Af en toe is het tijd om een en ander op te frissen, om iets te vernieuwen. Het begint met een idee, je brengt het onder woorden en praat er over met anderen en stilaan krijgt het vorm. Je legt het voor aan een firma en eens je een offerte ontvangt is het nodig om te zien of je er de nodige financies voor hebt. En dan komt de dag dat de werken starten. Dat was vandaag (28 februari). De ruimte van het bureau of het secretariaat in OLV van Vreugde krijgt de komende dagen een opfrisbeurt en daarna ook de hal en de sacristie. Niet alleen een nieuwe verflaag maar het zal er ook wat anders uitzien omdat de inrichting wat verandert.
Gunstige tijd
‘Amai, net bij het begin van de drukkere periode van de Veertigdagentijd’ zal je denken. Maar net dat, is wat Paulus zou noemen, ‘dé gunstige tijd’ om wat te veranderen. De Vasten is de tijd bij uitstek om iets te veranderen, om te keren, om niet alles bij het oude te laten. Dat kost wel wat moeite en gaat niet vanzelf. We willen dingen los laten of achterwege laten en proberen meer naar de kern te gaan van ons leven als christen. Hoe meer we achter ons aanslepen, hoe groter de last die we moeten meesleuren. Iets loslaten kan dan deugd doen.
Zo’n ruimte als het bureau anders inrichten vraagt ook wel wat moeite, het stof lijkt soms op dat van een woestijn, je kan er niet in functioneren, je doet wat dingen weg en houdt over wat echt nodig is om een mooie, functionele ruimte over te houden. Het is ook niet in één, twee, drie gedaan. Het vraagt niet alleen inspanning maar ook geduld.
Moed en geduld
Om iets te veranderen, iets aan te pakken en om te vormen is wat moed nodig en ook geduld. Moed om wat je je al lang had voorgenomen ook eindelijk eens vast te nemen en werk te maken van verandering. Denk je soms nog aan de voornemens die je ooit maakte in het verleden of recent nog met Nieuwjaar? Is er iets van in huis gekomen? Het vergt dus wel wat moed en ook volharding om je voornemen, je droom, je project te realiseren. Zo niet blijft het bij een goede start maar zonder vervolg. Het loopt niet van zelf. Daarnaast hebben we ook geduld nodig, met onszelf en met de ander, bijvoorbeeld met de werken in ons gebouw. De start was eerst voorzien begin februari, het werd drie weken later. Maar ook met onszelf. Als we er niet onmiddellijk in slagen om een voornemen waar te maken, kunnen we ontmoedigd geraken en het uiteindelijk zelfs opgeven. Dan zijn we ontgoocheld over onszelf. Wie nooit ontgoocheld is over ons is God. Hij begint altijd weer opnieuw met ons. Goed om af en toe eens bij Hem te rade te gaan tijdens deze veertigdagentijd. De evangelies van de derde, vierde en vijfde zondag herinneren ons aan Zijn barmhartigheid.
Grote kuis
Dit laat me ook terugdenken aan de grote schoonmaak bij ons thuis vóór het grote Paasfeest. Na een tijd van vasten en inkeer gebeurde in aanloop van dit grote feest, de grote kuis in zowat heel het huis. Als kind liepen we misschien wat in de weg van dat energiek gebeuren dat we meer ondergingen dan aan deelnamen maar vaak werden we ook aan het werk gezet. Mama vond wel een karweitje op onze maat. Na verloop van tijd – hoelang dat duurde kan ik me niet meer herinneren – konden we weer naar binnen. Het gaf een prettig gevoel om in een net(jes) gepoetst huis te komen en er zich thuis te weten. We waren klaar om de vreugde en het licht van Pasen te ontvangen en te vieren. Het voelde heerlijk aan. Alle werk en inspanningen waren geleverd, laat dat feest nu maar komen.
Binnen- en buitenkant
Het uiterlijk opruimen en orde scheppen had zijn weerslag op hoe we ons voelden. Je kan het ook omkeren. Onze geestelijke begeleider op het seminarie zei altijd: “aan je lavabo kan je zien hoe het met je innerlijk leven is gesteld”. Wat hij bedoelde was dat als die lavabo er vuil bij lag of je kamer er chaotisch bij lag, je binnenkant heel waarschijnlijk ook aan een stevige poetsbeurt toe was. Gaan ze niet vaak samen? Als onze binnenkant rust en vrede kent, zal dat weerspiegeld worden in de buitenkant, en omgekeerd.
Ons niet opsluiten
‘Ga naar je binnenkamer als je tot de Vader wil bidden’ zei Jezus ons op Aswoensdag maar dat betekent niet dat we daar moeten blijven zitten of ons afsluiten voor wat er van buiten op ons afkomt. Laat de wereld maar binnen; laat het licht maar binnen. Als het moeilijk gaat hebben we weleens de neiging om ons af te sluiten of zelfs letterlijk de gordijnen dicht te trekken. Dat helpt ons niet vooruit. Letterlijk het zonlicht binnenlaten maar ook het licht van de ander, van de schoonheid van de natuur, van muziek, van kunst, kan ons vanbinnen verwarmen en veranderen. De Veertigdagentijd nodigt ons uit om de ander binnen te laten, dichtbij en veraf. Broederlijk delen moedigt ons daarin aan. Maar dat is voor volgende week.
Als je de volgende dagen het stof afneemt en je huis of appartement poetst, kijk dan even of je ook niet je binnenkant onder handen moet nemen. We wensen je een opgeruimde week toe!
Pastor Guido
