Het licht bezingen ...
Dinsdagavond 3 december was er weer adventsbezinning in Sint-Pieters Tielt. Een mooie groep mensen, vaak habitués, kwamen samen. Piet Raes die voor het bisdom werkt en filosoof is van opleiding mocht die verzorgen. Een bevlogen spreker en goed verteller. Een poging tot samenvatten
Nightbirde
Piet werd getroffen door Nightbirde, die de golden buzzer (= meteen naar de finale mogen) won in America has got talent. Ze heeft een prachtige stem, ze doet me denken aan onze Ann Christy (nvdr). Ze besloot als zangeres zichzelf Nightbirde (met e) te noemen. De naam kwam uit een droom die ze vaak had, in een diepdonkere nacht hoorde ze plots vogels zingen alsof het al morgen was. Ze wou zo’n nachtvogel zijn als zangeres. Ze stierf aan kanker in 2022 op haar 31e en wilde met haar liedjes mensen opbeuren. Ze werd erg succesvol in Amerika maar stierf dus voor ze echt aan haar carrière begon. Je vindt haar liedjes op youtube. Haar verhaal past in de adventtijd volgens Piet, van donker naar licht gaan, hoopvol proberen blijven.
Licht en donker
In zijn boekje Homo viator ( de mens als pelgrim) schrijft de Franse filosoof Gabriël Marcel in 1942 ( WO II) : de ziel keert zich altijd naar het licht dat ze nog niet ziet, naar een licht dat geboren staat te worden. Hoeveel mensen verkeren ook vandaag nog in oorlog en in grote onzekerheid over de toekomst. We zien ze op TV. Waar halen zij de wilskracht om door te gaan. Het is eigen aan mensen, en het is geen christelijke exclusiviteit. Het betekent, ik leg me niet neer bij wat is, ik blijf hoop koesteren.
Hoop en wanhoop
Een andere filosoof stelt: je kan niet weten wat hoop is als je geen wanhoop hebt gekend. Zoals we ook horen van mensen die erg ziek waren, dat ze daarna bewuster en anders gaan leven. Je moet eerst iets meemaken... In wanhoop capituleert een mens, hij geeft het op en dat kan verstrekkende gevolgen hebben. Twee andere reacties zijn: ik berust, het is zo, er valt niks aan te doen, ik aanvaard het. Sterker is als je met de ‘moed der wanhoop’ de situatie wilt keren... Meestal gaat het niet meteen maar vraagt het veel geduld en veel tijd. Piet haalde voorbeelden aan van zijn destijds puberende zonen en hoe hij soms dat geduld niet kon opbrengen en zijn vrouw wel. Hij las het mooie bijbelverhaal van de vijgenboom voor. Die droeg al drie jaar geen vruchten en de meester gaf opdracht hem om te hakken. De tuinman vroeg nog een jaar respijt, spitte de grond om, bemestte die en had geduld, veel geduld... De vijgenboom deed de rest en groeide weer. Verandering kan als je de context verandert... of als je vertrouwen geeft. Het gaat niet om frontaal de aanval inzetten, het gaat om de zachte krachten. Hij verwees naar jongeren die op school niet presteren, die ene leraar die voor hem/haar opkomt, kan het verschil maken en een keerpunt bewerkstelligen.
Ook zij die werken voor parochies en evangelie zijn soms somber gestemd, wanhopen. Het is de kunst om onze beste krachten te geven NU, zoals de tuinman. Ooit bloeit misschien wat we gezaaid hebben of waren we medemensen erg nabij, maakten we een klein (of groot) verschil.
Geduld
Zoals hierboven al gezegd, vraagt opstaan uit wanhoop moed, vertrouwen en vooral veel geduld.
Tijd geven aan mensen, het is een opgave, na een zoveelste teleurstelling... Je kan het vertalen ook als krediet geven.
Kaarsje branden
Mensen van hoop zijn rebels, ze leggen zich niet neer bij wat is. Hoop betekent geëngageerd wachten. Nelson Mandela heeft spreekrecht op dat punt. Na 33 jaar gevangenis president worden en je tegenstander opnemen in je regering... Hij zei: duisternis kan duisternis niet verdrijven, alleen het licht kan dat doen. Haat kan haat niet verdrijven alleen geduldige liefde kan dat.
Onze hoop drukken we soms uit in een gebaar, een ritueel, een kaarsje branden. Piet is ook een kaarsjesbrander. Het betekent, ik denk aan je, ik heb vertrouwen, of help me, ik kan het alleen niet meer aan... Het is een mooie traditie. Het is letterlijk licht aansteken. Op weg naar Kerst mogen we ook die hoop koesteren dat het Kerstekind er weer is met Zijn boodschap van hoop. Mochten ook wij pelgrims van hoop blijven voor onze omgeving, voor mensen.
Er was een kopje soep na de lezing voor Welzijnszorg en napraten, het waren gelukkige mensen die bijeen stonden. Bedankt Piet voor die lichtende lezing.
Eens luisteren op youtube naar Nightbirde
Gerda M.
