Hier kan je alle foto's vinden van de afscheidsviering:
https://photos.app.goo.gl/8rJk1k5Fto4A7UU49
Met dank aan Maarten De Feyter!
Zondag 27 maart 2022 - 10u30 - in de Sint-Bavokerk te Mere.
Vanuit de parochiegemeenschap werd pastoor Jan een mooi geschenk aangeboden.
Onze oprechte dank voor jullie gulle gift van maar liefst 12 974,70 euro!
Daarmee kan pastoor Jan een elektrische fiets aankopen en zijn badkamer renoveren!
Bij de omhaling in de viering zelf werd maar liefst een bedrag van 1852,46 euro opgehaald! We voegen de daad bij het woord:
Zoals afgesproken gaat de helft naar de opvang voor vluchtelingen uit Oekraïne en met de andere helft kunnen we de receptie, boekjes, bloemen bekostigen.
Een bijzondere dank aan alle schenkers!
Afscheidswoorden vanwege de parochieploeg:
DANK AAN PASTOOR JAN!
Beste pastoor Jan, beste vriend en tochtgenoot Jan, 31 jaar een bezielende aanwezigheid in Mere en later in andere parochies die vandaag deel uitmaken van de parochie H. Damiaan Erpe-Mere. Niet alleen door die lange tijd, 31 jaar waarvan 17 jaar pastoor, maar zeker en belangrijker door wie je was maak je deel uit van ons leven. Het is dan ook met de krop in de keel maar tegelijkertijd met een dankbaar hart dat we samen, met velen, vieren vandaag en dat we blij zijn dat je daarin voorgaat. Als jonge weekendpriester trad je in het spoor van onze gerespecteerde pastoor Jan Keymeulen. Zijn handelsmerk - mensen gaarne zien – was ook de ziel van je grote en veelzijdige draagkracht in zorg. Je was spontaan-attent in je contacten en betrokken bij het wel en wee van mensen met een opmerkelijke aandacht voor jong en oud en kwetsbare mensen hier ter plekke. Je verstond de kunst om mensen rondom jou te verzamelen om met z’n allen mee te werken aan een levende geloofsgemeenschap. Als authentiek gelovige keek je heel breed want ook randkerkelijken en ongelovige passanten genoten je sympathie. Je keek ook ver en consequent naar een duurzame toekomst want op alle recepties vloeide genereus wijn en fruitsap van de wereldwinkel. Liturgie was voor jou een ernstig spel. Je koos passende teksten, je genoot van het orgelspel en mooie bloemen op het altaar. Velen hier aanwezig waren onder de indruk van je preektalent in de zondagsviering en bij uitvaarten en je vlotte pen in de corona-kroniek. Je kon daarbij putten uit een brede culturele interesse en een grote belezenheid. De weinige vakantie die je jezelf gunde, bracht je niet door in leegte. De staf met Sint-Jacobsschelp in je woonkamer vertelt ons dat het volledige pelgrimstraject naar Compostella je ter harte ging, een spirituele maar ook een sportief-avontuurlijke tocht met ook daar die aanstekelijke lach. Vandaag beseffen we dat een pelgrim niet ter plekke kan blijven en nieuwe paden moet betreden. "Pastoor Jan, in al jouw veelzijdigheid wist je ons te boeien en te bezielen. Vandaag doen we je, in deze eucharistie, op een feestelijke manier uitgeleide en aansluitend, naar goede gewoonte, bieden we jou en allen hier aanwezig een receptie aan. We doen dit met een dankbare terugblik op alles wat onafscheidelijk deel zal blijven uitmaken van ons leven. Ook wensen we jou en jouw parochianen van de parochie De Goede Herder van Gent West een blije, verrijkende en heilzame tijd toe. Merci Jan, pastoor Jan, merci, merci!"
