Kapellen in de Bavoparochie | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken
Parochie in Kanaalzone, Lochristi, Wachtebeke

Parochie in Kanaalzone, Lochristi, Wachtebeke

  • Startpagina
  • Contacten
  • Kerken & vieringen
  • Zoeken
  • Meer
    • Kerken & vieringen
    • Zoeken
    • Contactpunten Bavo Vieringen Zorg voor... Doopsel Eerste Communie Vieren op 12 jaar Andere Sacramenten Fotoalbums Parochieploeg en kerkraad Parochieblad Verenigingen, werkgroepen en koren Parochiezalen en lokalen Onze kerken en kapellen - Fietsroutes Geschiedenis Parochie Lokeren-Moerbeke Privacybeleid
Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail
Contactpunten Bavo Vieringen Zorg voor... Doopsel Eerste Communie Vieren op 12 jaar Andere Sacramenten Fotoalbums Parochieploeg en kerkraad Parochieblad Verenigingen, werkgroepen en koren Parochiezalen en lokalen Onze kerken en kapellen - Fietsroutes Geschiedenis Parochie Lokeren-Moerbeke Privacybeleid

Kapellen in de Bavoparochie

Laatste aanpassing op vrijdag 1 mei 2020 - 18:53
Afdrukken
Een reeks over de kapelletjes die verspreid liggen in het landschap van de Bavoparochie.

Bavokapel Mendonk

Wonder

Naar verluid zou Bavo als kluizenaar in Mendonk verbleven hebben ergens in de 6e eeuw. In een geschrift over de mirakelen van Bavo krijgt Mendonk een zeer aantrekkelijke beschrijving. Bavo zou er korte tijd hebben verbleven in een kleine bidplaats. De heilige plaats was er zeer geschikt als woonplaats voor wie het kluizenaarsleven begeert. Er is een overvloed aan wilde appelen en andere vruchten en er zijn massa's vis.

Een aantal Sint-Baafskapellen hebben elkaar te Mendonk, maar niet steeds op dezelfde plaats, opgevolgd. Een Sint-Baafskapel wordt zeker reeds vermeld in de miracula sancti Bavonis, eind 10de - begin 11de eeuw. Het oratorium (bidplaats) te Mendonk waar Bavo na zijn bekering korte tijd verbleven had, was toen van ouderdom al erg vervallen, maar werd door een oude man uit de buurt, die er zorg voor droeg, weer hersteld. Bij die gelegenheid gebeurde  een mirakel: een zoete geur walmde op uit de bidplaats en het klokje erboven ging vanzelf luiden. In die tijd was er elk jaar op 1 augustus een befaamde bedevaart naar die kapel. Daarna zwijgen de bronnen, tot wanneer in 1466 de voorbereidselen getroffen worden voor de bouw in 1469 van een nieuwe Sint-Baafskapel. Deze nieuwe kapel stond aan de noordkant van Mendonkkouter, op een scherpe knik van de huidige Spanjeveerstraat. Op het einde van de 16de eeuw wordt ook deze kapel afgebroken.

Heropbouw

De heropbouw van onze huidige kapel in neoromaanse stijl in 1868, in de nabijheid van de vroegere standplaats, was een initiatief van pastoor Félix Filleul, pastoor te Mendonk van februari 1868 tot november 1870. Hij kocht het perceeltje grond van Frans Van Kerckhove, een landbouwer uit Mendonk om er de nieuwe Bavokapel te laten bouwen. De aannemer van de kapel was J.Nimmegeers uit Zaffelare. Onze jaarlijkse Bavobedevaart gaat telkens door van 1 oktober (patroonsdag van H.Bavo) tot 9 oktober.

150 jaar

De kapel in haar huidige vorm bestaat dus 150 jaar en dat wordt gevierd. Tijdens de jaarlijkse Bavo-noveen in oktober zal dit jubileum speciaal gevierd worden met een optocht en feestelijke viering op 6 oktober 2018.

Petra Mussche
Met dank aan Julien Van Peteghem en Linda Coupillie.

Bavokapel Mendonk © BavoPar

Deze reeks is een herneming van de artikelen die we 13 jaar geleden publiceerden in Kerk&Leven. We hernemen deze reeks op algemene aanvraag, maar willen hierbij twee kanttekeningen maken.

Vooreerst zullen we de reeks nu uitbreiden met de kapellen van de kanaalzone. Aangezien we nu samen met deze vier kerkplekken één nieuwe parochie worden, spreekt het vanzelf dat we ook die kapellen aan bod laten komen. 

Ten tweede zijn we er ons wel degelijk van bewust dat niet alle informatie van dertien jaar geleden vandaag nog accuraat is. Indien dus iets van deze info achterhaald is of niet meer klopt, kan je dat melden via aan Petra Mussche. Alle recente info wordt in dank aanvaard en indien zinvol, hieronder bij de oorspronkelijke tekst gepubliceerd.

De Ratte in Zaffelare

In Zaffelare, op de plaats waar de Gelei, de Nerenhoek, de Busstraat en Windgat samenkomen, is er een parkje aangelegd. In het parkje is een monumentje van een rat te zien. Deze wijk heet dan ook "De Ratte". Er staat een kapelletje rechts in het begin van de Busstraat. Het oogt relatief nieuw en uiterst verzorgd. Nadat het jarenlang verdwenen was, werd dit kapelletje van “De Ratte” in 1994 heropgebouwd, tot grote vreugde van de buurt. Zo blijkt uit de toespraak naar aanleiding van de herinhuldiging op 1 aug 1994: “ Wij zijn verheugd U het goede nieuws te kunnen melden dat onze Wijk weer over een Maria-Kapel beschikt. Als gelovige mensen hebben wij ervaren welk een grote leegte er was ontstaan! Want, … hoewel zo’n kapel geen kerkgebouw kan vervangen, kan zij toch heel wat betekenen voor de mensen in de buurt. Ongetwijfeld is zij een bindteken en bevordert zij de goede geest van verstandhouding, verdraagzaamheid en zo veel meer. Zij is ook een toevluchtsoord in moeilijke omstandigheden en zij geeft de gelegenheid om te danken. (…) Wij moeten hier geen spectaculaire wonderen verwachten, maar wel onzichtbare wonderen in het hart van de mens.”

(Met dank aan de buurtwerking De Ratte, i.h.b. Mia Vermeersch)

Kapel aan wijk De Ratte in Zaffelare © BavoPar

Ringstraat Hijfte

Op de hoek van de Ringstraat en de Verleydonckstraat in Hijfte, staat een witgeverfd kapelletje. De binnenkant van het kleine nisje is zwartgeblakerd door de vele brandende kaarsjes, een teken dat het kapelletje nog steeds met zorg wordt omringd. Dit kapelletje staat letterlijk onder de kerktoren van Hijfte, hoewel de kerk later werd gebouwd. Het kapelletje zou er minstens 90 jaar staan en is ook al eens een beetje vernieuwd geweest.

Ringstraat Hijfte © BavoPar

Kapel aan Rustoord De Mey, Godshuisstraat Wachtebeke

Godshuis

De straatnaam Godshuisstraat verwijst naar de instelling, gebouwd in opdracht van en met de erfenis van “de kinderen De Mey”. Joannes Carolus De Mey en zijn zus Francisca Antonia waren beiden ongehuwd en schatrijk. Joannes werd geboren in 1780, Francisca in 1789 en woonden tot hun dood in het ouderlijke huis in Wachtebekedorp (nu Dorp 31, eigendom van het klooster).

Embellissement

Francisca Antonia De Mey was een vrome vrouw en vroeg in 1841 aan het gemeentebestuur de toelating om een stenen kapel op te richten op de straat “aan de Dries”. Dit was de Hospicestraat, nu Godshuisstraat. De familie De Mey bezat daar een huis en gronden. Juffrouw De Mey kreeg toelating want volgens de gemeenteraad betekende deze kapel een “embellissement” (verfraaiing) van de gemeente.

Erfenis

Na hun dood (respectievelijk in 1858 en 1849) schonken broer en zus De Mey hun erfenis ten voordele van de inrichting van een ouderlingentehuis voor armen, in hun huis aan De Dries (waar het huidige OCMW met vernieuwd WZC De Mey en serviceflats zich bevinden). Het had echter nog heel wat voeten in de aarde en de bouw van een compleet nieuw godshuis met landbouwonderneming alvorens de eerste “kostgangers” er onderdak vonden in 1863. In hun testament lieten Dhr. en Juffrouw De Mey nog vele andere bepalingen en wensen noteren. Eén van die zaken ging over de kapel. “De bestaande kapel moet eeuwigdurend worden onderhouden; elke zaterdag moeten er 2 roetkaarsen in de lantaarns ontstoken worden, als geen anderen kaarsen laten branden.” De oude kapel werd later vervangen door een recentere kapel die tot op de dag vandaag een bezoekje waard is.

Bron : A. VERVAET, Sociale hulpverlening van de gemeente Wachtebeke 1830-1925, in Jaarboek Heemkundige Kring “Oud-Wachtebeke”, 1990, pp.128-140.

Kapel aan Rustoord De Mey in Wachtebeke © BavoPar

Mariakapel Bredestraat Oostakker

Opgericht in 1936

De kapel in de Bredestraat, op de hoek van de Moststraat werd in 1936 gebouwd door de toenmalige ‘Boerinnenbond’. Nationaal werd de Boerinnenbond opgericht in 1911. 25 jaar later, in 1936 werd er feest gevierd omwille van het 25-jarig bestaan. In de archieven van Oostakker (verslag van de vergadering van 6 september 1936) lezen we:  ‘De pastoor sprak over het tot stand brengen van een kapelleke als blijvende herinnering aan de jubelviering, en waar Oostakker zeker niet zal aan te kort blijven.  Eerw. Heer Proost stelde de vraag aan de leden wie van een uitgelezen plaatsje wist om ons kapelleke te bouwen.’

In het jaarverslag van 1937 lezen we het volgende: ‘Wat ik eerst wil aanstippen is wel de grote gebeurtenis in ons gilde, namelijk de wijding van ons Mariakapelleke in den vredigen avond van mei, het eerste in Oost-Vlaanderen, voorwaar een onvergetelijke avond die niet alleen den besten indruk naliet bij de leden maar ook bij de talrijke Mariavereerders van Oostakker.’

Opgeknapt

In de loop der jaren heeft dit kapelletje enkele opknapbeurten gekregen. In 2015 was het opnieuw aan herstelling toe. Toen dit gerealiseerd was, verscheen volgende aankondiging op de parochiebladzijden van Kerk & Leven (29 april 2015): “Als KVLV zijn we fier op ‘ons kapelletje’. Nu de restauratie gedaan is, willen wij dit opnieuw even in de kijker stellen. Wij gaan het kapelletje plechtig inzegenen op vrijdag 1 mei. Om 19.00 u is er een eucharistie in de parochiekerk van Oostakker. Daarna gaan we samen naar de Bredestraat om er een gebedsmoment te houden en het kapelletje in te zegenen. KVLV Oostakker-Desteldonk nodigt iedereen uit om dit met ons samen te vieren. Na de inzegening bieden wij jullie graag een drankje aan.”

Enkele maanden later...

Helaas zou enkele maanden later het restauratiewerk teniet gedaan worden door een verkeerstongeval. Opnieuw staken vele mensen de handen uit de mouwen om de herstelling aan te vatten. En op 27 april 2016, een jaar na de vorige aankondiging dus, lezen we opnieuw in Kerk & Leven:

“Feest in Oostakker

Op zondag 1 mei is het ook feest in het dorp van Oostakker! Dank zij de inzet van een aantal goede mensen en werkers werd in de voorbije weken het kapelletje in de Bredestraat, hoek Moststraat heropgebouwd nadat het in december werd vernield door een verkeersongeval. In het parochieblad van 20 januari stond: "KVLV zet alles in het werk om het kapelletje opnieuw op te bouwen. Dit kan even duren, maar wij hopen het nieuwe kapelletje te kunnen inwijden op 1 mei." En ze hebben woord gehouden! Richard Welvaert tekende het plan en heeft uren gemetseld, geschilderd en aan de dakconstructie gewerkt. Samen met Stef, Koen en Wout Ingels zorgde Richard ook voor het opruimen en wegbrengen van het puin. Met Astère Dierickx en Wout en Stef Ingels en Kathleen Buysse werd gegraven en werd de fundering gegoten. Astère Dierickx hielp Richard ook met de dakconstructie. Dank aan Astère die gratis zijn materiaal ter beschikking heeft gesteld (groep om elektriciteit te hebben, een zaagmachine om stenen te zagen...) en om Erwin, baas van de technische dienst op Oostakker te contacteren. Erwin zorgde voor een afsluiting om veilig te kunnen werken en voor een nieuw aangelegd voetpad! Al deze mensen hebben mooi werk geleverd! Bijzonder veel dank! Een dikke dank u wel ook aan de mensen van KVLV voor hun enthousiasme om hun kapelletje opnieuw te laten opbouwen! Op zondag 1 mei om 18.00 uur zal onze eigen bisschop Luc Van Looy persoonlijk het kapelletje komen inwijden! Daarna zullen we samen het glas heffen uit dankbaarheid en ter ere van Maria! Aan de bewoners uit de omgeving vragen we de huizen te bevlaggen!”

Sindsdien is het kapelletje ongeschonden te bewonderen en in deze meimaand zeker een bezoekje waard.

Met dank aan KVLV Oostakker voor de zorgen rond dit kapelletje en Gisèle Reynvoet voor het aanleveren van de foto en teksten uit Kerk & Leven.

Mariakapel Bredestraat (hoek Moststraat) in Oostakker. Foto genomen bij de inwijding na de laatste restauratie. © BavoPar

Loboskapel Lochristi

Hoe de bisschoppen van Gent er toe kwamen een kapel te bouwen in Lobos.

