Wie is Petra Mussche?
Curriculum
Petra Mussche is gehuwd en moeder van een dochter en een zoon. Ze is geboren en getogen in Wachtebeke en nog steeds daar woonachtig met haar gezin.
Ze studeerde aan de KULeuven en behaalde een masterdiploma in de godsdienstwetenschappen, een masterdiploma in de godgeleerdheid (focus pastoraal), filosofische academie en aggregaat in de godsdienst.
Via het Erasmusprogramma studeerde ze een semester aan de theologische faculteit van The University of Oxford.
Haar eerste masterthesis handelde over de vrouwelijke priesters in de Church of England.
Haar tweede masterthesis focuste op de jeugdpastoraal in Vlaanderen.
Sinds 1 januari 1998 is Petra benoemd als parochieassistent in het dekenaat Lochristi, later de Bavoparochie.
Ze volgde de diocesane opleiding 'voorgaan in uitvaarten' en kreeg in 2012 een mandaat van de bisschop om voor te gaan in kerkelijke uitvaartdiensten.
Op 1 oktober 2022 werd ze aangesteld tot pastoraalcoördinator (eindverantwoordelijke) van de H. Bavoparochie (Gentse kanaalzone, Lochristi, Wachtebeke).
Aanstellingsviering 1 oktober 2022
E.H. Chris Simoens
ging met pensioen en werd benoemd tot aangesteld priester
Petra Mussche
is 25 jaar parochieassistent en werd aangesteld tot pastoraalcoördinator
Het was een onvergetelijk feest met een volle meezingende kerk en een zinderende receptie. Bekijk de foto's
- fotoalbum viering
- fotoalbum vendelen en wimpelen
- fotoalbum receptie
‘In de Bavoparochie wordt vanaf 1 september de opdracht van pastoor toevertrouwd aan:
een pastoraalcoördinator, Petra Mussche, die de dagelijkse leiding over de pastorale zorg en het beheer van de parochie op zich neemt,
en een aangesteld priester, E.H. Chris Simoens, met de bevoegdheden van een pastoor die niet gedelegeerd kunnen worden: voorgaan in de eucharistie, toedienen van de sacramenten, ...
Zij oefenen hun functies uit in nauw overleg met de parochieploeg en in samenwerking met de vrijwillige medewerkers.
Dit is een nieuwe functie binnen het bisdom Gent die de komende jaren in verschillende parochies zal in voege treden. Op deze manier kan de continuïteit van de parochiewerking verzekerd blijven ongeacht het dalend aantal priesters, mede dankzij de inzet en steun van vele vrijwillige medewerkers!’
Dankwoord van de kersverse pastoraalcoördinator
na haar aanstelling op 1 oktober 2022
Toen ik 25 jaar geleden parochieassistent werd, vond ik dat een ongelooflijke doorbraak voor de Katholieke Kerk: een vrouw die als betaalde kracht aan de slag kon in de kerk. Zonder wijding, maar met veel toewijding. “Niet om gediend te worden, maar om te dienen” – een zin uit de Hebreënbrief die ik toen als uitgangspunt koos.Op de vraag waarom ik parochieassistent -afgekort als PARA- werd, waarom ik ging werken in een oud en log instituut, discriminerend ook, had ik een antwoord klaar: Ik zou als PARA, gedropt in een wespennest, proberen om van onderuit iets in beweging te zetten. Ik heb snel moeten vaststellen hoe traag die veranderingen mogelijk en vaak ook niet mogelijk waren in dat oude en logge instituut.
Anderzijds kon ik ervaren wat een leven en dynamiek er is, daar aan de basis, van onderuit. Niet in het minst door het geloof en de onbeschrijflijke harde inzet en begeesterde engagementen van talloze vrijwilligers. Iets waar ik al 25 jaar dagelijks mateloos veel bewondering voor heb en dankbaar voor ben.
Bovendien had ik 25 jaar geleden nooit kunnen denken dat het mogelijk zou zijn dat een vrouw (en bij uitbreiding gehuwde mensen met een gezin – want in andere bisdommen is dat al langer het geval), de verantwoordelijkheid zouden krijgen over een parochie. Een uitdaging die ik aanneem vanuit dezelfde bijbelse inspiratie als 25 jaar geleden: niet om gediend of bewonderd te worden, maar om te dienen.
Om de ontelbare vrijwilligers te dienen, om de parochianen te dienen, en ja, om de kerk te dienen of toch de veranderingen die mogelijk zijn te helpen realiseren.
Want het zal een uitdaging worden.
Maar ik weet mij omringd door een team van getalenteerde en gedreven mensen. Mijn collega Heidi die de diaconie in de Bavoparochie voor haar rekening neemt en ook alle uitvaarten coördineert, de Bavoploeg en vele vrijwilligers in de lokale kerkplekken.
Maar ook door Priester Chris zelf. Hij was het die mij ‘riep’ en om deze opdracht te aanvaarden, was zijn steun onontbeerlijk. In de voorbije 22 jaar dat we samenwerkten gaf hij mij -en zovele anderen- kansen in de kerk die bij niet zo veel pastoors mogelijk waren.
Met Heidi erbij vormden en vormen we echt een goed team.
We weten dat Priester Chris niet op zijn lauweren gaat rusten, dat we hem volgend weekend alweer in de kerk zullen zien. Maar toch gunnen we hem voldoende rust en ontspannende dagen om het leven als aangesteld priester aangenaam te vinden.
Ik spreek in naam van heel veel mensen als ik zeg dat we ongelooflijk dankbaar zijn voor de voorbije jaren en vooral dankbaar dat hij nog vele jaren deel wil uitmaken van het Bavo-team.
Mijn dank gaat ook uit naar de vele mensen die op 1 oktober kwamen meevieren. Het was ontroerend en deugddoend en het bevestigt alleen maar mijn gevoel van gedragen en gesteund worden.
Petra Mussche
Petra spreekt je toe