Luc De Feyter en Jos De Maere, vanwege de parochieploeg
Beste pastoor Jan, goede vriend ... voor velen, zielsgenoot, inspirator en vertrouwenspersoon, herder en mens onder de mensen, de voorbije dagen en weken zijn voor jou al vele oprechte afscheidswoorden geklonken. Woorden schieten ons nog steeds te kort, het gemis na je vertrek zal groot zijn, dat kunnen we niet ontkennen en dat mag gezegd worden. Vandaag staan we hier allen met tranen in de ogen en in ons hart. Niets zal ooit nog hetzelfde zijn. Maar … christenen zijn nooit zonder hoop of zonder grote dankbaarheid om alles wat geweest is en mocht zijn. Je evangelische bewogenheid, je authentiek sereen en inspirerend voorgaan in vieringen, je liefdevolle aandacht voor ieder mens maakte deze gemeenschap tot wat ze nu geworden is. Je bezat de gave om mensen nabij te zijn op bijzondere wijze, zodat ze zich persoonlijk aangesproken en erkend voelden. Ook al was het slechts op de scharniermomenten van het leven, de ontmoetingen met jou waren intens en veelbetekenend. Je hebt een onuitwisbaar spoor achter gelaten hier in Erpe-Mere. Daarvoor willen we je uitdrukkelijk danken! Een spoor dat we met zijn allen verder willen trekken, in zorg voor elkaar en mensen die het moeilijk hebben. Ook al zullen structuren veranderen en komen er andere en meer verantwoordelijkheden op ons af (op de parochieploeg en mezelf), we beloven jou er alles aan te doen om deze mooie gemeenschap die de H. Damiaanparochie is verder te laten bloeien en groeien, in eenheid en vriendschap met elkaar en al diegenen die deze tocht met ons willen verder zetten. Daarbij mag de patroonheilige die we kozen voor onze nieuwe parochie ons inspirerend voorbeeld zijn. Enkele weken geleden zijn medewerkers van het Damiaanmuseum uit Tremelo speciaal naar Erpe-Mere gekomen (daar heb jij niets van geweten) … maar ze hebben toen iets meegebracht en we willen jou dit schenken: als blijvende herinnering aan de onbaatzuchtige liefde voor ieder mens, maar vooral omdat je ons in Drongen nooit zou vergeten … (een beeld van Damiaan met een melaatse op de schoot)
Naast dit symbolische en spirituele cadeau hebben we ook iets zéér materialistisch om dankjewel te zeggen. We konden dit initiatief voor een gezamenlijk geschenk van vele betrokken parochianen onmogelijk voor je stil houden maar je mag zelf ontdekken waartoe deze oproep geleid heeft …. Het totaal geschonken bedrag is … 12 515,50 euro! (ondertussen aangevuld tot 12 974,70 euro!
Met dank aan alle gulle schenkers! Hiermee kan pastoor Jan naast een elektrische fiets ook nog enkele noodzakelijke onderhoudswerken en aanpassingen doen in de pastorie te Drongen!
Ann De Vuyst, vanwege de parochieploeg
ANDERE TOEKOMST MAKEN IN ERPE-MERE
Mijn benoeming brengt pijnlijk aan het licht dat voor de opvolging het vat af is. Het automatisme waarmee korte tijd geleden een verplaatste pastoor een opvolger kreeg lijkt me definitief voorbij. De gaten die er nu vallen worden niet meer opgevuld. Er kan hier veel over worden gezegd. Dit voltrekt zich niet van vandaag op morgen, decennia geleden kon men dit voorspellen. Die hele boom ga ik niet opnieuw opzetten. Met jullie wil ik het hebben over: “Hoe zal het hier, in Erpe-Mere, verdergaan?”. In het achterhoofd houdend dat wat hier gebeurt nu reeds elders geschiedt en later overal zal gebeuren: nl. dat we in een situatie zijn terecht gekomen waar we van eigen bodem geen priesters meer hebben. Een priester is een mens en heeft ook grenzen en beperkingen. Met tien overblijvende priesters zie ik geen gans bisdom draaien. Waar dit niet is voorbereid, waar geen andere trekkers opstaan, waar de moed van velen in de schoenen zakt … daar zal het stoppen. Onze kwetsbaarheid is dat onze gemeenschappen hun kracht/verbondenheid/geloof vooral halen uit de wekelijkse eucharistie. Net dit wordt een groot probleem want – naar mijn weten – is het nog steeds de priester die hierin in onze Rooms-Katholieke kerk kan voorgaan. De voorwaarde tot het priesterambt in onze kerk is nog steeds: mannelijk en celibatair. Het bisdom is, wil ze de huidige structuur min of meer gaande houden, verplicht nieuwe wegen te gaan waarbij ze de feitelijke leiding van een parochie (daar komt veel bij kijken!!) én het sacramentele uit elkaar haalt. Een beproefde wijze om parochies te vernieuwen is het niet. Er is geen ervaring mee. Of het zal/kan werken weten we evenmin. Veel zal afhangen van duidelijke mandaten die men geeft, een heldere taakomschrijving, afgebakende terreinen en veel begrip in de samenwerking. Ik leg eerst uit wat het opzet is en wat – na mijn vertrek – wellicht in gang zal worden gestoken voor Erpe-Mere.