In de loop van de zestiende eeuw werd West-Europa grondig verdeeld door de godsdienstoorlogen. De kritiek van Luther en Calvijn op de kerk drong ook door in Vlaanderen. Spilfiguur was Guido De Brès, die in 1559 de calvinistische predikant werd van de gemeente van Doornik. Hij was een van de raadsmannen van Willem van Oranje. In 1567 werd hij met andere protestanten te Valenciennes als ketter geëxecuteerd. Dat gebeurde in de golf van repressie die volgde op de beeldenstorm. De radicale groepen binnen het protestantisme vluchtten naar Engeland en Oost-Friesland, waar ze zich verenigden als de geuzen. In 1572 slaagden de watergeuzen erin om de vestingstad Den Briel in de monding van de Maas in te nemen. Dat was de aanzet van een campagne onder leiding van Willem van Oranje tegen het Spaanse bestuur. De Nederlanden onttrokken zich aan het gezag van Filips II. De calvinisten begonnen nu op hun beurt de katholieken te vervolgen. In de periode 1578 tot 1584 ontstond er in Gent een calvinistische stadsrepubliek die ook het gezag uitoefende over Lochristi. Gent was in die periode een van de belangrijkste gereformeerde steden van West-Europa.

Wanneer Willem van Oranje in 1584 vermoord wordt verliest de opstand zijn leider en kan de bekwame Spaanse generaal Alexander Farnese beginnen met het heroveren van de Nederlanden. Het gebied ten zuiden van de grote rivieren wordt in snel tempo veroverd, maar wanneer de Engelse en Hollandse vloot de Spaanse armada verslaat, stokt de Spaanse verovering. Met de inname van Oostende in 1604 wordt de grens tussen noord en zuid min of meer vastgelegd.

Naarmate de Spanjaarden de zuidelijke Nederlanden stad na stad heroverden, werden de vele Mariabeeldjes, die bij het naderen van de beeldenstormers verstopt werden, terug boven gehaald en teruggeplaatst op de altaren en in de kapelletjes. Soms gaf dat aanleiding tot een opbloei van de verering en werden de kleine houten kapelletjes, die opgehangen waren aan de stam van een imposante eik of linde, vervangen door echte gemetste kapellen met alles erop en eraan. In de eerste helft van de 17de eeuw ontstaan bloeiende Mariaheiligdommen in Scherpenheuvel, Jezus-Eik, Steenbergen, Echt, Kevelaar en dus ook in Lobos. Ze vormen achter de militaire linies een soort geestelijke wal die het katholieke zuiden tegen het calvinistische noorden moet beschermen. Zowel wereldlijke als religieuze leiders doen er alles aan om deze bedevaartplaatsen te laten uitbloeien.

We mogen aannemen dat de hofkapelaan Triest nauw betrokken was bij de plannen rond Scherpenheuvel. Hoewel er geen directe aanwijzingen zijn, mogen we veronderstellen dat hij ook de inspirator was achter de bouw van de kapel van Lobos. Lobos maakte toen deel uit van het bisschoppelijk kasteel Rozelare te Lochristi, een geliefd buitenverblijf van menig bisschop. De toenmalige bisschop, Pieter Damant, was een man die weinig initiatieven nam. Toen de aartshertog Albrecht bij voorbeeld in 1596 Hulst op de Geuzen heroverde, moest hij aandringen vooraleer de bisschop er een pastoor benoemde en de kerk opnieuw inwijdde.

De meeste initiatieven, ten tijde van Pieter Damant, kwamen er onder invloed van de wereldlijke overheid of van Antoon Triest. Het is onder zijn episcopaat (1623-1657) dat de kapel werd voltooid, dat er een kapelanij werd opgericht en dat er een ommegang werd gebouwd en een broederschap opgericht ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van de zeven weeën.

In mei 2006 werd de 400e verjaardag van deze kapel feestelijk gevierd.

Pastoor Chris Simoens

 

Reactie van Dhr. Gilbert Haems

Volgens de tekst in mijn bezit, is de gepubliceerde tekst gedeeltelijk onjuist of onvolledig. Monseigneur Pieter Damant, derde bisschop van Gent (1590-1609) besloot een kapel op te richten met de medewerking van gans de bevolking. Hierover hebben we nog de oorkonde (uit het Rijksarchief van Gent) en de oorspronkelijke steen in een bestaande gevel ingemetseld. Op deze staat staat te lezen: "Rev. mus Dns Petrus Damant 3us Epûs Gand. perspiciens Chri fidelium devotionem in dies augeri erga imaginem Deiparae Virg.Mariae, cuidam quercui hoc in loco ab immemorabili tempore affixam, quinimo nonnulos ibidem laborantes febribus ac aliis infirmitatibus auxilium percepisse, zelo devotionis accensus, sacellum hoc ad honorem Dei omnipotentis ac praefatae Virg. Mariae nec non fidelis populi eo confluentis commoditatem, a fundo aedificari curavit, anno Dni 1607 mensis 8bris die 30."

Vertaling: "Z.E.H. Exc. Monseigneur Pieter Damant, derde bisschop van Gent stelt vast dat de godsvrucht van de gelovigen tot een beeld van de H. Maagd dat sedert niet te achterhalen tijden op deze plaats aan een zekere eik hangt, met de dag toeneemt. Dat bovendien zeer vele mensen die lijden aan koortsen en andere ziekten aldaar geholpen worden. Bezield van ijver en godsvrucht heeft hij er voor gezorgd dat op deze plaats een kapel te ere van de Almachtige God en de voornoemde maagd Maria werd gebouwd ten bate van het aldaar bedevarende volk. Ten jare van O.H. 1607, 30 october."

Merk op dat 8bris niet slaat op de achtste maand, maar op oktober. Octo betekent acht in het Latijn.

Monseigneur Triest, bisschop van Gent schonk later een serieuze som geld om de kapel af te werken. De geschiedenis later is ingewikkeld (exploitatie, afbreken, vernieuwen, enz.)
Wel zou Loboskapel vele oude relieken gehad hebben (later overgemaakt aan de parochiekerk. De parochiekerk bezit ook een prachtige monstrans, indertijd aan Loboskapel geschonken).

De huidige kapel te Lobos werd in het jaar 1895 opgericht door Mevr. Maria De Cock, barones Goffinet.
Tot slot wil ik vermelden dat Mgr. Triest ook een prachtig kruisbeeld heeft geschonken aan de parochie Lochristi die een plaats vond in de oude dekenij.

O.L.Vrouw van de zeven weeën in Lobos © BavoPar
O.L.Vrouw van de zeven weeën © BavoPar
Vorige Volgende

Zavelkapel in Zeveneken

De Zavelkapel vinden we in de oostelijke hoek Zavel-Zevenekendorp. Op 21 februari 1819 deed pastoor Wauman een oproep voor een omhaling om een gekleed beeld te plaatsen op het altaar van Onze-Lieve-Vrouw in de kerk en ook om een kapel te plaatsen aan de dreef. De reactie was overweldigend: hij haalde meer dan een derde meer op dan nodig was. Later, in 1822, schonk de familie Scheiris nog een houten kapel om te plaatsen aan "de dreef" als de processie uitging. De kapel werd herbouwd en voorzien van een mooi beeld in 1864. Boven de deur stond eenvoudig Ave Maria. In juni 1931 was de kapel herschilderd en hersteld op kosten van kerkbestuur en buren.

De absolute voorrang die in onze cultuur in de jaren '60 werd gegeven aan het autoverkeer eiste deze kapel op en met de verbreding en rechttrekking van de weg moest het gebouwtje verdwijnen. Eigenaardig genoeg zijn het de vele slachtoffers van ditzelfde autoverkeer die uiteindelijk geleid hebben tot de heropbouw van deze kapel in 1978 en tot haar huidige functie.

Voor het model van de nieuwe kapel aan de Zavel inspireerde men zich op een verdwenen kapelletje iets verderop langs de steenweg.

Aan het begin van de Eikstraat, aan Lozen Boer, stond het kapelletje met boven de deur: Langs deze weg stel geen voet of zeg: Maria wees gegroet!
Het kapelletje werd afgebroken bij de laatste verbreding van de weg. Deze stenen kapel was in 1924 gebouwd en gewijd op 10 december 1924 ter vervanging van een staakkapel, waarvan het beeld in de nieuwe kapel werd geplaatst. Het model inspireerde de nieuwe kapel aan de Zavel, maar werd er groter uitgevoerd.

Door de groeiende toename van het autoverkeer werd de oude weg Antwerpen-Rijsel, die dwars door Zeveneken loopt, een echte dodenweg. Ook in Zeveneken vielen slachtoffers, bij het oversteken van de dorpsweg of door domme verkeersongelukken op een andere plaats of wijze. Onderpastoor Andries telde tussen de "Doorgang" op Lokeren en de "Lozen Boer" aan de grens met Lochristi 254 verkeersdoden ter plaatse tussen 1950 en 1964, dus zonder de nog eens zovelen die later stierven. Ter nagedachtenis van al deze verkeersdoden werd de kapel herbouwd in "het jaar van het dorp" (1978) met stenen van de afgebroken kantschool uit de Hoekstraat, en ingewijd op 15 augustus 1978.

In de kapel hangen de namenlijsten van de herdachte doden, nu al bijna 200: mensen die stierven bij auto-ongelukken tussen Doorgang en Lozen Boer en mensen van Zeveneken die elders omkwamen in een auto-ongeluk.

Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw, nu "Onze-Lieve-Vrouw der Ledegouw" genoemd, is het oude beeld van 1864 uit de vroegere kapel en werd gerestaureerd door Albert Vispoel. In de kapel hangt ook ingekaderd een lijst van verdienstelijke mensen van Zeveneken en de leden van de dorpsraad, die het initiatief namen voor de herbouw van deze kapel.

(Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Burg v.z.w., 2002, pp. 171-178.)

 

Reactie van Linda en Karien Temmerman

Wij lezen als Christenen graag het Parochieblad. Een artikel over de Zavelkapel trekt altijd onze aandacht omdat ons vader, niet alleen de oprichter maar ook de bezieler van de kapel was; hij was beroerd door de talrijke overlijdens van jonge mensen op de Zavel. Hij richtte in het jaar van het dorp in 1978 een dorpsraad op en omringde zich zo met mensen die zijn idee genegen waren. Wij herinneren ons als kind levendig de talrijke gesprekken bij ons thuis, de vergaderingen en zijn intense betrokkenheid bij de bouw van de kapel en nadien de jaarlijkse missen op 15 augustus, waaraan we met het ganse gezin deelnamen en dit gedurende vele jaren.
Hij was ook de voortrekker van de viering ‘700 jaar Zeveneken’, met een stoet op 15/08/81 waarbij het monument op de Zavel (schietspoel) werd ingehuldigd. Ook daar waren we samen met andere dorpsmensen bij.
Zijn mappen, tekeningen, ontwerpen zijn voor ons nog stille getuigen van zijn creativiteit en werk. Meer nog, zijn sociale bewogenheid heeft ons beide ertoe aangezet een maatschappelijk beroep te kiezen. Hij verdiende dan ook een vermelding in desbetreffend artikel in het Parochieblad van 09/05/18.

Op de gepubliceerde foto, waar hij duidelijk opstaat (tweede van links op de rij van 4 personen), samen met dorpsgenoten, werd niet eens zijn naam vernoemd!
Jammer genoeg is hij, zowel als ons mama, in de jaren negentig veel te vroeg overleden. Maar dat is geen vrijgeleide om de oprichter niet meer na te zoeken of te vermelden.
Wij hadden graag een rechtzetting in Uw krant.

In het verleden reageerden wij ook reeds twee maal op een gelijkaardig artikel, waarbij zijn naam  

niet nagezien werd en men ons absoluut herstel beloofde.  

Ere wie ere toekomt toch?
We begrijpen ook ten volle dat jonge mensen niet iedereen uit het verleden kunnen kennen, vandaar onze aanvulling en vraag.

Linda en Karien Temmerman
Zeveneken
Kinderen van Marcel en Simona Temmerman - Marchand
Ouderlijk huis : Zevenekendorp 37, rechtover de kerk

Zavelkapel, met oprichter Marcel Temmerman (tweede van links op rij van 4 personen) © BavoPar
Zavelkapel Zeveneken © BavoPar
Vorige Volgende

Geschiedenis van de kapel in de Nokerstraat te Desteldonk

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er overal in Vlaanderen verschillende veldkapelletjes gebouwd op verzoek van de Boerengilde en de BJB (de Boerinnenjeugdbond) voor onze Vlaamse jongens die door de Duitsers opgeëist werden. Edgard Lameire heeft er zo verschillende gratis in hout gemaakt. Je herkent ze in hun typische vorm en blauwe kleur.
Het was in die periode dat André Reynvoet voorzitter was van de BJB in Oostakker en in 1943 werden deze kapelletjes door de toenmalige proost Van Den Bossche ingezegend. Ze vonden een plekje langs wegels, aan kruispunten, enz. Wekelijks werd er samen gebeden voor een behouden thuiskomst van de opgeëisten. Sommigen staan er nog steeds, of werden in de loop der jaren opgeknapt of verplaatst. Ze komen allemaal nog aan bod in deze reeks publicaties.

Toen in 1965 Desteldonk bij Gent gevoegd werd, moest er nadien een groot gedeelte landbouwgrond wijken voor de industrie. Eén van de BJB-kapelletjes bevond zich in de Galgenstraat. Dit was een veldweg tussen de Rechtstraat in Desteldonk en de Rostijnestraat en viel ook in de onteigening. De kapel moest verwijderd worden. Gelukkig heeft de Boerenjeugd het veldkapelletje van de ondergang kunnen redden en het werd overgeplaatst naar de Nokerstraat aan het begin van de dreef tussen de bomenrij.

