Het feest van Maria Tenhemelopneming werd voor de eerste keer gevierd in de 6e eeuw in Jeruzalem. Het was eerst zeer populair in de oosterse kerken. Het was de keizer van Constantinopel, Maurice (582-603), die de datum van 15 augustus voor het feest heeft vastgelegd. Het is te danken aan paus Theodore (642-649), afkomstig uit Constantinopel, dat dit feest in Rome een aanvang nam.
Het feest van Maria Tenhemelopneming benadrukt een essentiële dimensie van ons christelijk geloof:
1) aanvaarding van het geschenk van God in ons leven
2) viering van de genade die de nederige verheft en de machtigen kleineert.
Het is deze dimensie die het Evangelie van vandaag (Lc 1, 39-56) in het verhaal van de ontmoeting van Maria, met Elisabeth, weergeeft. Vanaf de begroeting van Maria met Elisabeth sprong het kind (Johannes) van vreugde op in de schoot van Elisabeth. We moeten niet vergeten dat Johannes de Doper, de laatste profeet was van het Oude Testament, vóór Jezus! Zo vormt deze bijeenkomst de ontmoeting tussen de Oude en de Nieuwe tijd, de tijd van de redding van de mensheid. De naam Johannes (Yohanna) in het Hebreeuws betekent dat God genadig is, dat God barmhartig is. Het is deze genade die God schonk aan de mensheid die Maria als eerste ontving. God besluit om de grenzen van het menszijn over te steken en een mens te worden zoals wij, om ons te redden. Dat is de genade van God waarvan Maria de eerste getuige is. Ze is door deze immense vreugde gedragen geworden en wil dit spoedig delen met Elisabeth. In haar Magnificat, verkondigd aan Elisabeth, wijst ze er terecht op, dat in vers 50 Gods' heiligheid en barmhartigheid zich uitstrekt van eeuw tot eeuw. Dat wil zeggen dat ons menselijk leven waarde heeft, dat het gericht is tot glorie, ondanks het lijden, ondanks de verdeeldheid, ondanks onze zwakheden en onze zonden. Het feest van Maria Tenhemelopneming is niet bedoeld om Haar te loven als een godin, in vergelijking met ons, arme zondaars op aarde. Maar in de plaats daarvan willen wij de waarde van onze eigen menselijkheid erkennen daar zij de eerste was om de foetus van dit grote mysterie, van de Godmens, te dragen in haar schoot. Wij proberen ook Maria te volgen en zodoende ons levensproject vorm te geven, met de onmogelijke missie die God aan ons geeft om Jezus naar de wereld te brengen (lees Lc 1, 26-38). Het feest van Maria Tenhemelopneming is dus het mysterie vieren waar God besluit om mens te worden, om de mens te verheffen tot leven, te brengen naar de overwinning en naar glorie. Met andere woorden, het feest van Maria Tenhemelopneming is het vieren van de mensheid. Dat wil zeggen, de schepping is niet gedoemd tot vernietiging, niet gedoemd tot geweld, corruptie, haat en verscheurdheid! Het is bestemd tot de heerlijkheid van de overwinning en de verrijzenis.
De eerste lezing (Ap. 11, 19a.; 12, 1.3-6a. 10ab) benadrukt deze dimensie. We moeten dicht bij God blijven om de draak te kunnen verslaan. Doordat Maria steeds de hoop heeft behouden, heeft ze het gevecht kunnen aangaan staande naast het Lam en zijn volk, om de krachten van het kwaad te kunnen weerstaan. De gezamenlijke overwinning van God wordt met veel gedruis bezongen in vers 10. " Nu is gekomen het heil en de macht en het koningschap van onze God en de heerschappij van zijn gezalfde, want de aanklager van onze broeder is neergeworpen, die hen aanklaagde bij onze God, dag en nacht". De apostel Paulus benadrukt in zijn brief aan de Korinthiërs (1 Kor 15, 20-27a) deze overwinning van de verrijzenis over de dood en het verlenen van alle gezag en macht in Christus.
Tot slot, " de glorie van God is totaal in het leven van de mens". Maria is daar om ons deze waarheid te vertellen. Ze is als een leidraad die ons de richting van ons aardse leven toont. De maagdelijkheid van Maria vertelt ons dat we voor de schoonheid, zuiverheid en heiligheid gemaakt zijn. We zijn niet gemaakt voor geweld, verkrachting en ontucht. Niemand wordt geschapen als een object van plezier voor een ander. Maria Tenhemelopneming is de doorbraak van God over onze menselijke grenzen heen. De Tenhemelopneming is de hoop van de mensheid en de uiteindelijke overwinning van het menselijke gezicht van het lijden en de littekens van de pijn in deze wereld. " Het kwaad heeft niet het eerste en het laatste woord in mijn leven. Integendeel, het is de schoonheid, de glorie en de overwinning, die het laatste woord over mijn leven hebben".
Lukas vertelt ons dat Maria haastig is om het goede nieuws te verkondigen. Zijn we ook zo gedreven zoals zij, om te gaan vertellen vanuit ons hart, aan ons gezin wat de mens is en waarvoor hij geschapen is?
Pater Guillaume Migbisiegbe
Parochie Heilige Lieven Gent-Noord
