Van maandag 28 juli tot en met zondag 3 augustus vond het jubeljaar voor de jeugd plaats. Kamino, de jeugdwerking, organiseerde hier een reis voor. Twee jaar geleden ging ik al mee naar de Wereldjongerendagen, dit jaar ging ik dus ook mee naar het jubeljaar.
Maandag 28 juli vertrok ik naar Rome, dit deed ik door middel van het vliegtuig. Eenmaal aangekomen in Rome en na het overleven van de drukke luchthaven ging ik naar het centrum met de trein. De Vlamingen die meegingen met Kamino zoals ik die sliepen in het Belgisch college in Rome. Dit is een gebouw met een zeer grote groene tuin. We sliepen dan ook praktisch enkel binnen de muren van het Belgisch college maar vooral in zijn tuin. In deze tuin mochten we onze tenten opzetten.
Ik gaf mijn tent, slaapmatje & slaapzak op voorhand af zodat deze mee kon met de vrienden die een voorprogramma deden een week op voorhand in Turijn. Want zij kwamen met de bus.
Ik nam een zeer vroege vlucht de 28ste waardoor ik toekwam voor de verwachtte tijd. Ik mocht rond de middag mijn bagage afzetten in het college & werd terug verwacht rond 18.00 u. Dat betekent dat ik nog een dag had om een dag toerist te zijn in de heilige maar ook heel mooie stad. Het gaf me ook de tijd om op voorhand te contempleren over de week die over me heen zal komen vol ontmoetingen.
Doorheen de dag kwamen er meer mensen aan die geen voorprogramma hadden we gingen samen iets drinken in de stad en maakten kennis met elkaar. We gingen toen de tijd er rijp voor was samen naar het college en hielpen elkaars tenten opzetten. Bij de éne ging dat al wat vlotter dan bij de andere, maar samen slaagde iedereen erin, tot in de late uurtjes, om een tent klaar te hebben om in te slapen.
De kookploeg had als diner een lekkere pasta pesto voorzien, niet lang na het eten gingen de meeste mensen slapen omdat het voor iedereen een lange reisdag was geweest.
Dinsdag
We werden gewekt rond 8.00 u, zoals ook alle volgende dagen het geval was. Na het ontbijt begonnen we met de ochtendbezinning. Aangezien op deze dag ook de opening mis (eucharistie) van de week zou plaatsvinden op het Sint-Pietersplein, kregen we die ochtend enkel een kort moment rond het dag thema.
Elke dag had namelijk een specifiek thema: dinsdag was dit vreugde, woensdag engagement en roeping, donderdag vrede, en vrijdag verzoening.
De bezinning duurde tot ongeveer de middag, zo was het ieder dag. We stonden stil bij het thema vreugde: hoe je dit kan geven én ontvangen. Daarna verdeelden we ons in groepjes om Rome in te trekken. Met ons groepje gingen we op ons gemak iets eten en daarna trokken we naar het Sint-Pietersplein.
Het beloofde zeer druk te worden op het Sint-Pietersplein, en de werkelijkheid stond vandaag niet ver van deze verwachting. Het duurde wel 2 uur tot we binnen het Sint-Pietersplein raakte door de veiligheid. Het was veel drummen en dicht op elkaar geplakt staan maar zo ontmoet je ook vele mensen van Fransen tot Italianen waar je telkens een klein tot grote conversaties mee had.
Na het wachten en de misviering kwam de paus nog eens langs waar hij ons ook toesprak. Hij zei: ‘Jezus zei jullie zijn het zout van de aarde en jullie zijn het licht van de wereld’.
Na de toespraak aten we nog iets op ons gemak en gingen we naar een concert van de digitale missionarissen en influencers, waar verschillende katholieke artiesten optraden.
Woensdag, donderdag en vrijdag.
Woensdag, donderdag en vrijdag zagen er vrijwel hetzelfde uit. In de voormiddag ontbeten we en verdiepten we ons in het geloof, in het thema van de dag. Dit deden we met een spel of bijbel studie soms volgens de ‘Lectio Divina’ een manier die voor mij een nieuwe blik wierp op hoe het heilige boek te bestuderen.
De middagen trokken we met groepjes door de stad heen waar we ontmoetingen hadden met verschillende culturen en mensen van over de hele wereld. Soms ging ik alleen op pad om op mijn gemak naar een pauselijke basiliek te trekken om te bidden en door de heilige deuren te wandelen. Ik bezocht echter enkel :
- Sint-Jan van Lateranen,
- santa Maria Maggiore
- Sint-Paulus buiten de Muren
De Sint-Pieters basiliek was veel te druk om te bezoeken.
