Op 20 augustus gedenkt de Kerk de heilige Bernardus van Clairvaux.
De zusters bernardinnen komen graag samen op die dag om hun patroon te vieren!
Voor de meeste mensen een doordeweekse dinsdag – 20 augustus 2019. Voor de zusters bernardinnen een grote feestdag. Op 20 augustus gedenkt ieder jaar de wereldwijde Kerk de heilige Bernardus van Clairvaux, abt en kerkleraar. Deze monnik uit de 12e eeuw gaf een nieuw elan aan de Cisterciënzerbeweging. Zijn geschriften zijn voor onze congregatie een blijvende bron van inspiratie en bezinning. Elk jaar dus reden voor een mooi feest.
Uiteraard begint dit feest bij de Oorsprong van alle goeds. Vanuit Bassevelde en Gent komen de zusters aan om samen met de gemeenschap in Oudenaarde eucharistie te vieren, in de mooie kapel waar Bernardus ook zijn plaats heeft in een beeld en in het glasraam. Het samen zingen en bidden voedt onze verbondenheid.
"Dat onze God zich met het hart laat vinden, dat zijn genade taal is en gebaar en Hij ons draagt door schaduw en gevaar, gij wist het, monnik, minnaar en beminde. Bernardus, drager van een heilig vuur. Blijf ons een teken tot het laatste uur."
(t: Veulemans)
Later wordt die verbondenheid zichtbaar tijdens de receptie en de feestelijke BBQ als de zusters rustig keuvelend genieten van elkaars gezelschap. Een grote verrassing is het wel als plots enkele nieuwkomers arriveren. Jan Christiaens en Lieve Wouters met haar gezin komen toe tijdens het fruitbuffet. Twee grote muzikanten brengen ons met piano en dwarsfluit een prachtig namiddagconcert. Vol bewondering genieten we van de vlugge vingers op de fluit en de pianohanden van Jan die ‘dialogeren’ met deze fluitmelodie.
Na zoveel moois volgt er voor iedereen een welverdiend ijsje. Moeilijk kiezen uit zoveel smaken aan de ijscrème-kar! Als muzikaal toetje krijgen we van Lieve en Jan nog het ‘Ave Maria’ van Schubert. Biddend gespeeld en bidden beluisterd: ontroerend mooi. Het is een perfecte overgang naar ons avondgebed waarmee het feest wordt afgesloten. Naar goede gewoonte zingen we daar dankbaar de woorden van Bernardus waarin we vast blijven geloven:
'Iets groots is de liefde, ten minste als zij terugkeert naar haar Beginsel, als zij maar terugkeert naar haar Oorsprong, als zij terugvloeit naar haar Bron en daar altijd weer nieuwe krachten opdoet om te blijven stromen.'
