Bij uw aanstelling tot deken in september 2016 viel mij op dat u veel broers en zussen hebt.
Dat klopt! Ik heb vijf broers en één zus. Ze hebben allemaal een gezin met minstens drie kinderen. Ik ben de tweede jongste van de rij.
Kunt u iets over uw jeugd vertellen?
Ik ben afkomstig uit Hamme. Tot mijn 18 jaar ging ik daar naar school. Ik volgde les bij de broeders van Oostakker (Glorieux), die ook een school in Hamme hadden. Ik volgde de wetenschappelijke richting. Daarna heb ik één jaar studies voor technisch ingenieur gedaan in het VTI van Aalst. Maar na dit jaar trok ik naar het seminarie.
Had dit te maken met een roeping?
Ik dacht er al langer aan om priester te worden. Maar op 18-jarige leeftijd voelde ik me nog te jong om de stap te zetten. In ons gezin waren we wel altijd al betrokken bij de parochiale werking in Hamme.
En dus het seminarie?
Inderdaad. De cyclus bestaat uit zeven jaar, verdeeld over drie periodes. Het startjaar vond plaats in Drongen en daarna was iedereen verplicht om “gewone” studies te volgen, een soort algemene vorming dus. We zijn met zeven man naar Leuven gegaan, waar ik filosofie heb gevolgd. Ten slotte volgden nog vier jaar kerkelijke studies in Gent.
Hoe is uw “carrière” als priester verlopen?
In 1984 ben ik gewijd. In feite zijn er dan twee mogelijkheden: het onderwijs of de parochie. Ik koos voor het laatste. Zo werd ik onderpastoor in Sint-Niklaas, de parochie Christus-Koning. Die periode duurde zeven jaar.
Toen werd ik aangesteld in Eeklo, opnieuw als onderpastoor, voor vijf jaar. Daarna trok ik naar Zottegem, deze keer als pastoor gedurende zeven jaar. Van daar ging het naar Gent, naar de Brugse Poort. Daar had ik ook mijn stage gedaan.
Op een gegeven moment was ik op retraite in Orval en daar sprak de bisschop mij aan om me te vragen: “Wilt u deken worden in Evergem?” Het toeval wil nu dat onze toekomstige bisschop ook uit Orval komt… En zo ben ik vier jaar deken geweest in het Meetjesland, van 2012 tot 2016. Mijn afscheidsmis was op TV te volgen.
En toen kwam op 4 september 2016 mijn aanstelling tot deken in de huidige parochie.
Is er veel verschil als je de functie van pastoor en onderpastoor vergelijkt?
Toch wel. Als onderpastoor draag je bijna geen verantwoordelijkheid. Je bent jong en je houdt je vooral bezig met jeugdbewegingen, met kampen. Als pastoor en zeker als deken is die verantwoordelijkheid nog iets uitgebreider. Eigenlijk heb ik als deken maar twee parochies: Lokeren-Moerbeke en de Bavoparochie. Het is het kleinste dekenaat in het bisdom. Het is gemakkelijk werken met parochiepriester Chris Simoens.
Hoe staat u tegenover de talrijke hervormingen van de parochies, bijvoorbeeld de samensmeltingen van de verschillende parochiegemeenschappen?
Het was niet langer houdbaar om met kleine parochiegemeenschappen – ik denk bijvoorbeeld aan Koewacht – voort te doen. Stel je voor: een paar begrafenissen op één jaar, en wie gaat er catechese geven?
Is dat dan samenvoegen? Eigenlijk proberen we met christenen parochie te vormen over de dorpsgrenzen heen.
De realiteit is ook duidelijk: we zijn nu eenmaal met minder bedienaars. Het is dus uit noodzaak, maar het geeft ook veel kansen om ons christen-zijn met andere mensen te beleven. Ons christelijk geloof is niet aan dorpsgrenzen gebonden.
Hebt u het vertrek van priester Herbert kunnen opvangen?
We kunnen er niet omheen dat priester Herbert een man was met uitzonderlijk veel talenten. Maar we hadden het voordeel dat er voor opvolging werd gezorgd. We wisten dat er een Mexicaanse priester op komst was, maar die moest uiteraard eerst Nederlands leren en kon dus nog niet ingezet worden. En het feit dat priester Jean-Marie ook aan ons werd toegewezen, maakte het vertrek van Herbert iets minder moeilijk. En dan hebben we nog Willy Van Bastelaere, Fernand Bonnaerens en Aimé Vermeersch die ons ook zeer dienstbaar zijn. Reynaldo zal in de toekomst meer en meer ingeschakeld worden. In 2020 zal hij meer voorgaan en zal hij ook functioneren bij doopplechtigheden.
Hoe verloopt de samenwerking met de parochieploeg?
Ik vind dit een heel belangrijk gegeven. Ik heb altijd met een parochieploeg gewerkt. Je krijgt niet alleen een genuanceerd advies, maar je hebt ook het gevoel dat je gedragen wordt in wat je doet. Het is geen eenmanszaak, maar je legt samen een weg af.
En de samenwerking met de wellicht talrijke parochiale medewerk(st)ers?
Ook dit vind ik belangrijk. Mensen zoeken, mensen aanspreken… Mensen worden geroepen; dit is onze opdracht. Een appèl doen aan mensen, de charisma’s ontdekken. En er zijn vele mensen ingeschakeld in onze parochie. Op het Feest van de Vrijwilliger zie je dat mooi: de mensen zitten samen en hebben het gevoel dat ze samen aan hetzelfde project werken.
Verder onderhoud ik goede contacten met het stadsbestuur van Lokeren en met de gemeente Moerbeke.
Hoe ziet u de toekomst van onze parochie?
De toekomst bestaat er vooral in of je erin slaagt om geloof te verkondigen, parochie te vormen en dat we ontdekken wat ons christen-zijn ten diepste mag betekenen. Ook de weg van ons christen-zijn is de mooiste toekomst die we elkaar kunnen geven. Je zou kunnen zeggen dat het om het ontdekken gaat van de evangelische liefde.
Wat zijn uw verwachtingen over de nieuwe bisschop Lode Van Hecke?
We hebben in elk geval reden om tevreden te zijn. We wisten dat hij kandidaat was en dus is het niet zo’n grote verrassing. Het is eigenlijk een voorrecht om hem te krijgen. Als abt heeft hij in feite al goed “gerepeteerd” om zijn functie als bisschop waar te nemen: overleggen, verantwoordelijkheid dragen, … Het werkschema verloopt heel gelijkaardig. Zijn ambtsperiode zal wel heel kort zijn, want hij is nu bijna 70 en normaal stopt men op de leeftijd van 75. Hij is afkomstig uit West-Vlaanderen.
Het grappige is dat zijn naamgenoot Lode (Aerts) uit Oost-Vlaanderen komt en bisschop is van West-Vlaanderen!
Hartelijk dank, deken Geert, voor dit verhelderend en aangenaam gesprek!
Tekst en foto: Geert Defauw
