Enkele dagen geleden ging Pater Guillaume in dialoog met Mevrouw MONICA VERMEULEN (92 jarig) over haar geloof en voor haar inzet en dienstbaarheid voor de Parochie Heilige Lieven van Gent-Noord.
Onze hartelijke gelukwensen voor uw talrijke jaren van dienstverlening voor de kerk en voor de christelijke gemeenschap.
1. Hebt u het geloof van uw ouders meegekregen? Is het deze persoonlijke ervaring met God die u zo’n rotsvast geloof heeft gegeven?
Monica: Ik heb het geloof zowel langs moederskant als vaderskant meegekregen. Mijn oma langs moederskant was een zachte, gelovige vrouw wiens naam ik draag. Ze was boerin en moeder van 13 kinderen.
Als kind van 6 ging ik daar al melk halen en na het melken werd de paternoster gebeden waar ik bij aanwezig moest zijn. Mijn oma bad veel en als kind zag ik dat. Mijn moeder had een winkel en ging naar de latere zondagsmis, ik ging met mijn vader naar de hoogmis. Mijn vader kwam uit een meer gegoede familie. Hij was ook een zeer gelovig man. Het waren allebei schitterende ouders. Deze beide mensen en mijn grootouders hebben in mij de kiem van een rotsvast geloof gelegd. Na hun dood heb ik God heel nabij gevoeld. Reeds als 14 jarig meisje zorgde ik in de jeugdbeweging voor de organisatie opdat alles vlekkeloos zou verlopen voor de jongeren. Nadien kwam ik bij de kajotsters onder de bezielende leiding van Kardinaal Jozef Cardijn, een echt boegbeeld voor de Vlaamse jongerenbeweging. Daar kreeg ik ook een verantwoordelijke taak. Dit heeft alleszins mijn geloof verdiept en me geleerd om gemakkelijk sociaal contact te leggen met allerlei mensen uit alle lagen van de bevolking.
2. Is volgens u het geloof iets dat men moet onderhouden of moet men het simpelweg beleven volgens de gewoontes die men heeft geleerd uit de traditie?
Als kind ging ik altijd slapen met een kruisje en een kus. Als ik dat niet kreeg was ik ongelukkig. Heel ons leven stond in het teken van het geloof. Ik zal zeker als gelovige vrouw sterven want het geloof maakt dat men tegen een ‘botske’ kan. Mijn geloof heeft me altijd recht gehouden in moeilijke momenten. Godsdienst geven is mijn groot geluk geweest.
3. Gedurende talrijke jaren heeft u als leerkracht in katholieke scholen gewerkt. Hoe kijkt u nu naar de christelijke opvoeding van de kinderen, van vandaag?
De ouders zouden meer met de kinderen naar de kerk moeten komen. Ze zouden meer het geloof moeten onderhouden.
Catechese kan hierin ook een grote hulp zijn zoals ik meermaals zelf ondervonden heb in mijn godsdienstlessen die ik steeds met vol enthousiasme heb gegeven. Het werken met achtergestelde of verwaarloosde kinderen was mijn lust en mijn leven. Ik heb zelf geen kinderen gehad maar ik had er eigenlijk honderden. De kinderen voelden dat en hielden veel van mij. Hen tot verwondering aanzetten en tot geloof was voor mij ook steeds een ontdekking en een vervulling van mijn eigen geloof.
Vroeger had de jeugdbeweging hier ook een taak te vervullen maar dat gebeurt ook niet meer.
4. Vroeger was België een oerkatholiek land. Welke zijn volgens u de oorzaken van de teloorgang van het geloof of zelfs van volledige afwijzing in onze samenleving?
Als kind hadden we niet veel, want het waren meestal eenvoudige mensen, maar we waren met weinig blij, ook al door de vreselijke oorlog die ik als kind moest meemaken. Er was echter intimiteit onder elkaar. Ik vind dat de verantwoordelijkheid bij de ouders zelf ligt. De nood aan liefde tussen ouders is belangrijk want veel kinderen hebben een pijnlijke scheiding van hun ouders meegemaakt. Veel ouders maken geen tijd meer voor hun kinderen. De school heeft hier ook een grote rol te vervullen. Het materialisme, de TV en andere media slorpen alle beschikbare, vrije tijd op. De mensen leven oppervlakkig in het hier en nu en kijken niet verder.
5. Veel mensen geloven niet meer in het kosteloos engagement. Waar haalt u telkens weer de energie vandaan om elke week opnieuw de kerk van St-Vincentius te versieren en ervoor zorg te dragen, door ze met mooie bloemen op te fleuren?
Deze kerk is altijd heel belangrijk geweest in mijn leven. Hier kan ik Christus op een heel speciale manier nabij komen, door zijn kerk mooi te maken en aantrekkelijk voor de gelovigen tijdens de zondagsdienst. Dat maakt me gelukkig. Ik zeg altijd: God ge hebt me op deze weg gezet.
6. U schrijft elke zondag een meditatie die telkens wordt voorgelezen aan het einde van de Eucharistie en die ook wordt gepubliceerd in Kerk en Leven. Welke toekomst ziet u voor de katholieke kerk in Vlaanderen? Heeft ze nog een toekomst of is ze gedoemd te verdwijnen?
De kerk heeft zeker nog een toekomst maar het zal anders zijn. In de kerk zullen er dingen moeten veranderen.
7. Welk is uw mening over het programma “godvergeten”?
Ik heb de indruk dat ze blij zijn als ze de kerk vuil kunnen maken en dat werkt me op mijn zenuwen. Ik heb veel respect voor de paus. De dingen die niet goed zijn mogen evenwel gezegd worden.
Het feit dat katholieke priesters zouden mogen trouwen?
Ik heb daar niets op tegen want Petrus was getrouwd. Dat weten we omdat Jezus zijn schoonmoeder genas.
8. Welk is uw verhouding tot de natuur en wat denkt u van de klimaatverandering die maakt dat de aarde haar rechten begint op te eisen?
Veel mensen leven oppervlakkig, in het hier en nu en daarna is het gedaan. De natuur maakt ons duidelijk dat het niet gedaan is.
Ik werk graag in de natuur want daar verwonder ik me steeds weer over. We moeten ons weer meer verwonderen over deze fantastische schepping! Gods schepping uit liefde. Het is geen wonder dat de natuur haar rechten opeist als men ziet wat verregaand materialisme heeft verwoest.
9. Wat betekent eucharistie voor u?
Ik heb dat nodig want daar haal ik kracht uit. Ik kijk naar het kruis en daar word ik stil van. Het leven na dit leven gaat ons petje te boven want er is meer, dan we kunnen bedenken. Op dat moment voel ik God nabij.
11. Hebt u nog een persoonlijke bedenking die u wilt meegeven aan onze gelovigen en de lezers van Kerk en Leven en voor de toekomstige generaties?
De wereld is ziek door een gebrek aan liefde. Zonder liefde zijn we nergens in het leven. God is liefde en Hij zal het laatste woord hebben in deze zo verscheurde wereld.
Interview van Pater Guillaume met Mevrouw Monica Vermeulen