In de loop der jaren had het kapelletje veel te lijden gehad door de weersomstandigheden, maar het ergst van al door vandalisme. Eind jaren ’90 groeide vanuit de Landelijke Gilde toen het idee om een nieuw kapelletje in baksteen te bouwen dat liefst nog vele jaren zou kunnen meegaan.
Uit de weekendkrant van 2-3 oktober 1999: “’Eerst dachten we om de huidige kapel te vernieuwen, maar door zijn staanplaats en de moeilijkheden die we daarrond zullen hebben, hebben we besloten om honderd meter verder een nieuwe kapel te bouwen”, aldus bestuurslid Reynvoet van de Landelijke Gilde. De nieuwe uit steen gemetste kapel meet 1,80 meter hoog en is 1,20 meter breed. Het zal onderdak geven aan een prachtig mariabeeldje dat geschonken werd door Alma Schatteman. Het is tevens ter hoogte van haar boerderij (Nokerstraat 58) dat het nieuw heilig huisje staat te pronken.”

Alma zorgde trouwens niet alleen voor het beeldje, maar schonk ook de grond waarop het kapelletje werd gebouwd. Het kapelletje werd ingezegend door pastoor Willy Six op 3 oktober 1999.

(Met dank aan George Reynvoet)

Kapel in de Nokerstraat te Desteldonk bij de inzegening op 3 oktober 1999. V.l.n.r. Michel De Rycke, Alma Schatteman, Willy Polfliet, Georges Reynvoet  © LG Desteldonk

Kapel ter Warande in Sint-Kruis-Winkel

Wat de oudste geschiedenis van de kapel betreft moet men vele jaren teruggaan in de kerkarchieven en blijft het bij vermoedens en legenden. De oorsprong van een eerste kapelletje situeert zich rond 1200, vermoedelijk uit dankbaarheid voor een bekomen gunst.

Pastoor De Feyter (pastoor te Sint-Kruis-Winkel van 1855 tot 1880) schreef in zijn “handboek der Pastorij van Wynkel” onder het hoofdstuk “HISTORIEKS der Kapelle van O.-L.-Vrouw ter warande ofte “ad Silvam” te Wynckel”: “Den oorsprong of origine van deze alom vermaarde Kapelle of bidplaats in onbekend, en verliest zich in de oudheid.” De pastoor vervolgde: “Volgens een vulgaire traditie of legende, zoude een deel dezer Kapelle gebauwd zijn door eenen Spaanschen heer in dienst zijnde van den Koning van Spagnien, welke van zijne vijanden vervolgd zijnde, en komende voor de Moervaart, waarvan het water bevroren was; gedrongen door het perykel of gevaar, belofte deed, zoo hij, die te paard was, de riviere over het ijs konde passeren, hij op de eerstkomende bekwame plaats eene Kapelle zouden hebben doen bauwen ter eere van de heilige Moeder Gods Maria, wiens hulpe en bijstand hij verzocht hadde.

Dezen man, vol betrouwen op Marias bescherminge, passeerde de rivier over het ijs dat zeer licht bevroren was, maar eenen hond, welke hij bij zich had, viel door het ijs en verdronk.  Deze heer dit bemerkende, en herkennende zijn miraculeuze overkomste, zoude niet uitgesteld hebben, zijne belofte te volbrengen.

Dezen wonderen voorval heeft in glas geschilderd geweest in eene der vensters, gestaan hebbende in de kerk naast de autaar van Onze Lieve Vrouwe.”

In 1583 werd de kapel verwoest door de bos- en watergeuzen, doch in 1635 verbouwd zoals vermeld door pastoor L. Imschoot (pastoor te Sint-Kruis-Winkel van 1821 tot 1855) in het “Stokregister” wanneer hij schreef over de “Kapelle ter Warande” :

“Den oorsprong hier van heb ik niet gevonden, maar is, zoo als zij nu bestaat, gedeeltelijk gebouwen ten Jare 1635 door d’heer Carolus Schoorman koninglijken ridder en daarbij vermeerderd door Z.h. Antonius Triest Bisschop van Gend (zie Sanderus Tom. III pag. 261 editio Hage-Comitis als ook de rekening van 1637)”.

Verder staat vermeld dat deze verbouwing “ten minste drijhonderd ponden groot” was en de vernieuwde kapel een lengte had van 9 meter op een breedte van drie en een halve meter.  De verbouwing werd gerealiseerd door pastoor Everaert (pastoor te Sint-Kruis-Winkel van 1619 tot 1642) met de steun van de genoemde kapitein Carolus Schoorman en Bisschop Triest.

Aangezien de periode rond 1600 gekenmerkt werd door de Spaanse overheersing, denk maar aan Filips II, hertog Alva, Don Juan, Albrecht en Isabella ..., en bij verbouwing sprake was van een “kapitein” is het niet denkbeeldig dat de legende van de “Spaanse officier” hier haar oorsprong heeft gevonden.

In het jaar 1754 had op 24 mei om 3 uur in de namiddag een wonderbare genezing plaats.  Judoca Dierckens van Stekene, welke samen met haar ouders in de kapel kwam bidden, werd er plots genezen van haar blindheid en etterende zweren. Ter herdenking en uit dankbaarheid hangt een geschilderd portret van het meisje aan de rechtermuur in de kapel.  Dit schilderij was oorspronkelijk eigendom van de voorzitter van de kerkraad M. Albien Van Waes en werd door hem aan de kapel geschonken.

Op 12 juni 1797 werd de kapel verwoest en aangeslagen door de Franse Republiek. Ze behoorde toe aan het stadsbestuur van Gent onder de regie der domeinen en werd verkocht, samen met het bijhorend land, aan Paul de Turck uit St.-Amandsberg, destijds administrateur bij het Franse Gouvernement.  Daar de verkoopprijs nooit werd betaald en bijgevolg geen bewijs van eigendom kon worden voorgelegd kwam de kapel terug onder de regie der domeinen.

Bij koninklijk besluit van 8 maart 1816 van zijne Majesteit Willem I werd de kapel met bijhorend land in volle eigendom teruggeschonken aan de kerkfabriek van Sint-Kruis-Winkel.

Door samenwerking tussen de pastoor Waterschoot (pastoor te Sint-Kruis-Winkel van 1809 tot 1819) en de toenmalige burgemeester Van Acker werd de kapel onmiddellijk hersteld en op 5 juni 1816 werd de herstelde kapel reeds ingewijd.

Op 9 oktober 1862 brengt Monseigneur Delebecque, Bisschop van Gent, een bezoek aan de kapel ter Warande om Maria te bedanken “voor zijne gelukkige wederkomst uit Roomen”.  Op dezelfde dag, in de namiddag, heeft monseigneur de nieuwe brug van Terdonck over de vaart naar Terneuzen ingewijd.

“Het is ter gelegenheid van deze schoone feest, als hier voren gemeld staat, dat zijne hoogwaardigheid aan tafel, aan al de tegenwoordige, zijn begeirte heeft te kennen gegeven om de alomvermaarde en wonderbare Kapelle van O.L.Vrouw ter Warande merkelijk te zien vergrooten, of noch beter, indien het eenigzins mogelijk ware, de zelve te zien in het nieuw bauwen.  En in eens uit zijnen zetel aan tafel recht staande, trekt zijne hoogwaardigheid uit zijne geldbeurs een TWINTIGFRANKSTUK, gevende aldus het initiatief zeggende : ‘Ik begeire dat het zoo zij’.”

Door de burgemeester Charles de Clerque Wissocq werd zijn kabinetorgel of “harmonium orchestrium” ter waarde van vijfduizend frank gegeven.  Dit harmonium werd van 1863 tot 1865 in de kerk bewaard en daarna op het afgewerkte hoogzaal van de kapel geplaatst waar het zich nog steeds bevindt.

In zitting van de kerkraad op de eerste zondag van april 1863 wordt in intentie genomen de kapel te herbouwen : “zoo veel mogelijks op de zelve plaats van de oude kapelle, en zelfs voor zoo veel als het mogelijk is volbracht in den zelfden bauwtrand.”  Dit initiatief werd door de Bisschop goegekeurd : “Dat ze mocht geschieden, deze herbauwinge te weten door vrijwillige giften en almoesen, immers de kerkfabriek daartoe geene beschikbare penningen bezittende”.

Nu gebeurde alles snel :

8 april 1863:    goedkeuring door de gemeenteraad van Winkel;

27 april 1863: solemnele missen in de “af te brekene kapelle” waarna het miraculeus Mariabeeldje in processie naar het klooster werd gedragen;

13 mei 1863: wijding van de eerste steen;

4 juli 1863: “heeft het werkvolk den gekroonden meytak op de charpante der nieuwe aangeleide Kapelle gestoken, onder het luiden der klok op den toren der kerk, en de klokjens van het klooster en de Pastorye”.

14 augustus 1863: in stille processie en al biddend wordt het Mariabeeld teruggebracht en op een voorlopig altaar geplaatst in het midden van de kapel.

17 augustus 1863: wijding of zegening van de nieuwe kapel.

De nieuwe kapel was 21 m lang geworden en 7 meter breed.

 

In het jaar 1871 verscheen op 24 september een koninklijk besluit van koning Leopold II waarbij de kapel van O.L.Vrouw ter Warande officieel als annexe of hulpkerk werd erkend.

Ook in de volgende jaren werden nog regelmatig herstellingen en verfraaiingen uitgevoerd aan de kapel, o.a.: herschilderen van de muren in 1927.

Onder impuls van Pastoor Tourné wordt in 1979 voor de eerste maal een bloementapijt van begonia’s aangelegd naast de kapel, en dit ter gelegenheid van de jaarlijkse noveen van 15  tot 23 augustus. Deze traditie zet zich nog steeds voort. In datzelfde jaar wordt eveneens aangeknoopt met een oude traditie om op 15 augustus een processie te houden naar de Warandekapel. Uit die periode dateert ook het vernieuwen van de elektriciteit en de installatie van een deurportaal.

In de nacht van 13 op 14 oktober 1981 wordt in de kapel ingebroken en gaan dieven er van door met het zeer mooie 16e eeuwse gotische Mariabeeldje. Dank zij de giften van de parochianen kan reeds op 15 augustus 1982 een nieuw beeldje ingewijd worden door Z.E.H. Deken van Baevegem, toenmalig deken van Wachtebeke.

Dank zij een bijzondere gift van een vereerder van O.-L.-Vrouw kan de kapel in 1985 binnenin volledig herschilderd worden.

In 1994 wordt een volledige opkuis van de kapel gerealiseerd door vrijwilligers en gefinancierd door bijdragen van de parochianen. De werken omvattende vochtbeveiliging van de buitenmuren, herschilderen van de ramen, omlijstingen en beelden van de mysteries, alsook volledige herschildering binnenin.

Bij ministerieel besluit van 21 april 1994 wordt de kapel geklasseerd als monument om reden van historische, artistieke en documentaire waarde. De omgeving wordt daarenboven erkend als dorpsgezicht. In 2018-2019 werd de kapel volledig gerestaureerd, zowel van buiten als van binnen. De plechtige heropening vond plaats op zaterdag 4 mei 2019.

Welkom op 15 augustus 2019 om 15u: feestelijke viering in of aan de Warandekapel.

(Met dank aan Noël De Jaeger)

De Warandekapel in Sint-Kruis-Winkel wordt momenteel gerenoveerd  © Noël De Jaeger

Cootveld in Beervelde

Op de wijk Cootveld in Beervelde – ter hoogte van het huidige huisnummer 10 – woonde in de 19e eeuw het echtpaar Bernard Van Driessche – Marie Niegens.

In 1861 lieten ze een kapel bouwen en zorgde ze voor een beeld van O.-L.-Vrouw van Altijddurende bijstand. Daar onze streken in deze eeuw geteisterd werden door besmettelijke ziekten zoals pest, cholera en tyfus, o.a. op Raveschoot, was er een sterke devotie voor verschillende geneesheiligen. Daarom koos men ervoor om in de achtergevel van deze kapel de H. Rochus in te metselen (zie foto 2).

Marietje Bontinck, echtgenote van Achiel Van Mosselvelde nam in het jaar 1900 de zorg voor deze kapel op zich. Na bijna een halve eeuw nam de familie Cyriel Van Overmeire – Martha van Mosselvelde die taak in 1948 over.

Tenslotte kwamen in december 1954 Arsène Van de Sompel en zijn echtgenote Denise Depouillon zich hier vestigen. Tot de dag van vandaag staan zij in voor het toezicht en onderhoud van deze kapel.

(Met dank aan Maurice Van der Vennet en het echtpaar Arsène Van de Sompel – Denise Depeuillon.
Andere geraadpleegde bron : heemkundige kring “Oost-Oudburg” Sint-Amandsberg).

Kapel in de wijk Cootveld in Beervelde  © Staf Annaert

Lourdesgrot te Overslag

In de zuidoostelijke hoek van het kerkhof van Overslag staat de ‘Grot van Lourdes’.  Ze werd gebouwd in het jaar 1925, dankzij de idee en de inzet van de E.H.De Buyst, de toenmalige pastoor van Overslag.  In 1925 sprak men over ‘de rots ter ere van O.-L.-Vr. Onbevlekt Ontvangen’, en ze was bedoeld ter verfraaiing van dit hoekje van het kerkhof. Het bood aan die mensen van de parochie die behoefte hadden aan wat troost en bijstand, een vroom en rustig plekje.  Het besluit om een ‘rots’ te bouwen werd genomen op 1 oktober 1924 tijdens de zitting van de kerkraad.  De kosten zouden gedragen worden door de parochie.  Tijdens vele geldinzamelingen gaf ieder ‘naar draagkracht en vermogen’.  .  In totaal werd er in 1925 voor 12026 BEF ingezameld. 

