De wintertijd is net ingegaan en volgend weekend komt Allerheiligen eraan, gevolgd door Allerzielen. Dagen waarin het daglicht zichtbaar korter wordt, de bladeren vallen en de weemoed ons overvalt. We denken dan aan allen die we missen en in het bijzonder aan alle geliefden en vrienden die het afgelopen jaar van ons zijn heengegaan. De voorbije maanden met de Coronadreiging voegden er nog een heel andere toon aan toe en drukten ons met de neus op onze onmacht als mens. Heel wat begrafenissen vonden plaats in beperkte kring of werden soms uitgesteld tot er meer mensen toegelaten zouden worden. Het was pijnlijk en moeilijk om mee om te gaan. In die context vieren we dit jaar Allerheiligen en Allerzielen en gedenken allen die ons zijn voorgegaan naar de Heer. Meer dan ooit hebben we nood aan zijn steun, troost en nabijheid om ons hart heen. Onderstaand lied ‘Hoor hier ons bidden aan’ bidt om die nabijheid, die vrede en dat licht in deze donkere periode. De muziek is van Willem Vogel en de tekst van Cees Remmers.
Heer, hoor ons bidden aan, de vragen van ons hart.
Wil onze pijn verstaan in ’t donker van de nacht.
Reik ons uw licht weer aan in liefde en geloof.
Kom, wakker in ons aan de kleine vlam van hoop.
Heer, hoor ons bidden aan, om vrede en om licht,
voor wie is heengegaan, nieuw land en ruimer zicht.
Jij blies ons leven aan, wij zijn jouw eigen vondst.
Jij blijft in ons bestaan, jouw adem leeft in ons.
Heer, hoor ons bidden aan, in hoop en vrees bijeen.
Eén is ons voorgegaan, dwars door het donker heen.
Wie in zijn spoor geleefd, de mensen goed gedaan,
soms pijn geleden heeft, zal uit de dood opstaan.
Pijn en donker – licht en hoop
Net als in een psalm bevat de eerste strofe gevoelens van pijn en donkerte om daarna over te gaan naar hoop en perspectief. Alles wat we als mens voelen bij het verlies van een geliefde. Het snijdt in ons eigen vlees en bloed en een donkere sluier omhult ons. Van daaruit klinkt de bede om licht, licht van liefde en geloof dat dit niet het einde is. We willen onze hoop niet verliezen, hoe klein haar vlammetje ook is. Maar zelf kunnen we dat niet aanwakkeren, daarom richten we ons tot die God van leven, op Hem stellen we onze hoop.
Nieuw land en ruimer zicht
De hoopvolle toon wordt verder gezet in de tweede strofe. Er wordt gebeden om nieuw land en ruimer zicht. Als christenen hopen we dat het leven niet stopt bij de dood maar dat het daarna verder gaat. We hebben er allerlei beelden voor: varen naar de overkant, het land achter de horizon, thuiskomen, de hemel, kortom een plek waar onze geliefden rust en vrede mogen vinden. Als gelovigen kunnen we niet aannemen dat ze zouden vallen in het niets. Neen, Gods eigen adem heeft ons leven gegeven, zou Hij dat dan niet verder zetten over de dood heen? Op een nieuwe, onvoorstelbare wijze, maar wel werkelijk. Hij blijft in ons bestaan, wij blijven in Hem bestaan.
Eén is ons voorgegaan – wie in Zijn spoor leefde zal uit de dood opstaan
In deze laatste strofe ligt de oorsprong van de hoop op dat nieuwe leven. Eén iemand, Christus, is ons voorgegaan, dwars door lijden en dood heen, om ons de weg te openen naar dat nieuwe leven bij de Vader. Niemand is zo diep afgedaald in de pijn en het donker waarin mensen terecht kunnen komen, in de hel die een mens kan meemaken. Niets menselijks is Hem vreemd. Wie in zijn spoor leefde, dat wil zeggen, met dezelfde liefde en hetzelfde gevoel voor rechtvaardigheid, die zal leven. Het gaat dus niet alleen over geloven maar ook handelen. In ons dagelijkse leven door ons doen en laten tonen dat we christen zijn, leerlingen van Hem. Wie Hem zo volgde in en met zijn leven zal net als Christus door de poort van nieuw leven mogen stappen. Hij ging ons voor. Het is zoals verder doorgaan bij een deur waar we niet weten wat er achter verborgen ligt maar omdat iemand ons vooraf ging, toch de stap durven zetten en die onbekende overgang maken.
Het lied eindigt positief en bevestigend: ‘wie zo leefde zal uit de dood opstaan. Waar het nog startte met veel vragen klinkt nu als het ware zekerheid. Ja, we zullen leven.
Leven vieren
Dat willen we dus ook uitvieren met Allerheiligen, in de viering waarin we onze geliefde doden herdenken, degenen die we in ons hart dragen maar ook diegenen die met naam en toenaam in de hele wereldkerk genoemd worden. Allen hebben ze ooit hun vertrouwen in onze God gesteld en Hij beschaamt dit vertrouwen niet en neemt hen bij zich op. Ze zijn een aanmoediging voor ons allen die hier en nu, met vallen en opstaan, in vertrouwen op God en Jezus willen leven. In het evangelie krijgen we op Allerheiligen richtingaanwijzers voor die weg met de zaligsprekingen die opnieuw zullen klinken in de viering.
Zalig ben je als je hunkert naar gerechtigheid, als je barmhartig in het leven staat, als je vrede wil brengen, als je zachtmoedig bent, als je met een zuiver hart in het leven probeert te staan.
Vrienden, we wensen jullie troost en hoop in deze tijd van gedenken maar ook een zalige Hoogdag, waarin we uitvieren dat we bij Hem thuis zullen komen.
Pastor Guido
