Soms is er slechts ver weg een ster aan de hemel te vinden. Soms is er nog amper het weten van ooit een goddelijke wens. Soms is er gewoon maar een mens die op je weg komt en die je raakt. Soms is er niet meer dan een sinteltje hoop op gerechtigheid en vrede.
Maar misschien is dat net genoeg om vonken te slaan uit een wereld van steen. En ergens een vuur aan te maken dat mensen verzamelt en dat hun harten verwarmt en dat hun ogen doet zien, hoe het geheim van de menswording hen zelf in handen gelegd werd.
Teer als een twijgje. Een pasgeboren Kind Zo kwetsbaar God die telkens met ons herbegint