De leiding en organisatie van een parochie gebeurt door de parochieploeg. Deze parochieploeg bestaat voor een groot deel uit vrijwilligers maar ook één (soms meer) vrijgestelden. Vooral deze laatsten zullen in een officiële aanstellingsviering een mandaat moeten krijgen. De steun van werkgroepen en parochiemensen is onontbeerlijk voor hun welslagen. Alleen kan niemand een parochie opbouwen (neen, ook niet een pastoor). Dit “nieuwe” vraagt aanpassing, erkenning en aanvaarding. Het gezag van gelijk welke taak wordt je door anderen gegeven. De naam die het bisdom hiervoor opteert is “parochiale coördinator”. Al vind ik dit persoonlijk een draak van een titel. Noem deze, wat mij betreft, gewoon “pastor” (zoals nu in ziekenhuizen of elders)… maar dat lijkt op een parochie wellicht te veel op “pastoor”.
Het sacramentele zal naar een “aangestelde priester” gaan. Deze is, voor alle duidelijkheid, niet de pastoor! Hij is aangesteld om voor te gaan in de sacramenten als doop, eucharistie, biecht, huwelijk, ziekenzalving … De leiding van een parochie heeft hij niet, noch de “rechten en plichten” eigen aan het pastoorsambt. Deze priester zal zich dus dienen in te voegen (hopelijk in samenspraak) met de zgn. parochieleiding (PP) en/of parochie-coördinator. Nogmaals de taakomschrijving van beiden zal cruciaal zijn om het werkbaar te maken.
Wie zal wellicht gevraagd worden de leiding te nemen (naast de PP)? Ik denk, het lijkt me logisch: de huidige parochie-assistente Ann De Vuyst. Zij kent het terrein, kent veel mensen en hun kwaliteiten, ze is zelf reeds vele decennia geëngageerd, getuigt van werkkracht, initiatieven, geloof, enthousiasme. Het bisdom Gent richt zich nu trouwens al rechtstreeks tot haar als gesprekspartner. Maar ze zal moeten geruggesteund worden door jullie. Haar taak is veelomvattend en zwaar! Zelf kan ik dat weten …
Wie wordt de “aangestelde priester”? Daar kan ik geen antwoord op geven. Bij het ter perse gaan van dit bericht is dat niet duidelijk. Voor het bisdom ben ik trouwens, sinds mijn benoeming in Gent-West, geen aanspreekpunt meer. Dus nog even afwachten. Hopelijk iemand die de souplesse heeft in dit nieuwe systeem te stappen. Het zal hem in ieder geval, nog voor zijn begin heel duidelijk en helder moeten worden uitgelegd ..; of er komen vodden van. Priesters hebben nogal de neiging het heft in handen te nemen, zich weinig te laten gezeggen, de leiding te nemen en soms in de bekoring vallen te denken het beter te weten dan de rest. Ook dat kan ik weten J.
Erpe-Mere wordt een soort experiment (er zijn op dit moment nog andere plaatsen waar dit begint maar niet veel) … Zoals het er nu uitziet is het een ongebaande weg. Er zullen kinderziekten zijn, het zal een vooruitschrijdend inzicht worden. Waar we voor staan is meer dan een uitdaging, het biedt unieke kansen!! Veel andere opties zijn er niet meer.
Ik wens allen die verantwoordelijkheid opnemen goede moed. Blijf elkaar steunen en were di!
Pastoor Jan