De bouw van ‘de rots’, aanschaf van beelden en beplanting kostte 12021 BEF, het saldo ging naar de parochiekas. Ter informatie: in 1925 betaalde men ongeveer 8000 BEF voor een hectare goede landbouwgrond. Op 7 juli 1925 begon de bouw, en op zaterdag 22 augustus 1925 was het werk af.

“De grot werd plechtig ingehuldigd op zondag 30 augustus 1925 door Z.E.H.Deken Van Den Abeelle van ‘Lochristy’.  De plechtigheden begonnen met een namiddagfeest met lof om 14 uur gevolgd door een optocht van alle vereniging, een praalwagen van O.-L.-Vr. van Lourdes, en de geestelijke en burgerlijke overheden.  De optocht ging via de pastorij en ’t Belgisch en Hollandsch dorp ‘al over den Kaaidijk’ naar de Rots.  Om halfzeven begon het avondfeest, weer met een rondgang van alle verenigingen ditmaal met brandende kaarsen en lantarens tot aan ‘de rots ‘ waar een verering volgde met gebed en gezang,…’ waarna ieder kalm en onder de indruk huiswaarts ging’…!” (bron: verslag door G. Vermeulen, 12/9/25)

De grot heeft de tand des tijds relatief goed weerstaan. De verlichting, de versiering en de oorspronkelijke banken vóór de grot zijn er niet meer, maar de rots bleef staan.  Op het einde van de 20ste eeuw was de interesse voor ‘de Grot’ in de vergeethoek geraakt, en zag het geheel er wat vervallen uit.  In de loop van 2001 waren een paar parochianen bereid om alles in ere te herstellen. De grot en omgeving werd opgekuist. De gemeente plaatste 2 banken. Vanaf 1 mei 2002 was het weer mogelijk van kaarsen te laten branden in de grot. Op 8 september 2002, op het parochiepatroonsfeest ‘Maria Geboorte’ werd de grot naast de kerk speciaal in de belangstelling gezet. Verschillende parochiegroepen werkten mee aan een fijn verzorgde viering. Na de mis ging het in processie naar de grot.

Een hulpvaardige  parochiaan zorgde voor het openen en sluiten van het hek en voor de noveenkaarsen.  In mei en september is de grot elke dag open, daarbuiten tijdens het weekend. Nog steeds zorgen bereidwillige handen reeds vele jaren voor het onderhoud van ‘de Grot’ en de beelden, de omgeving, de kaarsen, het openen en sluiten,  ….

(Met dank aan Cyriel De Bruyne).

Lourdesgrot Overslag © C. De Bruyne

Kapel aan de Zuidledebrug te Mendonk

Deze kapel werd gebouwd in 1898 of kort ervoor. In de notulen van de zitting van de kerkfabriek van Mendonk van 18 december 1898 lezen we: “De kerkfabriek van Mendonk aanvaardt de schenking door Clara Verschraeghen, religieuze te Gent, en haar moeder dame Mathilde Dupont van een perceel grond 49 centiaren met de onlangs daarop gebouwde kapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw.”

Een dag later zal ook de gemeenteraad van Mendonk dit goedkeuren. Later wordt het ook goedgekeurd door de Bestendige Deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen op 11 maart 1899.

Mathilde Dupont werd geboren te Zaffelare op 14 maart 1829 als dochter van dokter Dupont. Zij huwde met dokter Gustave Verschraeghen en woonde in Zaffelare-Dorp 17 (het huis bestaat nog). Zij overleed te Gent op 16 oktober 1908. Het gezin had meerdere kinderen, waarvan drie zonen priester werden en twee dochters kloosterzuster. In de kerk van Zaffelare schonken zij het glasraam rechts in het hoogkoor, waar Jezus de sleutels geeft aan Petrus. Clara Verschraeghen werd geboren te Zaffelare op 22 februari 1861. Zij trad in bij de Dames van het Christelijk Onderwijs onder de naam Dame Margareta Maria en overleed in Brazilië op 26 augustus 1946 na 63 jaar kloosterprofessie.

(Met dank aan Linda Coupillie).

Kapel aan de Zuidledebrug te Mendonk © L. Coupillie

Eikstraat Zeveneken

Op vele plaatsen kunnen we het waarnemen : meimaand is Mariamaand. Ook in Zeveneken, aan de kapel op de hoek van Bastelare en de Eikstraat, wordt in mei wekelijks gebeden bij de wenende Maria : O.L. Vrouw van La Salette. Enkele toevallige passanten die we aanspreken, graven in hun collectief geheugen vertellen ons dat de Gravin van Beervelde ooit de gewoonte had hier met de kinderwagen te komen wandelen en bidden. In een publicatie van de Heemkundige kring lezen we dat deze kapel rond 1864 zou zijn gebouwd. Na renovatie, bekostigd door de familie Donnairs, sinds 1920 eigenaars, werd de kapel opnieuw plechtig ingezegend door kan. Reyntens, op 10 oktober 1982. Tot de dag van vandaag is de kapel een plaats van verpozing voor wandelaars en fietsers.

(Met dank aan Cecile Audenaert.
Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Burg v.z.w., 2002, pp. 171-178.)

 

Update: Guy Morel stuurde ons deze aanvulling:

Op 19 september is het de verjaring van de verschijning in La Salette; dan zet ik deze kapel terug eens extra in de bloemen en hijs ik de vlag!

Extra info over O.L. Vrouw van La Salette 

Op 19 september 1846 hoedden de 14-jarige Melanie Matthieu en de 11-jarige Maximin Giraud hun schapen. Melanie vertelde het volgende: "Toen ik vanaf een heuveltje gezien had, dat onze koeien rustig in de weide stonden, ging ik terug naar beneden en klom Maximin omhoog. Toen zag ik plotseling een prachtig helder licht, veel mooier dan de zon. In dat licht zag ik een heel mooie prachtige vrouw."
De kinderen merkten op dat de Dame erg verdrietig was. Zij droeg een helder stralend kleed, versierd met parels en een goudkleurig dekkleed. Om haar hoofd had zij een krans van rozen. De verschijning had een halssieraad met een crucifix met een hamer aan de ene zijde en een nijptang aan de andere zijde.
De mooie vrouw stond op en zei: "Kom dichterbij kindertjes, wees niet bevreesd, ik ben hier om jullie groot nieuws te vertellen."
De Heilige Maagd sprak aanvankelijk Frans tegen de kinderen, maar zij ging daarna over in het plaatselijk dialect
[1] van het Occitaans[2]. Met name sprak zij over vloeken, het verzuimen van de zondagsplicht en de ongehoorzaamheid aan de wetten van God.

(Bron: internet)

Kapel aan de Eikstraat te Zeveneken

‘t Kasseitje Stationsstraat Lochristi

We merken dat de bijdragen over de kapelletjes in het parochieblad door vele mensen worden gelezen. Wie graag de kapelletjes zelf bezoekt, sturen we vandaag naar de Stationsstraat in Lochristi. Je houdt halt bij het clubhuis ’t Kasseitje, recht tegenover de Nieuwstraat. Het grondig gerestaureerde kapelletje is oorspronkelijk afkomstig van de kruisweg rond de kapel van Lobos. Oud-burgemeester en ere-voorzitter van het wijkcomité ’t Kasseitje, heeft dit aan deze wijk bezorgd. Dat gebeurde op het einde van de jaren 1980. Twee jaar geleden werd het houten clubhuis vergroot en de parking heraangelegd. Bij die gelegenheid werd ook het kapelletje onder handen genomen en een nieuwe bank geplaatst.

(Met dank aan Dhr. Stevens, voorzitter van het wijkcomité).

Kapel aan 't Kasseitje in de Stationsstraat te Lochristi

‘s Gravenkapelleke in Oostakker

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er overal in Vlaanderen verschillende veldkapelletjes gebouwd op verzoek van de Boerengilde en de BJB (de Boerinnenjeugdbond) voor onze Vlaamse jongens die door de Duitsers opgeëist werden. Edgard Lameire heeft er zo verschillende gratis in hout gemaakt. Je herkent ze aan hun typische vorm en blauwe kleur.
Het was in die periode dat André Reynvoet voorzitter was van de BJB in Oostakker en in 1943 werden deze kapelletjes door de toenmalige proost Van Den Bossche ingezegend. Ze vonden een plekje langs wegels, aan kruispunten, enz. Wekelijks werd er samen gebeden voor een behouden thuiskomst van de opgeëisten. Sommigen staan er nog steeds, of werden in de loop der jaren opgeknapt of verplaatst.

Zo ook het kapelletje in D’Ulst,’s Gravenkapelleken genoemd. Dit kapelleke dateert van 1944. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog op een akker geplaatst waar nu de Kennedylaan gelegen is. Toen in 1965 Desteldonk bij Gent gevoegd werd, moest er nadien een groot gedeelte landbouwgrond wijken voor de industrie. Na een  onteigening voor de Kennedylaan is het verplaatst naar het boerenhof van de familie Spriet, aldaar. Na een twee onteigening voor de Kennedylaan werd het overgeplaatst naar de scheiding van de Eeckhoutdriesstraat/Oude Holstraat in Oostakker.

(Met dank aan Liliane De Kesel-Van Peteghem en Nicole Joos)

's Gravenkapelleke te Oostakker

Kapel Molenhoek Wachtebeke

Molenhoek 12 in Wachtebeke. Sinds mensenheugenis woont hier de familie Van den Hende. De moeder van de huidige bewoner Stefaan, liet een bakstenen kapelletje bouwen. Ze deed dat uit dankbaarheid voor de genezing van haar doodziek zoontje Hugo (broer van Stefaan). Op de foto staat een andere broer. Hij werd genomen rond 1935. Op de achtergrond staat het oude huisje dat naderhand werd afgebroken en vervangen door een nieuwe woning. Toen een deel van de voortuin onteigend werd, moest het kapelletje enkele meters achteruit. Vandaag staat een nieuw kapelletje verscholen achter de haag, maar het wordt nog steeds met veel zorg omringd. 

(Met dank aan S. en A. Van den Hende)

 

Update: Dit het kapelletje bij Stefaan en Amandine Van de Hende zal binnenkort verdwijnen wegens werkzaamheden in de voortuin. Stefaan is echter van plan om mettertijd wel een ander kapelletje plaatsen.

Kapel aan Molenhoek 12, Wachtebeke © PM
Kapel Molenhoek 12, zoals het vroeger was. © PM
Vorige Volgende

Kapel Koning Albertlaan Hijfte

Dit kleine kapelletje is er gekomen in de meimaand van 1961. Oorspronkelijk hing het aan een grote boom op de hoek van de Bunder, maar het werd in 1975 verplaatst.

(Met dank aan Jacqueline De Mol)

Kapel in de Koning Albertlaan te Hijfte © PM

BJB-kapel aan de Putteveldestraat

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er overal in Vlaanderen verschillende veldkapelletjes gebouwd op verzoek van de Boerengilde en de BJB (de Boerinnenjeugdbond) voor onze Vlaamse jongens die door de Duitsers opgeëist werden. Edgard Lameire heeft er zo verschillende gratis in hout gemaakt. Je herkent ze aan hun typische vorm en blauwe kleur.
Het was in die periode dat André Reynvoet voorzitter was van de BJB in Oostakker en in 1943 werden deze kapelletjes door de toenmalige proost Van Den Bossche ingezegend. Ze vonden een plekje langs wegels, aan kruispunten, enz. Wekelijks werd er samen gebeden voor een behouden thuiskomst van de opgeëisten. Sommigen staan er nog steeds, of werden in de loop der jaren opgeknapt of verplaatst.

Zo ook het veldkapelletje dat zich momenteel bevindt in de Lindestraat, op de hoek met de Putteveldestraat. Dit kapelletje stond oorspronkelijk in de Galgenstraat.

Toen in 1965 Desteldonk bij Gent gevoegd werd, moest er nadien een groot gedeelte landbouwgrond wijken voor de industrie. De Galgenstraat was een veldweg tussen de Rechtstraat in Desteldonk en de Rostijnestraat en viel ook in de onteigening. De kapel moest verwijderd worden. Gelukkig heeft de Boerenjeugd het veldkapelletje van de ondergang kunnen redden en het werd overgeplaatst naar de Nokerstraat aan het begin van de dreef tussen de bomenrij.

In de loop der jaren had het kapelletje veel te lijden gehad door de weersomstandigheden, maar het ergst van al door vandalisme. Op een ochtend troffen de geschrokken buren het Mariabeeldje, het glas van het kapelletje en de betonpaal in stukken gebroken, aan.

Alma Schatteman die al talrijke jaren zorgde voor het onderhoud van het kapelletje heeft gelukkig enkele bereidwillige buren aangesproken om het kapelletje te herstellen en er werd een nieuw beeld geplaatst.

Halfweg de jaren ’90 werd echter vastgesteld dat het kapelletje er niet meer zo goed voorkwam en door het hoge gras bijna niet meer te zien was. Vanuit de Landelijke Gilde groeide toen het idee om een nieuw kapelletje in baksteen te bouwen dat nu nog steeds in de Nokerstraat staat. Dit originele BJB-kapelletje werd, na een opknapbeurt, verplaatst naar het begin van de Putteveldestraat, in de Lindestraat.

