LICHTMISVIERING MET KINDERZEGEN DOOR DE OGEN VAN OPA
‘Natuurlijk wil ik er bij zijn jongen’, was het antwoord dat ik gaf aan mijn zoon toen hij mij uitnodigde voor de lichtmisviering in Mere. WK Cyclocross en voetbal moesten wel even wijken om samen met de kinderen en kleinkinderen Lichtmis te vieren. De laatstgeborene Henri, was immers vorig jaar opgenomen in Gods gemeenschap in Mere. Het was even wennen. De stoelen in een andere opstelling. Pastoor Jan en Diaken Etienne niet achter het altaar. Vele jonge mensen met hun kindje en hier en daar een trotse oma of opa. Grote broer loopt wat rond en iedereen komt gewoon tetterend binnen. Het stoorde me wat, ja het enerveerde mij zelfs wat. Al gauw maakte de ergernis plaats voor een warm gevoel. Het was alsof God mij op de schouders tikte met de boodschap dat de essentie van de samenkomst belangrijker was dan de vorm. En gelijk had Hij. Pure woorden, op muziek gezet en gebracht door jonge mensen, korte en oprechte teksten in een eenvoudige beleving. Een moment van licht, warmte en genegenheid zoals Jezus het aan zijn leerlingen meegaf rond de tafel van de Heer. Licht en warmte waar wij allemaal wel eens naar snakken in deze donkere dagen, letterlijk en figuurlijk. En dan, dan een moment van alle tijden. De zegening van de kinderen. Zoals wij vroeger elke dag aan kruisje kregen van onze ouders, zo gaf de priester en diaken dit aan de kinderen, vergezeld van een lichtje. Een mooi gebaar want we hebben het toch allemaal goed voor met deze kinderen die nog zo klein, puur en oprecht zijn.
Ik was oprecht gelukkig en ontroerd dat deze vorm van geloof echt nog niet verdwenen is. En oh ja, er zijn echt wel nog veel jonge mensen die hun kind laten dopen en gemeenschap willen vormen. Terwijl de oudste zoon de andere kleinkinderen in de bakfiets zette, zei hij spontaan: ‘Papa dergelijke vieringen trekken mij echt wel aan, spontaan, kindvriendelijk, bevattelijk en verbindend’. Opa glimlachte, zag dat het goed was en bedacht dat de vorm een beetje belang heeft maar de essentie het belangrijkste is. Dankjewel God.
Geschreven op zondagavond met een glimlach om mijn mond.
Johan V.V.
