Ligging >>>
De Sint-Walburgakerk steekt letterlijk boven de hele stad uit met haar spel van Doornikse en Brabantse gotiek. De collegiale kerk bestaat uit twee aan elkaar gebouwde halve kerken. De naad ligt tussen het koor en het transept, waarbij het koor haast een hallekerk op zich is.
De oudste kerk dateert van de tiende eeuw. De bouwgeschiedenis vermeldt 1150 als datum van het herbouwen van de kerk na de brand van 1126. Deze nieuwe kerk had een groot koor zonder absis en met vieringtoren. Het huidige koor is een overblijfsel van dit vroeggotisch monument. In 1406, wanneer Jan Zonder Vrees in Oudenaarde verbleef, werd de absis voor de hertog bijgebouwd.
Omstreeks 1422-1423 worden meldingen gemaakt van een nieuwbouw maar door financiële moeilijkheden kregen deze grootse plannen slechts voor de helft vorm. Er werd begonnen met de toren; in 1428 lagen de werken stil om pas in 1478 opnieuw aangevat te worden. In 1501 was de torenromp afgewerkt. De statige toren kende pas zijn bekroning toen in 1620 op de gotische romp een barokspits werd geplaatst, ontworpen door Simon de Pape. De spits brandde in 1804 af door blikseminslag.
Het oude schip werd gesloopt en in 1506 werd de eerste steen gelegd van het nieuwe schip. Vóór 1510 was de zuidelijke zijbeuk klaar, in 1510 de noordelijke en vóór 1512 was de middenbeuk voltooid. Onmiddellijk daarop werd de kerk overwelfd en in 1532 waren de werken voltooid.
Tijdens de godsdiensttroebelen had het gebouw zelf maar weinig te lijden maar het meubilair werd bijna volledig verwoest.
De gebruikte materialen voor de kerk zijn hoofdzakelijk Doornikse steen voor het oudste gedeelte en Balegemse steen voor het laatgotische. Het tapijtweven was in Oudenaarde gedurende drie eeuwen de voornaamste nijverheid en de Sint-Walburgakerk speelde in het leven van de tapijtwevers een belangrijke rol; ze vormde immers het centrum van hun religieus leven.
De portalen in de transeptarmen werden aangelegd in 1825 - 27. Van 1834 tot 1839 werd de sacristie in een zeer vroege neogotiek (troubadourstijl) opgetrokken.
Van 1889 tot 1902 had een eerste restauratie plaats die onder meer nieuw neogotisch meubilair behelsde, van 1907 tot 1914 een tweede campagne waarin onder meer nieuw maaswerk in de vensters kwam. Op 1 november 1918 werd het gebouw zwaar beschoten met zware schade aan de zuid- en oostzijde van de kerk. Omstreeks 1930 waren alle herstellingen voltooid. Vanaf de jaren '60 begon men met een grondige restauratie van de kerk.
In de Sint-Walburgakerk vinden twee zangkoren hun thuisbasis: de Gregoriusgilde en het Quilisma ensemble.
Confrérie Onze-Lieve-Vrouw van Halle
In 1657 werd deze broederschap in de Sint Walburgakerk te Oudenaarde opgericht. Ze is nu nog springlevend. Meer >>>
Kerkonthaal
We streven ernaar om de kerken zoveel mogelijk open te stellen op welbepaalde tijdstippen. Voor de grote kerken bestaat er een onthaalcomité. Elke vrijwilliger - van waar dan ook - die wil meewerken om een kerk open te houden is van harte welkom!
Beiaard
De Sint-Walburgakerk heeft een beiaard. Tijdens de zomermaanden speelt de beiaard. Hij is volgens sommigen de oudste van het land, bestaat uit 49 klokken en is in de toren van de Sint-Walburgakerk ondergebracht. Het hele jaar door zijn er op zondag beiaardconcerten van 11.45 u. tot 12.45u. en in juli en augustus ook op donderdagavond van 20.30u. tot 21.30u.