Donderdag avond werd er gevraagd om toch rond 17.00 u. terug te zijn op de slaapplek, het was namelijk ontmoeting van alle Belgen. Vlamingen en Walen kwamen samen om eerst samen eucharistie te vieren en daarna een barbecue te houden en ons samenzijn te vieren. Er waren deze avond zeker meer dan 500 Belgen op eenzelfde terrein waarvan de meerderheid Franstalig waren.
Slotweekend
Voor het slotweekend was er een avondwake op zaterdagavond voorzien en een Eucharistieviering op zondagochtend. Dit alles vond plaats op het terrein van een grote universiteit: Tor Vergata, buiten het centrum van Rome.
Zaterdag voormiddag hadden we zoals elke dag een bezinningsmoment en met een klein groepje was er ook een Eucharistieviering. Na wat praktische informatie over het weekend vertrokken we naar het terrein. Eerst namen we Metro A tot zijn eindhalte ‘Anagnina’ de algemene organisatie had hier infrastructuur voorzien om water aan te vullen en naar het toilet te gaan. Van daaruit moesten we te voet verder naar Tor Vergata een wandeling van ongeveer 8 km. Aangezien het om een ware volksverhuizing ging van wel 1 miljoen jongeren, waren sommige wegen afgesloten om te kunnen wandelen.
Eenmaal op het terrein aangekomen kregen we aan de ingang na veiligheidscontrole een doos met de mooie wit gele kleuren van het Vaticaan. In de doos zat het eten voor het weekend, er zat fruit, tonijn met bonen of erwten uit blik en dergelijke in. Nu konden we ons installeren ik had zelf een handdoek meegebracht om op te slapen, een klein foutje, want het terrein was droog en zanderig. Toch legde ik mijn handdoek neer en wachtten we tot de avondwake begon. In de tussentijd was er entertainment op het podium, met optredens van zangers.
Rond 18.00 u. kwam de paus toe in zijn helikopter, hij maakte met zijn bekende auto vervolgens een toertje rond het terrein om de jongeren te begroeten. De avondwake met paus begon rond 19.00 u. hij beantwoorde vragen van verschillende jongeren. Na zijn antwoorden waar hij veel sint-Augustinus quote begon de aanbidding van het heilig sacrament. Een moment waar iedereen stil werd voor ongeveer een 45 min in de tussentijd zong het koor het mooie anima Christi.
Op het einde van de wake riep de paus ons op om proberen voldoende te rusten daar we morgen een date hadden voor de Eucharistieviering. In de nacht werd er nog veel muziek gemaakt door de jongeren en er werd nog veel gedanst en gesproken. Om 4.00 u. ging iedereen ongeveer slapen, veel rust had iedereen dus niet. Op mijn handdoek die ondertussen nat was geworden door een kleine regenbui heb ik niet veel geslapen.
Iedereen werd in de ochtend op een vreemde manier wakker, de veiligheidsinstructies voor de terugkeer werden fantastisch luid afgespeeld.
Eenzelfde procedure van de avond ervoor werd gebruikt, paus kwam toe met helikopter…
De Eucharistieviering was op zichtzelf een grootste ervaring, alle jongeren samen die bidden en deelnemen. Het was voor mij een teken van een levende kerk die niet sterft maar meer dan ooit leeft in de harten van de katholiek jeugd. Na de mis vond er een nieuwe volksverhuizing plaats naar het centrum van Rome. Deze met lange wandeling die zwaar aanvoelde na de korte nacht en een lange metro rit.
Het jubeljaar van de jeugd was een ervaring die niet te vergeten was. Met ontmoetingen en toespraken waar vele zaken zijn bijgebleven. Ik hoop dat ik de vreugde van dit alles mag meenemen in het ordinaire leven, de woorden van de paus omvatten dit alles mooi samen :
‘Dank U Jezus om mij te roepen. Mijn verlangen is één van Uw vrienden te blijven. Zodat door U te omarmen, ik een metgezel mag zijn voor iedereen die ik ontmoet. En die mij ontmoeten, U zelf mogen ervaren door mijn beperkingen en zwakheden.’
Getuigenis van Thomas Bil, misdienaar in de Sint-Amanduskerk te Beernem.
