een verschil. De Regenboogkerk heeft haar specificiteit maar ik kom niet naar hier om dat te kopiëren. Hier integreren en samen kerk ‘maken’ is wat telt.
Nog een laatste boodschap?
Ik heb een eigen filosofie over eucharistie vieren. De eucharistie is belangrijk voor ons leven zelf. Augustinus zegt: ‘ontvang wat je wordt’. Daar wil ik het zeker nog over hebben.
Heel veel dank voor dit gesprek en welkom in Heilige Lieven. Ik heb een zacht vermoeden dat we binnenkort meer zullen lezen over eucharistie vieren.
20 juni 2022 FVH