Jezus vertelt de parabel van een vader en twee zonen.
Zoals je in het prikje leest, is er ook een knecht die een bijrol speelt, maar voor een beslissende wending zorgt in het verhaal.
Henri Nouwen trok de volgende conclusie uit dit verhaal: ‘Uiteindelijk is de oudste zoon net zo verloren als de jongste zoon. Terugkeren bij de vader is de gedachte loslaten dat je de liefde moet verdienen.’
De oudste zoon zweert bij "loon naar werken". Hij had dus al eerder een duidelijk signaal van zijn vader verwacht. Maar de vader voorzag zelfs geen maaltijd met een goedkoop geitje voor hem, zegt hij cynisch.
De jongste zoon bereidde zijn terugkeer voor. Hij zou zijn vader om vergeving vragen.
"Vader," zegt de zoon, "ik heb verkeerd gedaan. Ik verdien het niet uw zoon te heten."
De vader was zo blij dat hij terugkwam dat hij hem overlaadde met geschenken die duidelijk maken dat hij de jongen écht als zijn zoon terug opneemt:
"De vader zegt tegen zijn knechten: Haal vlug de mooiste kleren en trek ze hem aan. Doe een ring aan zijn vinger en schoenen aan zijn voeten. Haal het gemeste kalf en slacht het; laten we eten en feestvieren, want mijn zoon hier was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden."
- Een kleed is een teken van waardigheid, waarmee de vader duidelijk maakt dat zijn zoon helemaal terug opgenomen wordt in de familie.
- Een ring of zegelring is een teken van vertrouwen. Hiermee werden rechten en volmachten geschonken, want men kon er allerlei zaken mee bekrachtigen zoals men nu doet met een handtekening. Zo maakte de vader duidelijk dat zijn jongste zoon zelfs beslissingen mocht nemen in zijn plaats.
- Schoenen zijn een teken van de vrije man - alleen slaven liepen ongeschoeid.
Mensen in het algemeen en Farizeeën in het bijzonder denken over een zondaar die de kans krijgt een nieuw leven te beginnen het volgende: zondaars zijn in hun ogen voorgoed afgeschreven, terwijl God zich verheugt over de ommekeer en de zondaar tegemoet komt. Ze achten de letter van de wet hoger dan de geest ervan.
De oudste zoon vertegenwoordigt die mensen die zich t. o. v. God beroepen op hun voorbeeldig gedrag, maar tekortkomen in wat God kenmerkt: liefde.
---------------------------------
Bij het tegelbeeld
De verloren zoon, schilderij door Sieger Köder
(03/01/1925-09/02/2015)
Duits priester en kunstenaar
Hij was krijgsgevangene in Wereldoorlog II en maakte deel uit van de katholieke Neudeutschland-beweging. Hij volgde een opleiding als zilversmid en schilder en werkte enkele jaren als leraar handvaardigheid op een middelbare school. Op zijn 41ste ging hij theologie studeren in Tübingen en werd in 1971 tot priester gewijd. Hij combineerde zijn roeping als pastoor met zijn werk als kunstenaar en maakte talloze schilderijen, altaarstukken en gebrandschilderde ramen voor kerken binnen en buiten Duitsland. Ook na zijn emeritaat bleef hij schilderen. Köders werk is beïnvloed door Marc Chagall en valt op door zijn sterke kleuren en robuuste, gedrongen figuren. Zijn werken dagen uit, tonen verontwaardiging en zijn vol humor en diepe tederheid. Altijd houdt hij oog voor het menselijke antwoord op Gods roepstem.
Dit schilderij draagt de titel 'De verloren zoon', terwijl er twee zonen op te zien zijn.
Sieger Köder schilderde de twee broers met blauwe kleren: ze zijn immers broers van elkaar,
maar beide zijn ze op een of andere manier verloren:
- de jongste door alle wetten aan zijn laars te lappen
- de oudste door zich krampachtig vast te houden aan die wetten.
De vader omhelst zijn zoon die teruggekeerd is. Die mag het huis binnen, voor hem staat de toekomst open.
De andere zoon wordt ook mee uitgenodigd, maar een muur houdt hem (voorlopig?) tegen.
Let ook op de handen van de drie personages en wat ze uitdrukken:
liefdevolle bezorgdheid, een voorzichtige aanraking, een krampachtig opgesloten zijn in de eigen mening.
Kijk ook aandachtig naar het schilderij van Michel Ciry hieronder.
Welke uitbeelding spreekt je het meest aan en waarom?