(Met dank aan George Reynvoet)

Puttestraat-Lindestraat Desteldonk © George Reynvoet

Kapel Oosteindeke in Zaffelare

Velen onder ons zullen zich nog herinneren dat aan het kruispunt Oosteinde-Dam-Bosdam midden op straat een oude Mariakapel stond. Op 8 augustus 1967 moest ze plaats ruimen voor de vernieuwde provincieweg en ik herinner mij nog zeer goed hoe ze onder luid gekraak en in een enorme stofwolk werd neergehaald. Een belofte van onze buurvrouw, wijlen mevrouw Maria Tollenaere-De Vuyst, ging in 1968 in vervulling. Een gedeelte van haar woning werd omgevormd tot een kapel met hierin een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Rust van Heppeneert bij Maaseik. Op 19 mei 1968 werd de kapel ingewijd door wijlen E.H. Kanunnik André Van Hove, geboren op de wijk. Heden is de kapel privaat eigendom van Dhr. en Mevr. Willy De Vos-Rodrigues, de vroegere uitbaters van Restaurant "De Beurs". De kapel is elke dag toegankelijk en wordt veel bezocht, als rust- en bidplaats, door de buurtbewoners, passanten en toeristen.

Kapel in de gevel - Oosteindeke Zaffelare © PM

De Heilige Kruiskapel Sint-Kruis-Winkel

De H. Kruiskapel bevindt zich in Sint-Kruis-Winkel, Knippegroen, juist over de J. Kennedylaan richting Terdonk.. De kapel werd in 1857 gebouwd op een stuk grond dat voor dit doel speciaal aan de kerkfabriek geschonken werd door dhr  Livinus Kips. Hij was landbouwer en woonde in de Jodenstraat, zoals blijkt uit volgende tekst genomen uit het "handboek der Pastorij van Wynkel".

“De ondergetekende Livinus Kips filius Pieter landbouwer en woonende te Wynkel in de Jodenstraat, en eigenaar van eene partije zaailand, gelegen in de zelve Gemeente Wynkel aan de Jodenstraat, Sectie D N° 332 van, het Kadastraal plan, verklaard bij deze, vrijwilliglijk bij gifte onder levende afte staan in vollen eigendom aan de Kerkfabriek van Wynkel, vertegenwoordigd door den heer Albin van Waes, voorzitter der zelver Kerkfabriek, welken met zijne medeondertekening dezer akte, over, en in den zelven naam der Kerkfabriek, verklaard zulks te aanvaarden een perceel grond deelmakende van de bovengemelde partije zaailand, formerende den Zuid-Oost-Westhoek, groot in gronde drie meters in het vierkant, palende oost de straat Jodenstraat zuid den kassijdeweg, west en noord het overblijvende deel dezer partije zaailand, op conditie van op dat afgestaan perceelken grond door de Kerkfabriek en ten haren laste en koste te bauwen eene Kapel ter eere van het heilig Kruis, patroon en titel van de Parochie kerk, en van de parochianen van Wynkel; zonder nochtans naarmaals tot een ander einde te mogen gebruikt worden, ten zij als bidplaats en kapel. Daar en boven zullen het kerkbestuur het recht hebben en blijven behouden van op het overige deel dezer partije zaailand over en doorweg te nemen tot het onderhouden en repareren dezer te bauwen kapel.”

Behalve door de schenking van het stuk grond, was het bouwen van de kapel slechts mogelijk door vrijwillige giften van de parochianen en een buitengewone bijdrage van de echtgenote van burgemeester Charles Sousberghe Declerque Wissocq. De bouw van de kapel was voltooid op 12 mei 1857.

Op 14 september 1857, om 10 uur - dat was na de hoogmis in de parochiale kerk- is men in processie met de gelovigen naar de voltrokken Heilige Kruiskapel getrokken, welke door de toenmalige pastoor van de parochie, Josephus De Feyter (pastoor van 1855 tot 1880) plechtig werd ingewijd.

Deze kapel werd tweemaal per jaar in processie bezocht: een eerste maal op de tweede Kruisdag, voor O.-H.-Hemelvaart, en een tweede maal ter gelegenheid van het feest van het H. Sacrament.

De kapel werd geplunderd en verwaarloosd toen de bloemisterij, waaraan zij paalde, verdween. Dankzij de medewerking van velen, doch vooral van de firma Van Seumeren, herrees de kapel uit zijn puin. Op zondag 23 juni 1991 werd de kapel opnieuw ingewijd met een eucharistieviering ter plaatse. Sindsdien wordt de kapel regelmatig onderhouden.

 

Noël De Jaeger

H.Kruiskapel Sint-Kruis-Winkel © Noel De Jaeger

De hoek in Beervelde

Op de wijk "De Hoek", meer bepaald op de hoek van de Hanselaarstraat en de Toleindestraat in Beervelde, stond dit oude huis waarvan we hier een foto afdrukken. Langs de westgevel gaven twee deuren respectievelijk toegang tot een café en een kruidenierswinkel. Op een witte boord, dwars over de gevel, vertellen de in het zwart geschilderde letters ons het volgende over de eigenaars van destijds : "A. Rijckbosch-Estaminet-Handelaar". In de topgevel prijkte rechts van een zolderraam een Mariabeeld in een kleine nis. In 1942 werd dit huis afgebroken en maakte zo plaats voor een nieuw imposant huis. Aan de noordkant werd een nis voorzien voor een groter en nieuw beeld van O.-L.-Vrouw van Lourdes (Toleindestraat 224). Vroeger was het de gewoonte dat bij een begrafenis de lijkstoet komende van Cootveld of Hanselaarstraat, hier even halt hield voor een kort gebed.

(Met dank aan Maurice Van der Vennet)

Hoek Beervelde vroeger
Hoek Beervelde © PM
Vorige Volgende

Kapelhoeve Nieuwpoortstraat Lokeren

We bevinden ons in een uithoek van de Bavoparochie, op Lokers grondgebied. De Nieuwpoortstraat valt nog steeds onder de parochie Zeveneken. De familie Van Rijckegem liet de kapel bouwen op hun privégrond om een jarenlange traditie van een kapel in de straat voort te zetten, na het verdwijnen van de oude. Het werd gebouwd voor een bekomen genezing van een kind. Het was een constructie in de vorm van een driehoek onder pannendak, met beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Alle Genaden. Dit kapelletje werd ingewijd op 6 augustus 1978.

(Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Oudburg vzw., 2002, pp. 171-178.)

Kapelhoeve Nieuwpoortstraat Zeveneken © PM

Kapelleken – rechttegenover Tulpenlaan Lochristi

Vandaag houden we halt langs de steenweg die Lochristi in twee snijdt. Aan Dorp-West 148 vinden we een fraai kasteeltje met grote tuin. Helemaal achteraan in de tuin, ingebouwd in de omheiningsmuur, vinden we een kapelletje. Om het te zien, moet je even omrijden via de straat “Kapelleke”. Het kapelletje bevindt zich rechtover de Tulpenlaan. Het is opgetrokken in grijze steen en ziet er goed verzorgd uit. Je kan de witgeschilderde houten deur door de tralies heen even openduwen. Binnenin staat een Mariabeeld.

Tegenover de Tulpenlaan in Lochristi © PM

Langelede Wachtebeke

Onze zoektocht naar kapelletjes in de Bavoparochie brengt ons vandaag naar Wachtebeke, meer bepaald op de Langelede, ter hoogte van huisnummer 37. Op die plaats maakt de weg een bocht en verwijdert zich van de waterloop. Wandelaars en fietsers kunnen wel rechtdoor langs het verharde baantje. Net op die splitsing staat een Mariakapelletje. Vroeger stond het  een beetje verscholen tussen wat cipressen en glasbollen, fijn verzorgd met een bloemenperkje. Vandaag staat het meer zichtbaar tussen vier nieuw aangeplante beuken.

Na wat snuisteren in documenten van de plaatselijke Heemkundige Kring, ontdekken we dat het gebouwd en ingehuldigd werd in 1948. De toenmalige pastoor Perqui zorgde voor een Mariabeeldje dat na een diefstal werd vervangen door een nieuw exemplaar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen mensen hier bidden voor de gedeporteerden van de wijk. Toen was het huidige bakstenen kapelletje nog niet gebouwd. Wel hing er een kapelletje aan een ijzeren paal. Het was Mevr. Irma Van Assel die na de oorlog het initiatief genomen heeft voor een nieuw kapelletje. Het kon gebouwd worden met de opbrengst van een geldinzameling in de buurt.

(Bron : Artikel van P. Waeytens "Kapelletjes te Wachtebeke" in Tijdschrift van de Heemkundige Kring "Oud Wachtebeke", jg 10, 1983, nr.4, p. 51-52.

 

Aanvulling april 2020
Twintig jaar later bevindt zich ter hoogte van deze splitsing een nieuwe fietsersbrug. Het kapelletje staat nu, geflankeerd door een spuuglelijke glascontainer, plomverloren tussen een bos van verkeersborden.
Lea Van Assel, achternichtje van initiatiefneemster Irma, kroop in de pen en schreef haar herinneringen neer in het tijdschrift van de Heemkundige kring.

"Het kapelleke staat vooraan de Langelede, aan het fietsbrugske dat over de Langeledevaart loopt. Het werd destijds geplaatst door mijn groottante Irma Van Assel, de zus van mijn grootvader Victor, die haar hierbij hielp.
Wat er nu staat is reeds een vernieuwing, het eerste was een houten exemplaar voorzien van een afgesloten voorpleintje waarin de ganse zomer bloemen stonden. Achteraan het kapelleke stonden vier siersparren. Tante heeft, zolang haar gezondheid het toeliet, alles keurig onderhouden, geholpen door twee nichten, Gabrielle en Irma. Elke meimaand werd er 's avonds aan het kapelleke gebeden; heel wat mensen kwamen daar naartoe en het gebeurde zelfs dat er mensen van buiten de wijk aanwezig waren. 

Toen het voor tante niet meer ging, heeft haar nicht en naamgenote Irma Van Assel, echtgenote van Albert Marquenie, haar taak overgenomen tot ook zij niet meer kon en haar schoondochter Monique Willems de taak op zich nam.

Ondertussen is er wel een en ander veranderd. Op een dag kwamen werklieden om de sparren weg te kappen. Toen men hen zei dat die op privéterrein stonden, er was destijds ook toestemming geweest van de burgemeester, zijn ze terug vertrokken. Sparren gespaard zou je denken! Helaas, wat later was men daar terug om de sparren weg te doen. Men moest een bewijs kunnen tonen over het aanplanten... Maar niemand beschikte nog over die paieren. Waarschijnlijk zijn ze zoekgeraakt bij het opruimen van het huis van tante. Nadien werden er boompjes geplant en een rustbank gezet. Het vroegere bloemperkje is een graspleintje geworden dat door de gemeentelijke diensten wordt onderhouden. En toch, na zovele jaren, zoeken mensen er nog troost. Het gebeurt nog regelmatig dat men kaarsen brengt bij Monique met de vraag om ze te brangen bij Onze Lieve Vrouwke. Vooral tijdens blokperiodes of bij ziekte. Zo ziet u maar, niet alles verdwijnt, zomaar. Het uitzicht is dan wel veranderd, de bloemen werden gras, maar Maria waakt nog steeds vanachter het glas over de Langelede."

Tot zover het verhaal van Lea. Maar de HK heeft nog meer info in zijn bezit:

Reeds tijdens de Tweede Wereldoorlog hing er op deze plek een kleiner kapelletje dat aan een ijzeren paal was opgehangen. Hier kwamen de inwoners van de Langelede in de meimaand iedere avond een ronzenkrans bidde voor de door de Duitsers opgeëiste personen. Indien een familie slecht nieuws had ontvangen, werd zelfs een novene gehouden. Dit was een periode van negen dagen waarop men iedere dag aan het bidden sloeg om toch maar een gunst te bekomen. Meestal werd op de eerste dag een noveenkaars aangestoken die dan negen dagen lang bleef branden.
Al van in deze periode was de familie Van Assel met dit kapelletje verbonden Dit is ook niet echt te verwonderen, er woonden hier tal van personen met deze familienaam. in de volksmond werd deze omgeving zelfs gewoonweg de wijk 'Van Assel' genoemd.

Vermoedelijk had Lea's grootoom Petrus, kort na de oorlog, de ijzeren paal waaraan het kapelletje ophing, al eens moeten rechtzetten. Die was door ongekende redenen op de grond gevallen. Maar het resultaat moet toch niet bevredigend genoeg geweest zijn. Kort daarop nam, zoals Lea ook aanhaalde, groottante Irma Van Assel, die in de buurt een winkeltje openhield, het initiatief voor een nieuw kapelletje. Na een geldinzameling werd metser Leo Van Assel aangesproken en er werd een nieuw kapelletje opgetrokken. Dit moet rond 1948 geweest zijn. Nadien werd het nieuwe bouwwerk door pastoor Perquy plechtig ingewijd. De parochieherder had ook voor een nieuw Mariabeeldje gezorgd. Dit beeldje werd later echter gestolen, waarop er vrij vlug een nieuw exemplaar werd geplaatst.
Initiatiefneemster Irma Van Assel stond aanvankelijk in voor het onderhoud. Later werd zij bijgestaan door Gabrielle Van Assel, dochter van Petrus Van Assel en Irma Van Assel, dochter van Cyrille Van Assel. Nu is dit Monique Willems, schoondochter van Irma Van Assel.

(Bron: Artikel van Eddy Van Acker "Herinneringen van Lea Van Assel. Het kapelleke aan de Langelede" in Tijdschrift van de Heemkundige kring "Oud Wachtebeke", jg 47, 2020, nr.1, p.4-5.)

Kapel Langelede Wachtebeke © Francine Maelfeyt

Hijfte, Rostijnestraat aan huisnummer 22

We vinden een bakstenen kapel met groen geverfd ijzerwerk. Deze kapel is gebouwd in de jaren 1700. Het huis werd toen en wordt nog steeds bewoond door de familie Naudts. De man was naar een oorlog moeten vertrekken, en had beloofd, als hij mocht terugkeren naar huis, hij een kapel zou bouwen. Bij thuiskomst hield hij woord en liet deze kapel optrekken. In de loop van de jaren is deze kapel eens zwaar beschadigd geweest door een boomezel (malejan) en terug hesteld.

