Maria Lichtmis is een mooi moment voor ouders die het doopsel van hun kind(eren) herinnert. De ouders van Jezus gingen naar de tempel met hun 40 dagen oud kindje, Jezus. Op dezelfde wijze brengen ouders ook vandaag hun kindje naar de kerk om het aan God op te dragen in het bijzijn van familieleden en vrienden. Altijd een hartverwarmend gebeuren. Vele parochies vieren ook met Lichtmis de dopelingen van het afgelopen jaar.
Op Maria Lichtmis worden traditioneel kaarsen gewijd en een kaarsenprocessie gehouden vóór de mis; vandaar de naam lichtmis. Ook met het doopsel wordt de doopkaars aangestoken. De doopkaars is het symbool van het licht van Christus en de nieuwe levensweg die het kind begint. De oudste vermelding van doopkaarsen dateert reeds uit de 4e eeuw na Christus.
In het evangelieverhaal van Maria Lichtmis staat de ontmoeting van de wijze Simeon en profetes Hanna met het kindje Jezus centraal. Simeon en Hanna hebben veel geduld moeten hebben voordat ze de langverwachte redder in hun armen als kind konden sluiten. Ook voor ouders vandaag die pas op hogere leeftijd toch hun eerste kleinkind in de handen mogen nemen is dat een ontroerend tafereel.
De lofzang van Simeon, het Nunc demittis, is een van de drie grote lofzangen van het Nieuwe Testament. Zoals het Benedictus en het Magnificat heeft ook deze lofzang een vaste plaats veroverd in de dagelijkse getijdengebeden. In de Willibrordvertaling klinkt het als volgt:
Uw dienaar laat Gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan:
mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd,
dat Gij voor alle volken hebt bereid;
een licht dat voor de heidenen straalt,
een glorie voor uw volk Israël.
Het doet ons dromen naar het einde onzer dagen, waar we in vrede kunnen heengaan met de zoete gedachte dat we Jezus in ons leven hebben ontmoet en zo nooit alleen op stap zijn gegaan. Als priester heb ik al verscheidene keren getuige mogen zijn bij het overlijden van een gelovige dat na het samen opzeggen van het Onze Vader de persoon in alle vrede ontslaapt.
Lichtmis is daarom niet alleen een feest voor de kinderen maar ook van ons geloof in Jezus Christus, een licht in ons soms zo woelig leven, een ster die ons richting geeft. Jezelf kennen is al een grote opdracht in het leven, maar daarenboven ook Jezus kennen en zijn lering volgen is misschien nog een grotere opdracht. De “opdracht” van Jezus in de tempel door de ouders is een voorbeeld om ook onze opdracht als christen au serieux te nemen.
Pastor Peter