Tijdens de zondagviering van 10 september in Sint-Vincentius werd Leon Praet gehuldigd voor zijn zijn dienstbetoon aan de parochie en zijn jarenlange inzet als koorleider in het bijzonder.
Dat vieren verenigt werd op deze zondag prachtig geïllustreerd. Oud-koorleden kwamen van heinde en verre, zelfs uit het buitenland, om de stemmen van weleer warmer dan ooit te laten klinken. Het was heerlijk om hen weer samen te zien en vooral om hen weer samen te horen. De kerk was gevuld met familieleden en sympathisanten die met hun aanwezigheid hun waardering voor Leon lieten blijken. Pater Guillaume en pater Guido concelebreerden in een warme en zeer verzorgde eucharistieviering.
Aan het eind van de viering kreeg Leon uit handen van pater Guido de oorkonde en werd hem het gouden ereteken van Sint-Bavo opgespeld als erkenning door de bisschop van de uitnemende diensten en de veelzijdige inzet, bewezen aan het bisdom Gent.
Ondanks het middaguur al voorbij was werd er achteraf uitgebreid nagepraat en werden herinneringen opgehaald bij een drankje.
De toespraak van Philippe De Meyer vatte onze gedachten en de verdiensten van Leon samen. We geven ze hier graag weer.
Philippe, na het evangelie:
De laatste zin uit het evangelie van vandaag: “waar er twee of drie in mijn naam bijeen zijn, daar ben ik in hun midden.”
Een zin heel toepasselijk op het koorleven van Leon; hoe dikwijls was Leon niet samen met zijn koorleden om de vieringen op te luisteren. Dat was zeker in Jezus’ naam en ik denk, Leon, dat jij dan ook dikwijls de aanwezigheid van de Heer hebt gevoeld.
Voor de rest had ik eigenlijk gehoopt op een andere evangelietekst, maar ja, dat hebben wij niet te kiezen, dat is vastgelegd en in alle kerken krijgen de gelovigen dezelfde tekst te horen.
Ik kon mij wel nog andere evangelieteksten herinneren die zeker op Leon van toepassing zijn. Het evangelie van de talenten bijvoorbeeld. Leon is zeker niet de knecht die zijn talenten heeft begraven om ze bij de terugkomst van de Heer weer op te graven. Zoals de goede knechten heeft Leon zijn talenten gebruikt en veelvuldig laten opbrengen. En zijn talenten lagen vooral bij de muziek. Leon zocht aangepaste liederen uit, elke week opnieuw, hij leerde ze zijn koorleden aan en hij dirigeerde hen bij de uitvoeringen.
Uit eigen naam kan ik zeggen zeer goede herinneringen te bewaren aan Leon als koorleider.
Niet alleen bij het jeugdkoor en het zondagskoor was Leon actief, ook bij het vroegere Groot Gemengd SIVI-Koor was hij actief, als zanger, als repetitor voor de mannenstemmen en als gelegenheidsdirigent voor die keren dat de koordirigent bezet was.
Blijkbaar zijn er nog heel wat mensen die goede herinneringen bewaren aan koorleider Leon. Getuige daarvan de aanwezigheid vandaag van zoveel oud-leden van het Jeugdkoor die zelf met het idee zijn gekomen om mee te zingen op de viering van jouw afscheid als koorleider. Als dat niet getuigt van de goede band die je had met je leden, dan weet ik er niets meer van. Deze mensen zijn er natuurlijk al een hele tijd uit en repeteren zat er niet in want met leden uit Kontich en zelfs Nederland was dat nu toch een beetje teveel gevraagd. Dus als er iets niet helemaal klinkt zoals jullie het zouden willen, wil ons daarvoor dan excuseren. En ik wil door dit te zeggen zeker niet negatief zijn, integendeel, ik ben zeer dankbaar voor die mensen die hier hun tijd en energie willen insteken.
Ik heb het eens uitgerekend, 47 jaar heeft Leon ten dienste gestaan van de parochie Sint-Vincentius, met het Jeugdkoor, het zondagskoor en het SIVI-koor.
Bij de viering van 100 jaar parochie heeft Leon zelf een tekst geschreven over de geschiedenis van het jeugdkoor, hij is daarbij niet vergeten zijn voorgangers te vermelden, Maurice Verniers die er nu ook bij is, Michel Bauwens, Rudy Stroobant en Hubert Verbeke. Het was in 1976 dat Leon op vraag van wijlen onderpastoor Roger De Jonghe, na een korte periode van inactiviteit, het dirigeerstokje ter hand nam. Op een bepaald moment telde het Jeugdkoor 65 leden, ik moet jullie niet vertellen dat zo’n grote groep jongeren in toom houden geen sinecure was, maar daar kwam dan Angèle goed van pas, zij kwam misschien zeer streng over maar werd toch door iedereen gewaardeerd.
Leon werkte ook samen met verschillende begeleiders en ook daarvan is er één hier aanwezig: Peter Bauwens. Christian Taerwe had ook toegezegd om te komen spelen maar is op het laatste moment verhinderd. Maar er waren ook nog Geert Van Hulle en wijlen Raf Van Speybroeck. Eén jaar tussendoor was er even geen begeleider en dan heeft Leon maar zelf de begeleiding van het koor op zich genomen op de piano.
Behalve de wekelijkse eucharistievieringen was Leon met zijn koor ook nog op andere vlakken actief: het opluisteren van huwelijken, doopvieringen, optredens voor KAV en KWB, voor ziekenzorg (nu Samana) voor gebuurtefeesten, jubilea, concerten enz… en dit zowel hier op de parochie als buiten de parochie. Twee hoogtepunten voor Leon waren, zo geeft hij het zelf aan, het opluisteren van de eucharistieviering in Duisburg (Duitsland) en in Antwerpen in de Carolus Borromeuskerk.
Als ik dit allemaal opsom dan is het om de waarde van Leon voor onze parochiegemeenschap aan te geven. Leon heeft veel betekend maar hij is nu moe, het wekelijks uitzoeken van de aangepaste liederen en de verantwoordelijkheid zijn een beetje te zwaar geworden. Maar er is ook goed nieuws, Leon heeft zich bereid verklaard om in het koortje te blijven maar dan als zanger en niet meer als dirigent. Wij zijn heel blij dat hij dat wil doen want wij zullen zijn goede raad nog dikwijls kunnen gebruiken.
Wij kunnen als parochiegemeenschap enkel dankbaar zijn voor zoveel inzet en overgave, en die dankbaarheid kunnen wij misschien het best weergeven door een geweldig, oorverdovend applaus.
En of het een oorverdovend applaus was!
PDM FVH