Met dank aan Jacqueline De Mol

Rostijnestraat Hijfte © F.Maelfeyt

 

Kapel van O.L.Vrouw van vrede te Zaffelare, Persijzer

Op initiatief van het plaatselijk feestcomité werd op de wijk Persijzer in het Jaar van het Dorp, door vrijwilligers-vaklui van ter plaatse een stijlvolle nieuwe kapel gebouwd tegen de gevel van het schuurtje van Clothilde en Edmond Van Acker, op grond van de Parochiale Werken, naar een ontwerp van architect Jean-Pierre Ryssen. Deze kapel is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Vrede en werd ingewijd op zaterdag 10 juni 1978 door de toenmalige pastoor De Kinder, in aanwezigheid van ondermeer onderpastoor Herman Schrijvers, die het eiken O.L. Vrouwbeeld beitelde en schonk.

De spreker, namens het feestcomité, eindigde met de woorden : " In het jaar onzes Heren 1978, uitgeroepen als het jaar van het dorp, hebben wij deze kapel opgericht als een blijvend teken en toegewijd aan Onze-Lieve Vrouw van de Vrede. Dit blijkt uit de vredesduiven die afgebeeld staan op het kleed van Onze-Lieve-Vrouw, op de eiken balk en in het brandglas. Wij hebben welbewust deze keuze gedaan; wij hebben vrede en rust nodig in onze zo jachtige wereld. Wij hebben vrede en rust nodig in het eigen land, in onze dorpen, in onze kerken, in onze buurt, in onze gezinnen, in ons werk, misschien in onszelf. "

Het Kerstekind, Maria en Jozef vervangen rond Kerstmis Onze-Lieve-Vrouw van Vrede. Vrede blijft in onze wereld nog altijd een noodzakelijke betrachting.

Met dank aan Taf Van Duffel

Toevoeging ons bezorgd door Dhr. Taf Van Duffel na publicatie van dit artikel in november 2018:
Tijdens de jaarlijkse meiviering van 2008 werd herinnerd aan de 30-jarige oprichting van de kapel en werd het rozenhoedje samen met volgende tekst gebeden:

Maria, laat ons

Oprecht zijn
Naastenliefde beoefenen
Zinvol leven
Eensgezind betrachten

Liefdevol handelen
Ikzucht vermijden
Eerlijkheid hooghouden
Vreugde zaaien
Eenzamen bemoedigen

Vriendschap sluiten
Ruzies opdoeken
Onverdraagzaamheid verwerpen
Uitsluiting ongedaan maken
Wensen vervullen

Vijandschap beëindigen
Afgunst bannen
Nederigheid aannemen

Vrede brengen
Rechtvaardigheid nastreven
Elkander helpen
Dankbaarheid betonen
Elkaar beminnen. Amen.

 

 

Kapel Persijzer Zaffelare © PM

BJB-kapel Desteldonkstraat

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er overal in Vlaanderen verschillende veldkapelletjes gebouwd op verzoek van de Boerengilde en de BJB (de Boerinnenjeugdbond) voor onze Vlaamse jongens die door de Duitsers opgeëist werden. Edgard Lameire heeft er zo verschillende gratis in hout gemaakt. Je herkent ze aan hun typische vorm en blauwe kleur.
Het was in die periode dat André Reynvoet voorzitter was van de BJB in Oostakker en in 1943 werden deze kapelletjes door de toenmalige proost Van Den Bossche ingezegend. Ze vonden een plekje langs wegels, aan kruispunten, enz. Wekelijks werd er samen gebeden voor een behouden thuiskomst van de opgeëisten. Sommigen staan er nog steeds, of werden in de loop der jaren opgeknapt of verplaatst.
Zo ook het veldkapelletje dat zich momenteel bevindt in de Desteldonkstraat, aan de boerderij van de Fam. Stevens, vlakbij de J.F.Kennedylaan. Dit kapelletje stond oorspronkelijk in de Lichterveldestraat aan de hoeve van de familie De Bruycker.
Toen in 1965 Desteldonk bij Gent gevoegd werd, moest er nadien een groot gedeelte landbouwgrond wijken voor de industrie. Daarom werd het verplaatst.

De tweede foto hieronder is een foto van de (her)inwijding door pastoor Eugene Lemmens. De Desteldonkstraat heette toen nog Krekelstraat.
Met dank aan Dirk Uyttendaele die ons dit historische document bezorgde.

 


 

Fam. Stevens Desteldonkstraat © Caroline Verhofstadt
Inwijding kapelletje Krekelstraat
Deze mensen kan je herkennen op de foto van de inwijding © Dirk Uyttendaele
Vorige Volgende

Ruilare Zeveneken

In de voortuin van de familie Van Hoecke (vroeger familie Vercauteren), in Ruilare 14, Zeveneken, vinden we een BJB-kapelletje. Het herinnert aan het Wereldcongres van de jeugd waaraan deze voorloper van de KLJ deelnam in 1960. De tekst bij het Mariabeeld zegt het : O.L. Vrouw van Vlaanderen Bescherm de Jeugd B.J.B. Wereldkongres 1960. Bijna een halve eeuw later, nam de oudste dochter van deze familie, Marijke Van Hoecke, deel aan de Wereldjongerendagen in Keulen (augustus 2005). Zo zie je maar hoe verleden en heden elkaar  de hand kunnen reiken…

(Met dank aan Cecile Audenaert)

Ruilare Van Hoecke © PM

Meerhoutstraat Oostakker

Dit kapelletje hangt in de Meerhoutstraat aan een boom bij het huis van de familie De Mey. In onderstaand getuigenis van dochter Rita De Mey, is er sprake van 'bedevaarders'. Dit kapelletje is namelijk gelegen op de weg naar de Lourdesgrot van Oostakker en langs die weg gingen er vroeger veel mensen te voet op bedevaart naar die grot.

Dochter Rita vertelt: “Dat kapelletje hangt er al heel lang. Al zolang ik me herinner, dus zeker meer dan 50 jaar. Het hoorde bij de boerderij van mijn grootouders Den Hert-De Schepper en werd daarna door mijn pa Lucien De Mey verder onderhouden. Mijn pa vond dat heel belangrijk dat dit kapelletje daar was. Hij vertelde dat er heel veel mensen stopten om eens een kruisje te maken om waarschijnlijk te bedanken. Mijn nonkel Marcel maakte, voor hij aan zijn gazettenronde begon om 4 u ’s nachts, altijd een stop aan het kapelletje om er een kruisje te maken. Ook veel bedevaarders  deden dat. Zelfs nu nog ziet mijn ma mensen die even stil staan en een kruisje maken.

Mijn pa heeft het kapelletje verschillende keren moeten herstellen. Ook het Mariabeeldje is verschillende keren gestolen en gelukkig vond mijn pa altijd een ander beeldje. Het is nodig voor al die mensen die hier passeren, zei hij dan. Vorig jaar, voor hij gestorven is, zei hij nog tegen mijn ma dat er een nieuw moest komen want het hout was door de tijd kapot gegaan. We hebben er dan een laten maken in het dagcentrum waar mijn broer Marnix werkt. Ik heb het dan  geverfd en mijn echtgenoot Erik heeft het opgehangen aan de Meidoorn. Dat is een typische oude Vlaamse haagsoort met doornen als bescherming van een boerderij. Want mijn ma haar ouders woonden daar in de boerderij in de Meerhoutstraat. Ik zelf ben blij dat ik de wens van mijn pa Lucien De Mey in vervulling heb gebracht.

(Met dank aan Rita De Mey en Gisèle Reynvoet).

Meerhoutstraat Oostakker © Fam. De Mey

Haanhoutstraat Beervelde

Op initiatief van de toenmalige onderpastoor E.H. Robert Blommaert – in samenwerking met KWB – werd een locatie gevonden voor het optrekken van een kapelletje aan het begin van de toegangsdreef “Hof ter Leischoot” van de familie Thienpont in de Haanhoutstraat te Beervelde. In een minimum van tijd werd een ontwerp getekend door Petrus De Groote. Zijn broer Achiel nam de leiding over een groep medewerkers bij het construeren en gieten van de achterwand en de twee opstaande betonelementen. Een week later kon Georges Bracke het voetstuk metselen en werden alle delen tot een mooi symbolisch geheel gecombineerd.

Na een paar verfbeurten en het plaatsen van een passend beeld achter een glasraam werd het ingewijd op 30 mei 1960. Momenteel behoort het toe aan de familie Antoine Cocquyt-De Vlieger die tevens bereidwillig instaat voor een zorgvuldig onderhoud.

(Met dank aan Maurice Van der Vennet)

Haanhoutstraat Beervelde © PM

Sint-Kruis-Winkeldorp

Aan deze betrekkelijk grote kapel, gelegen ter hoogte van huisnummer 21 in Sint-Kruis-Winkeldorp aan het huis van de Fam. Vermeulen, werd halt gehouden tijdens de processie naar de Kruiskapel, gelegen op Knippegroen. Deze processie vond tweemaal per jaar plaats: een eerste maal op de tweede Kruisdag voor Onze-Heer-Hemelvaart en een tweede maal ter gelegenheid van het feest van het H. Sacrament. Met de financiële steun van de Stad Gent, via Wijk aan Zet,  werd de kapel in 2009 volledig gerestaureerd door vrijwilligers. Sindsdien wordt zij regelmatig onderhouden.

Met dank aan Noël De Jaeger

Kapel Fam. Vermeulen, Sint-Kruis-Winkeldorp © Noël De Jaeger
Binnenzicht kapel Fam. Vermeulen © Noël De Jaeger
Vorige Volgende

Dorpsstraat Lochristi

We bevinden ons in Lochristi, op het punt waar de Dorpsstraat in de Hoekskensstraat uitkomt. Je kan er niet naast kijken : de kapel ter ere van H. Antonius staat als het ware op een eilandje tussen drie rijstroken.

De bakstenen vermelden het bouwjaar 1870. In die tijd was de Dorpsstraat slechts één rijstrook breed en stond het kapelletje dus aan de kant van de weg. Bij het verbreden liet men de kapel ongemoeid, maar werd een tweede rijstrook aan de andere kant aangelegd.

Het zitbankje is verdwenen, maar nog steeds wordt het kapelletje bezocht, door toevallige passanten, of door mensen die op zoek zijn naar verloren voorwerpen. Want daarvoor wordt deze heilige aanbeden. In de kapel staan twee Antoniusbeeldjes en één O.L.Vrouwbeeldje.

Mevr. Maria De Clercq en echtgenoot Wilfried verzorgen en onderhouden de kapel met dezelfde toewijding als vroeger haar moeder deed. Tweemaal per week worden kaarsjes aangestoken en de de offerblok brengt voldoende op om maandelijks een intentie te richten aan de weldoeners van de kapel in de Dorpsstraat.

(Met dank aan Maria De Clercq).

Sint-Antoniuskapel Dorpsstraat Lochristi © PM

Kalve 72- Wachtebeke

Een kapelletje in rode baksteen, met spits dakje met rode leipannen trekt vandaag onze aandacht. Het opschrift luidt : "Onze Lieve Vrouw van de vrede, bid voor ons." Het is goed onderhouden, met een bloemenperkje en af en toe kan je de twee lichtjes zien branden.

Simonne Ongenae, bewoonster van het huis met huisnummer 72 op Kalve in Wachtebeke, put enthousiast uit haar herinneringen.

"Het kapelletje werd ingehuldigd toen mijn man soldaat was. Dat moet het jaar 1950 geweest zijn. Het verving een oud kapelletje dat aan de overkant van de straat stond. Vermoedelijk was dat gebombardeerd geweest tijdens de oorlog, want het zag er nogal gehavend uit.

Dhr. Raymond Poullier, toenmalig schepen van de gemeente, was in de jaren 1950 eigenaar van de grond en dit huis. Hij besliste een stukje grond af te staan aan de gemeente om het kapelletje te bouwen. Maurice Van Hoecke was zijn knecht en woonde hier. Hij heeft het kapelletje jarenlang onderhouden."

Simonne kwam hier zo'n 35 jaar geleden wonen en nu staat zij in voor het onderhoud. Ze herinnert zich nog als gisteren hoe de hele buurt rond het kapelletje verzamelde om een noveen te bidden voor Raymond De Vos die kinderverlamming had. Met een beetje spijt stelt Simonne vast dat ditvandaag niet meer gebeurt.

Maar af en toe geven mensen haar toch nog een of twee euro voor een intentie. Ze draait de schakelaar in huis dan om en de voorbijgangers zien dan de lichtjes in het kapelletje branden.

 

Nu, 13 jaar later, staat het kapelletje nog steeds op dezelfde plaats, maar Simonne is het voorbije jaar helaas overleden. Momenteel wordt het kapelletje onderhouden door Luc Schelfaut en zijn echtgenote, en Lieve en Marc Van Eetvelde.

(Met dank aan Simonne Ongenae voor haar jarenlange trouwe inzet!).

Kapelletje in rode baksteen - Kalve 72 te Wachtebeke © PM

Hijftestraat

Tussen huisnummer 86 en 96, tegen de dikke stam van een beukelaar en verscholen tussen zijn zware takken vinden we een fraai kapelletje met Mariabeeldje. Het zou minstens 60 jaar oud zijn. Vroeger, toen er nog processies werden gehouden, plaatste men hier een noodaltaar en kwam men er bidden, zingen en de zegen ontvangen.

(Met dank aan Jacqueline De Mol).

