‘DOE ALLES WAT HIJ U ZEGGEN ZAL!’
Van 17 tot en met 23 augustus waren we met 7 personen uit onze pastorale eenheid mee op de diocesane bedevaart van Mechelen-Brussel naar Lourdes: Claire-Alice en Jean-Jacques met hun drie kinderen, Noémie, Nikita en Ninon , Arielle en ikzelf. We sloten aan bij de 14 mensen uit de pastorale eenheid Sint-Franciscus en vormden zo samen een mooie en enthousiaste Nederlandstalige delegatie uit de Brusselse Kerk met pastor Tony Frison als hotelverantwoordelijke.
Op bedevaart gaan
Bij een bedevaart zegt men vaak dat je anders terugkomt dan je vertrokken was. Er gebeurt wat met jou: je thuis achterlaten, het onderweg zijn met anderen, het samen bidden en delen, het vertoeven op een bijzondere plek, nadenken over je eigen leven. Dat alles raakt je en laat je groeien als mens en als gelovige.
Arielle getuigt hiervan: ‘voor mij is op bedevaart gaan een tocht, zowel fysiek als vooral spiritueel, waar men verrijkt van terugkomt met veel deugddoende momenten maar ook met twijfels en vragen over zichzelf. Het is loslaten, echt stil worden, zich openstellen, ontvankelijk maken voor de genade Gods en hier, op deze bevoorrechte plaats van Lourdes, met de steun van de H. Maagd Maria en de H. Bernadette trachten dat ons “jawoord” echt een jawoord is in vertrouwen, volle overgave en geloof.
Onze pelgrims over hun sterke momenten
Arielle: “De sterkste belevenissen voor mij die me soms tot tranen toe bewogen hebben waren de internationale mis in de basiliek Pius X, met een groot aantal bisschoppen, priesters en gelovigen van alle werelddelen, jong of oud, mindervalide of gezond, rijk of arm, kortom heel de mensheid was aanwezig en getuigde van een echte levende Kerk die één grote gemeenschap vormt. Een prachtige viering opgeluisterd door muziek en zang waar iedereen kon volgen en meezingen. Een ander sterk moment was de kruisweg op de heuvel Espélugues, met zijn prachtige beelden en vooral met zeer mooie geactualiseerde teksten en gebeden die je echt doen nadenken en je wijzen op je verantwoordelijkheid in de wereld waarin we nu leven. “ Welke keuzes worden mij voorgesteld? Welke weg moet er gebaand worden, voor mij, voor mijn omgeving, voor mijn Kerk, voor de wereld waarin ik leef? Welke opdracht wordt mij toevertrouwd?” Dit zijn, maar twee grote gedeelde momenten van de velen maar er waren ook sterke persoonlijke ervaringen die moeilijk te beschrijven zijn maar die ik echt beleefd heb en me zullen bijblijven. Dank aan de organisatie, de begeleiding en de inzet van iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft.”
Claire en Jean-Jacques: “Als familie hadden we sterke en mooie momenten bij Maria aan de grot. Samen staken we onze kaarsen aan en vertrouwden onze gebedsintenties en de intenties die ons werden meegegeven aan Maria toe. De internationale eucharistieviering met christenen van over de hele wereld was voor ons een moment van grote vreugde.
Andere hoogtepunten waren de Mariale lichtprocessie, de aanbidding van het H. Sacrament met daarna de mogelijkheid tot verzoening met daarna het magische moment waarop we de beelden van Maria en Bernadette geprojecteerd zagen op het kasteel van Lourdes. Feeëriek!
Maar ook de openingsviering, de viering aan de grot, het bezoek aan de baden, de weg van het water en de sacramentsprocessie zullen we niet vergeten. We namen ook deel aan het vespergebed dat door de bedevaart aangeboden werd. Samen met de groep van de kinderen gingen we naar de top van de Pic du Jer met een prachtig zicht op de stad Lourdes, haar verre omgeving en de Pyreneeën. De laatste avond waren we in het hotel samen om terug te blikken en met mekaar te delen wat onze indrukken waren. Iedereen was heel tevreden en heeft er veel deugd aan gehad.”
Noémie, Nikita en Ninon: “ We vormden met elf kinderen een aparte groep tijdens de bedevaart. Het was veel leuker dan we ons vooraf hadden kunnen indenken en we maakten veel nieuwe vrienden en vriendinnen. We leerden dat Maria onze moeder is en bezochten het museum van Bernadette. In de vorm van spelletjes, zoals een ganzenbord, leerden we over het verhaal van de bruiloft van Kana (cf. het thema van de bedevaart). Dat verhaal werd ook verteld aan de hand van Godlyplay. Het was grappig om de bruiloftmars te zingen. Tijdens de bedevaart hebben we veel gezongen. Eén van de mooiste dingen was de lichtprocessie hoewel het kaarsje nogal eens uitging. We zorgden voor water bij de zieken en maakten elk een tientje voor hen. Het water van de baden was heel erg koud. Op de Pic du Jer hadden we een mooi uitzicht; er waren veel rupsen en er stond een heel groot kruis. In het hotel hebben we heel lekker gegeten. We waren graag nog langer gebleven en hopen ooit terug te komen. “
Pastor Guido: “ Ook ik heb genoten van deze bedevaart. De eerste groet aan Maria bij de grot blijft een bijzonder moment, het heeft iets van een thuiskomen op een vertrouwde plek, bij iemand die jou kent. Wellicht hebben de twee periodes dat ik er als vrijwilliger op Cité Saint-Pierre werkte, daar mee te maken. Tijdens de internationale viering met duizenden christenen het Sanctus uitzingen geeft me nog steeds kippenvel. Bij de kruisweg met de zieken verzorgde ik met priester Jehison mee de muzikale animatie op gitaar en was onder de indruk van de sterke teksten. Ik bewonder ook die vijfenvijftig zieken die mee waren. Ze lieten zich niet afschrikken door de ongemakken van hun ziekte maar durfden het aan om deze pelgrimstocht te doen. Een grote ploeg jonge en oudere begeleiders is tijdens de hele bedevaart in de weer om hen een mooie tijd te bezorgen. Samen op bedevaart gaan maakt ons sterker in ons geloof en ons verbonden zijn met mekaar; ik ben er heel dankbaar om.
Op mijn geliefde plekje, aan de overkant van het water tegenover de grot, dankte ik Maria voor de rijke ontmoetingen, voor al het moois dat ik mocht ontvangen om het straks verder uit te delen in Anderlecht in de komende tijd. Dank aan iedereen die er bij was, in het bijzonder de mensen uit Anderlecht, Evere en Schaarbeek! (Pastor Guido)
