Volgende zondag is het zover: we trappen, om het in voetbaltermen te zeggen, ons pastoraal werkjaar af. 22 september om 11u starten we het jaar met de eerste gezinsviering en daarna schept een receptie kans om bij te praten en nieuwe mensen te ontmoeten.
Batterijen opgeladen en ook kriebels
Na een werkjaar nemen we wat vakantie, een tijd om stil te vallen, te ontspannen, te herbronnen. We kunnen onze batterijen weer wat opladen. Dat is af en toe nodig om niet plat te vallen. Net zoals de batterij van een elektrische fiets of een auto een beperkte actieradius heeft moeten mensen ook even rust nemen, nieuwe energie opdoen om te kunnen starten.
Maar elke start heeft ook iets spannend: een nieuwe schooljaar, een nieuwe job, een nieuw woonst. Je kan het al dan niet plannen, maar het blijft iets onvoorspelbaar hebben. Je kan allerlei dingen organiseren en vastleggen maar er komen ook altijd weer onvoorziene dingen op ons pad. Zo ook voor een nieuw pastoraal werkjaar dat voor ons ligt. Wat zal het brengen? Vreugdevolle momenten maar wellicht ook moeilijke en pijnlijke momenten. In de startviering willen we dat nieuwe jaar met zijn onverwachte en geplande dingen in de handen van de Heer leggen.
Met overleg
In het evangelie dat we die zondag te horen krijgen vertelt Jezus een parabel waarin een rentmeester, die ontslagen gaat worden, overlegt wat hij zal doen om vrienden te maken. Jezus voegt er aan toe dat de kinderen van de wereld met meer overleg handelen dan de kinderen van het licht. We worden dus door Hem uitgenodigd om met overleg te handelen in ons leven. Dus ook binnen onze Kerk en ons gelovig leven en handelen. Dat overleggen en plannen doen we in onze pastorale ploeg. In de aflevering van K+L van 26 juni konden jullie al lezen hoe we evalueerden met ‘wat was er top?’ en naar de toekomst keken met ‘welke mogelijke tips zijn er naar de toekomst toe?’. Ook in het nummer van 28 augustus schreef Tite al over wat we willen plannen en doen in het komende jaar. In dit jaar waarin het op 11 oktober tien jaar geleden is dat Damiaan heilig werd verklaard willen we zijn geboortehuis en zijn roeping en werk gaan verkennen in het Damiaanmuseum in Tremelo. Dit stond gepland op 21 september maar dat was wel wat kort dag en dus hebben we een nieuwe datum gekozen op zaterdag 26 oktober. U hoort en leest er binnenkort meer over maar hou alvast de datum vrij.
Kiezen voor…
De evangelietekst eindigt met de aanbeveling om te kiezen: ‘je kan geen twee heren dienen. Je kan niet God dienen en de mammon’, met andere woorden: ‘kies!’.
Een uitdrukkelijke uitnodiging die Jezus ons doet. En het is niet de eerste: ‘laat uw ja, ja zijn en uw neen, neen en al wat daarbij komt is uit den boze’. Zo vaak horen we in de bijbel dat we moeten kiezen: het volk van God zal herhaaldelijk zijn keuze voor God moeten vernieuwen. Zou het dan anders zijn voor ons? Christen zijn we niet automatisch en ook niet voor eeuwig en drie dagen. We worden het gaandeweg. Het is telkens kiezen voor die Jezus en zijn blijde boodschap. Dat kiezen is een persoonlijke stap maar die keuze dan handen en voeten geven en er mee aan de slag gaan doe je best niet alleen. Kardinaal Danneels zei meermaals dat een christen alleen in zijn hoekje in gevaar is, ja zelfs in doodsgevaar. Hij wilde zeggen dat je geloof dan langzaam zal afbrokkelen en verwateren. We hebben in ons geloof, en trouwens niet alleen in geloof, de anderen nodig. Medechristenen helpen ons om ons geloof te verwoorden, te begrijpen, te bevragen, te verduidelijken. Ze zijn tocht- en bondgenoten en worden medestanders. Met elkaar willen we ook voor en rond God samenkomen, danken en bidden: kortom eucharistie vieren.
Bidden en vieren
Die zondag geeft ons ook een uittreksel van de tweede brief van Paulus aan Timoteüs. Hij vraagt dat Timoteüs ‘voorbeden en dankzeggingen’ zou doen voor alle mensen opdat ze ‘waardig zouden leven’. En het eindigt: ‘Ik wil dus dat op elke plaats waar de gemeenschap samenkomt om te bidden, de mensen hun handen opheffen in een geest van godsvrucht, die haat en ruzie uitsluit.’ Ons samenkomen schept verbondenheid tussen mensen, tussen christenen maar vooral met die levende God. We komen samen rond Hem, omdat Hij de kern is van ons geloven. ’Alles begon met God’ zingen we vaak aan het begin van een gezinsviering. Hij mag centraal staan als we vieren, van Hem komt alle leven en daarvoor willen we danken. Maar ook bidden om waardigheid voor alle mensen, vooral de kleinen en de zwakken, want zij komen bij God eerst.
Uitnodigen
Over wat we zelf mooi en belangrijk vinden, vertellen we vaak aan onze vrienden en kennissen. We nodigen hen uit om eens mee te gaan naar een eetfestijn, een concert, een optreden of een activiteit van een vereniging. Of wij worden door anderen uitgenodigd naar een of andere activiteit. Nodigen we ook uit als het over ons gelovig samenkomen en vieren gaat? Wees dus niet bang om over je geloof te spreken en mensen uit te nodigen om mee te komen vieren. Jesaja schreef ooit: ‘span het tentdoek wijder uit zonder enige terughoudendheid, wees niet bang’ Je weet nooit hoe het verhaal tussen hen en God dan verder gaat, dat ligt bij Hem maar de vraag stellen dat kunnen wij wel doen.
Van harte welkom dus op zondag 22 september om 11u. om samen ons werkjaar in te zetten rond de Heer.
Pastor Guido