Kapel Hijftestraat © PM
Kapel Hijftestraat © PM
Vorige Volgende

Oostdonkstraat Mendonk

In Mendonk staat er een heel klein veldkapelletje in de Oostdonkstraat, aanleunend aan de Zuidlede. Uit goede bron weten we dat deze kleine kapel er geplaatst werd tijdens de oorlog. Regelmatig worden er verse bloemen gezet door een onbekende man. Deze zomer werd de kapel verwoest door een aanrijding en terug in zijn oorspronkelijke staat hersteld door een vrijwilliger uit Mendonk.

(Met dank aan Linda Coupillie)

Kapel Oostdonkstraat Mendonk © Linda Coupillie
De kapel werd verwoest door een aanrijding © Linda Coupillie
Vorige Volgende

Kapelledreef Sint-Kruis-Winkel

Dit kapelletje vinden we op de hoek van de Jozefienenstraat en Kapelledreef in Sint-Kruis-Winkel. Wij weten niet wanneer de kapel gebouwd werd. De kapel wordt momenteel onderhouden door het gezin Johan Van de Voorde - Van Nieuland. De kapel is in de laatste jaren tweemaal aangereden door een voertuig, met schade tot gevolg. De voornoemde familie heeft er telkens voor gezorgd dat d kapel terug in orde gezet werd.
Weten wij niets over het ontstaan van de kapel, dan weten wij wel hoe de Kapelledreef, waar de kapel staan tot stand kwam.
In 1650 hebben de erfgenamen (D’hoirs) van Pauwels-Osselaere een weg laten maken over hun eigendom. Uit de tekst blijkt dat een speciale wegel werd aangelegd: het Vogelstraatje, de voorloper van de huidige Kapelledreef. Pastoor L. Imschoot vermeldde in zijn register: “om de devotie tot Onze Lieve Vrouw Ter Warande te vermeerderen en te doen blijven duren hebben D’hoirs van Pauwels-Osselaere ten jare 1650 eene dreve laeten maeken over hunnen gronde van de Volderstraete naer de Kapelle om te dienen voor processieweg, zoo als blijkt uit den volgenden act, den welke men gecopieerd heeft uit eene ander copie”.
De Volderstraete waarvan sprake is nu de Jozefienenstraat.

(Met dank aan Noël De Jaeger).

Uit Tijdschrift van de Heemkundige Kring De Vierschaar, 46e jg, nr.3, p.9 (najaar 2019).

Deze kapel staat op het eigendom van onze leden Johan Van de Voorde en zijn echtgenote Christine Van Nieuland en zij onderhouden het ook, wat duidelijk de reden is dat het er zo fris uitziet.
De reden waarom daar een kapelletje werd opgericht, of daar een speciale attentie mee gemoeid was, is niet meer te achterhalen. De inhoud bestaat uit een klein Mariabeeldje, een kaars en wat bijhorende viersiering. Het werd allicht ingehuldigd op 15 mei (de Mariamaand) 1906. Althans, dat was de datum die men kon aflezen op een steentje aangebracht op het onderste metselwerk van de constructie.
Ik schrijf 'kon', want heden is dit niet meer mogelijk. En dat is wat Johan mij wist te vertellen toen ik begin dit jaar voor zijn deur stond met ons jaarboek. Zoals de mensen in Sint-Kruis-Winkel weten, werd enige tijd geleden het wegdek van de Josefienenstraat grotendeels vernieuwd. En niet alleen vernieuwd: het werd ook enige centimeters opgehoogd. En dat was nefast voor onze kapel, althans voor de aangebrachte datum: deze toch wel interessante informatie is nu begraven en dus onzichtbaar geworden. Eén geluk: er is indertijd een foto genomen van de kapel waarop de genoemde datum nog afleesbaar is en die wij hierbij afdrukken (noot: in tijdschrift De Vierschaar).

Kapelledreef Sint-Kruis-Winkel © Noël De Jaeger

Mariakapelletjes WZC Vincenthof - Oostakker

Enige tijd geleden groeide bij het pastoraal team van Vincenthof de idee om in de onmiddellijke omgeving van beide campussen een aantal Mariakapelletjes te plaatsen. Heel wat bewoners zoeken immers in wel en wee hun toevlucht tot Onze Lieve Vrouw en een kleine ommegang met kapelletjes is bovendien een stimulans om eens op eigen kracht of met begeleiding van familie of medewerkers de buitenlucht op te zoeken om er even bij Maria te verwijlen in stil gebed. Naast de Mariagrot in de voormalige kloostertuin zijn er nu nog 4 kapelletjes die men kan bezoeken. Iedereen welkom !

(Met dank aan Ria Middernacht)

Mariakapelletjes Vincenthof Oostakker © Vincenthof
Mariakapelletjes Vincenthof Oostakker © Vincenthof
Mariakapelletjes Vincenthof Oostakker © Vincenthof
Mariagrot Vincenthof Oostakker © Vincenthof
Vorige Volgende

Oude Veldstraat

Deze hoeve was tot voor kort eigendom van de familie Praet, een vrome familie en grote Mariavereerders. De huidige bewoners behielden het Mariakapelletje achter het rood geverfde hekken.

(Met dank aan Cecile Audenaert)

Kapel aan de voormalige hoeve van Fam. Praet © PM
Voormalige Hoeve Fam. Praet © PM
Vorige Volgende

Rechtstraat Desteldonk

Rechtstraat 10 in Desteldonk. Voor het ouderlijk huis van Agnes De Coninck-Lafaut hangt dit kapelletje aan de linde. Het ouderlijke huis is intussen verkocht en naar verluid zou de nieuwe eigenaar er 8 woningen willen bouwen. De vraag is of dit zal goedgekeurd worden door het stadsbestuur. Maar het signaal is wel dat de eigenaar andere plannen heeft en ook af wil van de beschermde lindes, inclusief het kapelletje. Wie het nog wil bewonderen zal dus snel moeten zijn.
(Met dank aan Dirk Uyttendaele)

Rechtstraat 10, Desteldonk © Fam. Lafaut

De Jager - Beervelde

Tussen De Hoek en het Dorp van Beervelde ligt de wijk “De Jager”. Op het centraal pleintje aan de Toleindestraat, groeide van oudsher een knotlinde. Een kapelletje met een Mariabeeld aan haar stam was voor vele generaties een vertrouwd beeld. Vlakbij was een herberg met uithangbord : “In de Jaeger”. Deze herberg bevond zich aan het huidige huisnummer 156. Toen in 1927 Nathalie Van Kerckvoorde – moeder van  Martha en Rudolf Bracke – als uitbaatster van dit café stierf, werd deze activiteit stopgezet. Rond 1985 bestelde toenmalig pastoor-deken Manu Verhulst een nieuw Mariabeeld bij kunstenaar en keramieker Paul De Bruyne uit Gent, dezelfde persoon die het kruisbeeld op de calvarie van Beervelde maakte. Voor Beervelde in 1921 een zelfstandige gemeente werd, beschouwde men deze linde eeuwenlang als grenspaal tussen Kalken in het Zuiden en Destelbergen in het Noorden. Later bestond de gewoonte dat bij een begrafenis de lijkstoet die van De Hoek naar de kerk ging, hier even halt hield voor een kort gebed.

Wegens de grote riolerings- en wegenwerken in de Toleindestraat, werd de oude knotlinde op vrijdag 12 mei 2006 afgezaagd. De buurvrouw, Maria De Jaeger, die sinds 1972 instaat voor het toezicht en onderhoud van het kapelletje, moest het met lede ogen aanzien. Meteen schoof deze eeuwenoude knotlinde definitief de geschiedenis in.
Maar… het kapelletje en het beeld werden veilig in bewaring gebracht bij deze buurvrouw. De hoop dat het beeldje ooit opnieuw zijn plaatsje op het pleintje zou kunnen innemen werd bewaarheid. Sinds enkele jaren staat het opnieuw op het pleintje in een gemetst kapelletje, ge bezichtigen voor menig passant.

(Met dank aan Maurits Van der Vennet en de familie De Jaeger).

Het beeldje van P. De Bruyne aan de oude knotlinde © PM
Het nieuwe kapelletje © PM
Vorige Volgende

Oude Veldstraat Zeveneken

Op de hoek van de Oude Veldstraat en de Hoekstraat in Zeveneken vinden we een kapelletje in rode baksteen. De driehoekige vorm en het typische Mariabeeldje verraden de initiatiefnemers voor het bouwen ervan : de BJB. De Boerenjeugdbond was een jeugdbeweging die werd opgericht in 1927. Toen vonden de Boerenbond en de Boerinnenbond het nodig dat er naast de volwassenwerking voor land- en tuinbouwers ook een werking voor jonge boeren en boerinnen moest komen en zo werd de BJB (Boerenjeugdbond) geboren. De BJB-werking had de totale ontplooiing van land- en tuinbouwjongeren tot doel.  In 1965 krijgt BJB een nieuwe naam: KLJ (=Katholieke Landelijke Jeugd). In onze streken vinden we verschillende kapelletjes die opgericht werden door de BJB.

(Met dank aan Cecile Audenaert - Bron : www.klj.be).

BJB-kapel Oude Veldstraat Zeveneken © PM

’t Kapelleken Lochristi

Zoveel is duidelijk: op het Kapelleken staat het kapelleken nog altijd in het midden. Niet letterlijk, want met het aanleggen van het rond punt moest het kapelleken wat aan de kant. Maar in het hart van de buurtbewoners staat het centraal. Bij dat kapelleken kunnen ze hun lief en leed kwijt. In de onmiddellijke omgeving ervan zetten ze elk jaar opnieuw begin oktober een feesttent op om kermis te vieren. Een eucharistieviering en allerlei activiteiten voor jong en oud zorgen voor het versterken van de vriendschapsbanden tussen de bewoners van de wijk. En dit jaar voor de zestigste keer.
Tijdens de eucharistieviering op zondag 8 oktober 2005, verwoordde toenmalige voorzitter Rita Welvaert het als volgt: “Wij zijn hier vandaag bij elkaar om het zestigjarige bestaan te vieren van het Feestcomité Kapelleken, maar ook om rust en stilte te vinden in ons gebed voor onze overleden familie, vrienden, buren. Wij zijn blij dat zo velen van jullie dat samen willen meevieren. Zestig jaar ‘Kapelleken’ laten we niet zomaar voorbijgaan. Daarom deze dank- en jubileumviering. Wij willen de Heer dank zeggen voor al het goede dat wij al die jaren mochten ervaren en uitbrengen. Maar wij zeggen ook dank aan de mensen die zestig jaar geleden deze vereniging in het leven riepen. Wij zijn blij dat wij op hun grondvesten verder kunnen werken in onze wijk.”
Dertien jaar later blijft dit kapelleke die rol vervullen.

Pastoor Chris Simoens.

't Kapelleke in de wijk 't Kapelleken © PM

Kapelletje langs het Trage Wegen-wandelpad Wachtebeke

Vandaag komt een kapelletje in beeld dat 13 jaar geleden over het hoofd werd gezien!
In een canadapopulierenbos gelegen aan een zijwegje (2e links, richting Stationsstraat) van de  Kleine Melkerijstraat staat dit kapelletje met Mariabeeld.  Wandelaars en minder racende  mountainbikers, kunnen er niet naast kijken en zullen zich afvragen hoe het daar terecht kwam. Ooit dacht iemand dat het deel  uitmaakte van een beeweg die van Overslag naar Wachtebeke-centrum liep. Het kapelletje met beeldje staat er wat verwaarloosd bij maar werd naar alle waarschijnlijkheid opgericht rond de jaren 1970 door een devote stadsbewoner die in het landelijke Wachtebeke zijn buitenverblijf had. Sinds het uitdoofscenario van de niet vergunde verblijfsrecreatie, is de eigendom verlaten. Het mooi ontworpen kapelletje getuigt nog altijd van de devotie van de persoon die terugkeerde naar de stad.

G.Dierick

Langs het Trage Weg-wandelpad in Wachtebeke © G. Dierick

Ruilarewegel Zeveneken

Op 10 september 1995 werd het herbouwde veldkapelletje ingewijd aan Ruilarewegel met medewerking van het plaatselijk kerkkoor en de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia. Enkele buurtbewoners, in samenwerking met het plaatselijke Davidsfonds en het Gemeentebestuur van Lochristi, hadden het kapelletje herbouwd, dat toen naar schatting 70 jaar weer en wind en ook al eens vandalisme had doorstaan. (Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Burg v.z.w., 2002, pp. 171-178.)

Onlangs werd ons door Dhr. Clement Praet een document toegestuurd met de toespraak die werd uitgesproken door Dhr. Luc Van Bruyssel bij de inwijding van dit kapelletje op 10 september 1995. Enkele fragmenten uit deze toespraak willen we u niet onthouden: “Op deze vrede herfstzondag in een omgeving van groen en rust zijn wij hier allen verzameld rond het schitterend witte en vriendelijke nieuwe veldkapelletje op de Ruilarewegel. (...) De geest van vele bekende Vlaamse Marialiederen is hier in deze oase van rust zeker nog aanwezig. Ruim 70 jaar geleden werd in deze bocht van de smalle aardewegel, een houten kruis geplant. Een bewoonster uit Ruilare nam rond 1925 het initiatief om op deze zelfde plaats een stenen kapelletje op te trekken. (...) 70 jaar lang zorgde de familie Sey van generatie tot generatie voor onderhoud en verfraaiing van dit lieftallige en sobere Mariakapelletje. (...) Toen de laatste jaren echter het kapelletje steeds sterker ging overhellen en ook de bedekking in slechte staat begon te verkeren (...) werden plannen gesmeed voor het bouwen van een nieuw kapelletje in dezelfde sobere stijl (...). Toch  blijft de natuur hier rustig en mooi en vormt dit nieuwe veldkapelletje en de naastgelegen rustbank een ideale plek voor bezinning en bewondering van Gods mooie natuur. Een rustpunt in dit drukke leven.”

