Taizé, waar je God kan ontmoeten

Stel je voor dat je dagelijks in een grote kerk kon bidden, waar elke plek bezet is en de gemiddelde leeftijd ergens rond de 30 jaar draait.
Stel je voor dat al die mensen samen bidden, zingen en stil zijn.
Stel je voor dat vanuit deze kerk een stroom van gemeenschapsgevoel en solidariteit de wereld wordt ingestuurd.
Stel je voor dat dit overal in de wereld navolging kent.
Stel je voor...

Alles begon in 1940
Frère Roger was 25 jaar. Hij verliet zijn geboorteland, Zwitserland, en ging in Frankrijk, het land van zijn moeder, wonen. Jarenlang had longtuberculose hem aan huis gekluisterd. Tijdens deze lange ziekte rijpte in hem de roeping om een gemeenschap te beginnen.

“Ik denk dat ik al sinds mijn jeugd intuïtief aanvoelde dat gemeenschapsleven een teken kan zijn dat God liefde is, enkel liefde. Langzamerhand ontstond in mij de overtuiging dat het belangrijk was een gemeenschap te stichten met mensen die heel hun leven willen geven, die elkaar proberen te begrijpen en zich steeds weer met elkaar verzoenen; een gemeenschap waarin eenvoud en goedheid van hart voor alles centraal staan.” (Frère Roger, Dieu ne peut qu’aimer, p.40).

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was hij er van overtuigd dat hij mensen moest bijstaan die hulp nodig hadden. Zijn grootmoeder had dit ook gedaan tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het dorpje Taizé, waar hij zich vestigde, lag dicht bij de demarcatielijn die Frankrijk in tweeën deelde. Het was een goede plaats om vluchtelingen op te vangen.

Vandaag
Vandaag telt de oecumenische gemeenschap van Taizé een honderdtal broeders, katholiek en van verschillende protestantse afkomst, uit bijna dertig landen. Alleen al door haar bestaan is de gemeenschap een ‘gelijkenis van gemeenschap’, een concreet teken van verzoening tussen verdeelde christenen en gescheiden volken.

De broedergemeenschap leeft slechts van haar werk. Ze aanvaardt voor zichzelf geen enkele gift. Persoonlijke erfenissen van broeders worden ook niet aanvaard, maar de gemeenschap schenkt ze aan hele arme mensen.

Jongeren
In de loop der jaren zijn jongeren in steeds grotere aantallen naar Taizé gekomen. Vooral met Pasen en in de zomermaanden, stromen jongen mensen naar dit kleine onooglijke bergdorpje. Gelovige jongeren uit Oost-Europa, maar evenzeer zij die zoekend zijn, afhaakten of gewoon nieuwsgierig. Ze zijn allemaal even welkom, zonder onderscheid.
Het leven in de gemeenschap is hard en uiterst sober. Er moet gewerkt worden en van luxe of meer dan basiscomfort is geen sprake.
Toch is Taizé méér dan een dorp. Het is een ervaring, een belevenis. Je wordt ondergedompeld. Wie er was, komt anders terug.

Iemand verwoordde het zo: “Voor mij was één van de belangrijkste gevolgen van mijn verblijf in Taizé - misschien wel hét belangrijkste-: mijn verlangen naar de Bijbel en naar God is gegroeid! Je komt jezelf en de ander tegen, maar ook God kan je er écht ontmoeten. Hier in België is dat ook wel mogelijk, maar de setting, tijd en ruimte daar geven een duwtje in de rug.
De aantrekkingskracht van Taizé ligt, denk ik, vooral in het vertrouwen dat de broeders uitstralen, in de kans die ze jongeren geven om over geloof uit te wisselen en in de vrijheid die ze de jongeren daarin laten. Dit gekoppeld aan het heel toegankelijke gemeenschappelijk gebed maakt dat jongeren er zich heel goed thuis kunnen voelen.
Had ik Taizé niet leren kennen, dan had ik wellicht zoals zoveel andere jongeren ook afgehaakt… Hoewel ik geloof dat God toch zou blijven aankloppen…”.

Taizégebed bij ons
Op verschillende plaatsen in Vlaanderen hebben groepjes jongeren zich georganiseerd om op regelmatige tijdstippen samen te bidden en zingen in de stijl van Taizé.
Bij ons gebeurt dat tweemaal per jaar in de Sint-Annakapel te Lokeren.
Leeftijd, zangtalent of geloofsovertuiging hebben geen belang.
Wie graag wil stilvallen met gebed en meditatieve gezangen, is welkom op vrijdag 10 maart
vanaf 19u30 (inzingen) of 20u (gebed).
We trakteren nadien op een tasje thee.

Petra Mussche.

Bron: www.taize.fr

Info over het gebed in Lokeren vind je ook op onze facebookpagina Taizé Lochristi en op www.bavoparochie.be