Nelly speelde 48 jaar in onze kerk. Van 1968 tot 2016.
Van 2000 tot 2016 begeleidde ze het parochiekoor, op haar keyboard, op het Johannusorgel beneden in de kerk, op de piano in Bergheem.
Op 10 januari 1921 deponeerde de ooievaar Nelly Burman in een wieg in Rotterdam. Hij bracht haar naar een gezin waar de muziek niet alleen een geliefd gespreksonderwerp was, maar waar de ouders zelf bedreven waren in het pianospel. Het lag dan ook voor de hand dat Nelly al op zesjarige leeftijd aan pianostudies begon.
Wegens de beroepsbezigheden van vader moest het gezin geregeld verhuizen. In 1931 – Nelly was toen tien jaar – kwamen het gezin Burman naar Roeselare. Een echte cultuurshock. Nelly kwam er voor haar pianostudies terecht op de gerenommeerde Adriaan Willaert Muziekacademie. In 1934 verhuisde het gezin naar de Scheldestad die hun definitieve pleisterplaats zou worden. Vader begon er een eigen zaak en Nelly kreeg tot in 1937 privaat pianoles van Oger Demeyere.
Haar toekomst lag duidelijk in de muziek. Vader vond beroepsmuzikant evenwel geen optie. Dan maar sierkunsten. Haar ouders schreven haar als interne in aan de afdeling Sint-Lucas van het Gentse Sint-Bavo-Instituut. Zuster Theophilus en Juffrouw Vande Wiele ontdekten er de muzikale talenten van de jongedame en stelden haar voor het Conservatorium van Gent te volgen. De oorlog gooide evenwel roet in het eten. Het is daarom bij sierkunsten en bij private pianolessen gebleven.
Tijdens de oorlogsjaren werd Nelly deeltijds bediende in het bedrijf van haar vader. Daarna kon ze haar dagtaak combineren met muziekstudies: zes jaar vervolmakingcursussen bij pianiste Yvonne Vanden Berghe.
Intussen volgde Nelly ook lessen orgel. Ze mocht gaan oefenen op het orgel van Sint-Walburgis in de Volksstraat.
In de oorlog volgde ze een opleiding als ambulancierster en bij het bombardement op Mortsel in april 1943 hielp ze mee slachtoffers verzorgen.
Omdat vrouwen in die naoorlogse periode nog geen toegang kregen tot het hoogzaal, ging ze stiekem naar boven om te repeteren. In 1968 speelde ze voor het eerst in onze kerk, op het Alfons Jorisorgel; niemand mocht toen weten dat de orgeliste een vrouw was; pastoor was toen Alfons Simons. Na hem heeft ze nog samengewerkt met Herman Donckers en met Hugo Verhulst die haar steeds voor de viering een bezoekje bracht op het doksaal. Met zijn spreekwoordelijke briefje in de hand kwam hij nog gauw de laatste ‘richtlijnen’ met haar bespreken. Na Hugo kwam diaken Johan Dierckx. Gebedsvoorgangsters Mia en Jozaefa kende ze al vanuit het parochiekoor.
Vele uren heeft Nelly op het doksaal doorgebracht en ze voelde er zich in haar nopjes. Vanaf 2007 kwam er beneden het Johannusorgel bij dat ze, enthousiast als ze was, op haar 86, begon te verkennen.
De overstap van een kerkorgel naar een Hammondorgel was voor haar een kleine stap. Van 1951 tot 1970 speelde ze voor Stella Maris, het apostolaatwerk voor zeelieden dat geregeld dans- en ontspanningsavonden organiseerde. Die werden voorafgegaan door een mis in de kapel; Nelly bespeelde daar het harmonium.
Toen Nelly' s moeder zwaar ziek werd, zette ze drie jaar alle activiteiten stop om moeder thuis te verzorgen. Daarna heeft ze haar bezigheden hervat en heeft ze ook nog voor haar vader gezorgd die 94 werd.
De muziek heeft Nelly op vele plaatsen gebracht. Ze heeft daardoor ook boeiende contacten opgebouwd in vele talen. Alsof het gisteren was, herinnerde ze zich nog waar ze speelde, met wie ze er sprake en optrad, en wat ze er speelde! Tot voor enkele jaren begeleidde ze aan de piano nog drie koren. Ze speelde geregeld voor mensen die in een rusthuis verbleven en in de privésfeer gaf ze lezingen over muziek en over componisten. Ze was de vaste begeleidster van het parochiekoor: om de veertien dagen zat ze op vrijdagavond trouw achter haar keyboard en was ze present bij de meeste optredens van de groep. Dat deed ze tot in 2016; toen was ze 95. Ze leidde ook op dinsdag om de veertien dagen con brio het koor van onze OKRA.
Ze woonde op haar appartement tot ze 99 was. Na een valpartij verhuisde ze in volle coronatijd naar het WZC De Veldekens waar ze nog een kleine drie jaar woonde en piano speelde.
Toen ze honderd werd 2021, hield het coronavirus ons nog stevig in de greep. Een groepje van het parochiekoor verraste haar met een bezoekje waarvan ze oprecht genoot. Dat had ze niet verwacht!
Op 6 november 2023 overleed ze daar op 102-jarige leeftijd.
De muziek heeft Nelly steeds jong van hart en geest gehouden!
Voor al die jaren dat we je mochten kennen een van je muziek genieten, van harte dank, Nelly!
Lees hier de homilie van de uitvaart