Staakkapel Ruilarewegel Zeveneken © Clement Praet

Tuinwijk Zeveneken

Dit kapelletje vind je in Zeveneken, in de Tuinwijk. Gebouwd vanwege de K.A.J. als herinnering aan de Lourdesbedevaart in 1961, met beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. (Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Burg v.z.w., 2002, pp. 171-178.)

Staakkapel Tuinwijk Zeveneken © PM

Kloostertuin Zaffelare

De tuinkapel van de gemeenschap van de Zusters van Liefde te Zaffelare werd gebouwd rond het jaar 1800. Het juiste jaargetal staat op de buitenmuur van de kapel. Op het altaar stond eertijds een Piëta-beeld, wat toen aanleiding gaf tot de benaming: 'Kapel van O.L. Vrouw van Smarten'. Rond de jaren 1980 werd - samen met het oude kloostercomplex - de grote kapel van de zustergemeenschap afgebroken en de tuinkapel gerestaureerd. Het Mariabeeld doorstoken met zeven zwaarden en de dode Jezus op haar schoot, vonden de bewoners van toen een beetje te schokkend om tot devotie te komen. Het beeld werd - door financiële steun van de familie van de bewoners - vervangen door een beeld van O.L. Vrouw van Lourdes, dat tot heden nog op het altaar staat en waarnaar de tuinkapel nu vernoemd wordt. Tijdens de restauratie werd ook het gebeeldhouwd tafereel van het 'Laatste Avondmaal' uit de grote kloosterkapel ingebouwd in de binnenzijmuur van de tuinkapel. 

De tuinkapel is een oase van stilte en rust. Ze staat dagelijks uitnodigend open en krijgt regelmatig mensen over de vloer, die er een kaarsje branden op het houten Maria altaar, beveiligd door een metalen brandvrije plaat, of kaarsen neerleggen welke dan aangestoken worden door de zuster die de kapel onderhoudt.

De zusters van het klooster en hun familie, de bewoners van het rust - en zorgcentrum en hun familie, het personeel, de moeders die hun kindje naar school brengen, de wandelende parochianen, en zo vele anderen, vinden hun weg naar de tuinkapel van het klooster en komen er op hun eigen manier en hun eigen tempo tot bezinning en gebed.

(Met dank aan Zr.Gabriëlle, Zr. Damiënne- Marie, Zr. Lieve en Zr. Paula die ons in 2013 hierover te woord stonden.)

Kapel i n de kloostertuin in Zaffelare © PM
Binnenzicht Kloosterkapel Zaffelare © PM
Vorige Volgende

Kapelletje in Desteldonk, Lindestraat 42 aan het huis van de fam. Polfliet. Er is weinig geweten over de geschiedenis, maar aanvankelijk zou er een klein kapelletje gestaan hebben aan het landbouwbedrijf van de grootvader van Bart Polfliet. Ongeveer 50 jaar geleden zou dit nieuwe kapelletje dichter bij de straat gebouwd zijn. © Gisèle Reynvoet

Fam. Polfliet, Lindestr.42, Desteldonk © Gisèle Reynvoet

Einde Ruilarestraat aan Slagmanstraat in Zeveneken (eigendom Willy Baes): vroeger was dit een hoger staande staakkapel, nu staat het lager, geplaatst tussen linden met het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. (Bron : Albert Vervaet, in Jaarboek XXXIX, Heemkundige kring de Oost-Burg v.z.w., 2002, pp. 171-178.)

Op de hoek van Ruilare en Slagmanstraat in Zeveneken © PM

Sint-Kruis-Winkel

In de Marcel Herpelinckstraat bevinden zich twee kapelletjes:
één ter hoogte van huisnummer 19 en één vlakbij de zogenaamde kerkewegel.

Over dit laatste lezen we in Tijdschrift van de Heemkundige Kring 46e jg, nr.3, p.8 (najaar 2019) het volgende:
Enkele jaren geleden is deze kapel zwaar beschadigd door een landbouwvoertuig. Bij de herstelling kwam heel wat metselwerk aan te pas, maar de kosten werden wel gedragen door de eigenaar van de machine.

Kapel in de M.Herpelinckstr. vlakbij de kerkewegel © Caroline Verhofstadt
M.Herpelinckstraat 19 © Noël De Jaegher
Vorige Volgende

Magretstraat Beervelde

Automobilisten die het Vlaamse land doorkruisen, kennen Beervelde als “afrit 11” op de E17. Maar wie de wegen en paadjes van dit dorp verkent, belandt al gauw in een andere wereld. Vandaag verdwalen we even in de wijk “Klein Gent”. De snelweg snijdt de wijk medogenloos in twee stukken. In de Magretstraat houden we halt bij een verzorgd en relatief nieuw ogend kapelletje. Het staat op privé-eigendom van de familie Valcke (huisnr.20). Het werd gebouwd in 1870 in opdracht van Casimir Valcke, de grootvader van de huidige eigenares Julia. Zij vertelt over een onbekende epidemie die vooral slachtoffers eiste onder de jeugdige bevolking van de buurt. Met giften metste Adolf Bracke de kapel op de grond van Mr. Valcke. De gegevens in de nok verwijzen daarnaar : “1870 AB”

In Julia’s woonkamer hangt een prachtig schilderij van deze oorspronkelijk witte kapel. Het Mariabeeld met Christus, wereldbol en kruis is afkomstig uit de kerk van de Minderbroeders op de Houtlei in Gent. Meer dan 100 jaar later, was de kapel toe aan een grondige opknapbeurt. Julia ging te rade bij verschillende mensen en uiteindelijk herstelde de gemeente de kapel. Ze werd helemaal heropgebouwd met de oude materialen : de opgepoetste bakstenen, beelden enz. Op 14 mei 1989 werd de nieuwe kapel door toenmalig pastoor Manu Verhulst heringewijd. Elke zondag is de kapel open voor een bezoekje of gebed.

(Met dank aan Maurice Van der Vennet en Julia Valcke)

Kapel Magretstraat Beervelde © PM

Sint-Elooistraat Zeveneken

Deze pijlerkapel (of staakkapel) bevindt zich op het einde van de Sint-Elooistraat, vlakbij Bastelare in Zeveneken. Ze werd naar verluid, herbouwd rond 1987

Staakkapel Sint-Elooistraat Zeveneken © PM

Wivinakapel Zeveneken

Door de invoering van “Zone 30” rond de scholen, zijn automobilisten verplicht om het centrum van Zeveneken op een iets rustiger tempo door te rijden. Profiteer ervan om één van de vele kapelletjes die Zeveneken rijk is. Het loont de moeite zelfs even te parkeren en binnen te stappen. De kapel is gewijd aan drie opmerkelijke vrouwen : H. Barbara, H. Wivina en H. Maria. Binnenin ontmoeten we echter enkel Wivina en Maria. Het beeld van de H. Barbara is gestolen. Wivina wordt aanbeden voor kroep, keel- en oogziekten. Vroeger vond jaarlijks de “begankenis van de H. Wivina plaats”. Het beeld werd vooraan in de kerk gezet en de hele namiddag aanbeden. De kapel werd hersteld in 1997. Getuige daarvan de oorkonde die in de kapel hangt. Vrijwilligers onderhouden de kapel en openen en sluiten de deur dagelijks. De collectebus levert genoeg op om af en toe een mis te doen voor de gevers van de “Wivinakapel” zoals die in de volksmond wordt genoemd.

(Met dank aan Cecile Audenaert)

Wivinakapel in Zeveneken © PM

Klein Gent - Beervelde

Een kruispunt of pleintje is vaak de plaats waar een kapelletje wordt aangetroffen. Zo ook in de wijk Klein Gent te Beervelde. Deze wijk wordt in twee gescheurd door de E17. Om dit kapelletje te vinden, moeten we het stukje Beervelde gaan zoeken dat “achter de snelweg” ligt, op de plaats waar de Zevestraat, Breestraat, Vossestraat en Klein Gent samenkomen. Aan een boom hangt het kleine kapelletje dat in de zomer wat verborgen zit achter de bladeren (als je op de bank gaat rechtstaan, zie je nog een glimp). Jarenlang was het eigendom van de familie Willems die instond voor het onderhoud. Intussen is de familie van deze wijk verdwenen, maar het kapelletje is er nog steeds.

Met dank aan Maurits Van der Vennet

Klein Gent Beervelde © PM
In de zomer zit het kapelletje verstopt achter de bladeren © Francine Maelfeyt
Vorige Volgende

Molenstraat Zaffelare

Het kapelletje in de Molenstraat, rechtover de Kapelstraat, is in de buurt een zeer druk bezocht bidplekje. In 1978 is deze kapel herbouwd, door en met materiaal van de buurtbewoners.  200 jaar geleden was dit al eens gebeurd, maar de tand des tijds zorgt ervoor dat restauratie en onderhoud nodig blijft. Ook het olmen Onze-Lieve-Vrouwbeeldje, dat zeer oud is en bedekt was met 9 verflagen, kreeg een opknapbeurt. Wanneer iemand ziek of tegenslag heeft in de buurt, is deze plek een plaats van samen bidden om genezing of het vragen van een of andere gunst. Altijd is er licht in deze kapel, brandt er een kaars voor Maria. Men heeft de eigenaar van deze kapel - de gemeente - gevraagd, om samen met de buurtbewoners, zorg te dragen voor deze kapel, want men wil hier nog vele jaren bidden tot Maria. Ook u bent altijd welkom!

(Met dank aan Linda Hesters en Diane Sedeyn)

Molenstraat - Kapelstraat Zaffelare © PM

Kerkewegel Sint-Elooistraat Zeveneken

De driehoekige vorm en het typische Mariabeeldje verraden de initiatiefnemers voor de bouw van dit kapelletje: de BJB. (Boerenjeugdbond – voorlopers van de KLJ, katholieke Landelijke Jeugd). Dit kapelletje werd gebouwd in “Oogstmaand 1953" en draagt het bekende opschrift: “Waar men gaat langs Vlaamsche weghen, komt men u Maria, tegen.”

BJB Kerkewegel Sint-Elooistraat © PM

De kapel op het Moleneinde te Desteldonk bevindt zich mogelijk op de plaats van een oudere verdwenen kapel. Ze werd in mei 1906 opgericht in een eenvoudige neogotische baksteenbouw op omlopende natuurstenen plint, onder steil zadeldak (leien). Ze is rechthoekig van vorm. In de kapel staat een plaasteren beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, oorspronkelijk was er een houten beeld, dat nog steeds in Desteldonk bewaard wordt.

Zowel de bouw als de verwerving van 50 m² staatsgrond werden bekostigd door juffrouwen Elisa en Ida Delebecque. Een granietsteen op de buitenmuur van de achtergevel vermeldt: “Eigendom der Familie Delebecque – Van Goethem 1906”.

De kapel werd gebouwd in de schaduw van de grote windmolen die de naam gaf aan het Moleneinde. Daardoor komt de kapel voor op talrijke prentbriefkaarten met een zicht op de molen. Oorspronkelijk bevond zich tussen het molenhof en de kapel de groentetuin van het hof. In de jaren dertig van de vorige eeuw, nadat de molen in 1928 was uitgebrand, werd op de grond van deze tuin de woning van Theodoor Marius gebouwd. Achteraf gezien was dit stedenbouwkundig niet de meest gelukkige keuze.

Op 8 oktober 1947 werd het kapelletje met omgevende grond en beplantingen door dhr. Leon Marie Joseph Helene Philippe Charles Delebecque geschonken aan de kerkfabriek van Onze-Lieve-Vrouw Geboorte. De schenker had de eigendom verworven via de erfenis van juffrouw Ida Delebecque. De schenking werd door de kerkraad aanvaard op 4 januari 1948.

Tot het midden van de jaren ’70 gingen jaarlijks twee processies van de kerk naar de kapel op het Moleneinde. Van in de deuropening van de kapel gaf de pastoor de talrijk aanwezige gelovigen de eucharistische zegen met de monstrans.

De kapel werd tussen november 2018 en het voorjaar 2019 gerestaureerd door de firma De Weerdt Renovatiebedrijf. Tijdens de restauratie bleek de toestand van de kapel veel slechter dan voorzien. Daardoor liepen de kosten op tot boven de 20.000 €, waarvoor het budget voorzien werd door de Stad Gent. De vorige herstelling dateert van 1988. Die opknapbeurt werd door de Stad Gent in eigen beheer uitgevoerd.

Het dagelijkse onderhoud van de kapel gebeurt sinds jaren door de familie Sneyders. Tot op vandaag draagt mevr. Margriet Sneyders-Temmerman zorg voor onze kapel.

 

André Criel en Dirk Uyttendaele

Gerestaureerde kapel Moleneinde Desteldonk © Eddy Van de Walle
Schets van Kapel Moleneinde Desteldonk door Daniël Reynvoet
Vorige Volgende

Vieruitersten 12 - Wachtebeke

Hoekpaal van tuinmuur van privéterrein, huisnummer 12.

Vieruitersten © PM

Lees meer

Hoe ondersteun je dementerenden? © Freepik
Lees meer

Ethiek van euthanasie bij vergevorderde dementie

icon-icon-evenement
Belgische jongeren - WJD Portugal 2023 © Don Bosco
readmore

Jaarrapport van de katholieke Kerk in België 2024

icon-icon-persbericht
Een gedeelde missie voor alle gedoopten
readmore

Gebedsintentie paus oktober 2024: voor een gedeelde missie

icon-icon-inspiratie

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook