Dinsdag 7 maart kwamen een grote groep mensen van de parochies van de dekenij ’s avonds samen in de Sint - Pieterskerk voor ‘Jezus inspireert’, een vastenbezinning voorgegaan door zuster Mieke Kerckhof, algemeen overste van de Zusters van Bermhertigheid Jesu. Ze is 62, erg belezen en bracht een inspirerende, eigentijdse bezinning. Het is onmogelijk de mooie teksten, verhalen en duiding weer te geven maar voor wie er niet kon zijn, een paar kerngedachtes.
Pastor in de psychiatrie
Ze was pastor in een psychiatrische instelling en weet dus wat kwetsbaarheid betekent. ‘In Gods naam tochtgenoot zijn in broosheid ‘ is een missie voor gelovigen, zo stelde ze. In verlies, groot verdriet of lijden lijkt die God zo veraf voor ons. Ze haalde priester-schrijver Marinus van den Berg aan die onze wanhoop en twijfel verwoordt.
Waar was jij God
Sliep je soms?
Keek je de verkeerde kant op?
Was je afwezig?
Was je niet op je plaats?
Waak jij niet over ons?
Je kan toch een moeder redden?
Je kan toch een kind sparen?
Tochtgenoot zijn
Over Gods wil en lijden in de wereld kan ze een andere lezing geven, het is een moeilijk thema, maar ze wou het hier hebben over hoe wij tochtgenoot kunnen zijn en zo God zichtbaar maken voor de lijdende mens. Tochtgenoot zijn is moeilijk. Mensen die geconfronteerd worden met groot verdriet hebben geen boodschap aan vrome woorden of aan een bijbeltekst. Het gaat in de eerste plaats om vaak stille aanwezigheid, weinig woorden, er ‘zijn’. Zoals Anselm Grün zegt: iemand die het uithoudt bij mij in mijn verdriet, die niet wegloopt van mijn tranen. Wie trooster wil zijn, moet geduld kunnen opbrengen, begrip hebben, kunnen luisteren vooral, moet ruimte laten en warm nabij zijn.. Ze gebruikte het beeld van wandelaars naast elkaar. Zo praten, samen op weg gaan, stappend , zich aanpassend aan mekaars ritme, zonder mekaar in de ogen te moeten kijken, gaat soms makkelijker dan tegenover mekaar zitten. Troosten is in het Latijn consolare: con = met solus = alleen
Meeleven met de eenzame en zijn verdriet.
Bijbelse voorbeelden
De zuster haalde een voorbeeld aan uit het Oude en Nieuwe Testament. De profeet Elia, die moe en moedeloos onder een struik zit na veel tegenstand.. Hij wil niet meer leven. Een engel komt hem bezoeken, tot tweemaal toe, zoals ook engelen van mensen kunnen opduiken. Met veel geduld zal de engel hem te eten en te drinken geven, hem energie geven en hem weer kunnen laten opstaan en verdergaan.
Uit het Nieuwe Testament haalt ze het verhaal van de kromgebogen vrouw die Jezus ontmoet en Jezus die haar ‘geneest’, vertaal: haar lijden en verkrampt zijn in verdriet en eenzaamheid ziet, haar begripvol benadert en moed inspreekt zodat ze weer verder kan. Het woord van God dat hij ons nooit in de steek laat, is in Jezus mens geworden.
Mensen bevrijden
De zusters van haar congregatie hertaalden de 14 werken van barmhartigheid naar de actualiteit. Zieke bezoeken hertaalden we naar ‘tochtgenoot worden’. Er zijn mensen die fysiek lijden of beperkt zijn, er zijn chronische zieken die soms al op minder begrip kunnen rekenen en er zijn in onze tijd zoveel psychische ziektes: verslaving, psychose, depressie, dementie.. Deze laatste kwalen blijven vaak nog in de taboesfeer hangen. Erg wordt het als er – zoals vroeger meer gebeurde- schuld aan gekoppeld wordt. Er mag aandacht en begrip zijn voor de zieke maar ook voor naasten, de familie hebben aandacht en begrip nodig want zij moeten veel dragen en verdragen en oneindig geduld opbrengen. Als we mensen kunnen bevrijden van pijn, verslaving, schuld, dan zijn we goddelijk bezig. Het is leven met open blik, met open oren, met open handen die geven en krijgen en met een open hart.
Stiltemoment elke dag
Naar het voorbeeld van Ignatius van Loyola en de Jezuïeten refereerde Mieke naar hun levensgebed. Ze pleit voor een moment van stilte elke dag waarbij drie kernwoorden van belang zijn :
dankjewel
(wat is reden om dankbaar te zijn vandaag?)
sorry
(wat liep mis, waarom, wil ik bijsturen..)
alsjeblief
(na danken en erkennen, voornemens maken om beter te doen en steun vragen aan Hem om het waar te maken.)
Een avond waar je stil van werd.
GM.
