Bij het feest van de Drie-eenheid
Op een goede dag stapte God het ziekenhuis binnen. Hij wandelde onopvallend over een paar afdelingen, maar stond ten slotte voor een hoofdzuster die zich een hoedje schrok en zenuwachtig zei: 'Zeg, weet U wel dat het nu geen bezoekuur is? Maar zeg me eens eerst; hoe moet ik u eigenlijk aanspreken?' 'Noem mij maar Vader', zei God, en dat klonk heel vriendelijk.
'Maar mijn vader is verschrikkelijk autoritair', zei een jonge verpleger die net voorbijkwam, 'en hij begrijpt mij helemaal niet. Ik kan beslist niet met hem praten'.
'Tja', zei God, 'dat is vervelend. Weet je zeker dat je zelf helemaal vrijuit gaat? Maar, hoe dan ook, je mag ook gerust Moeder tegen me zeggen, want zelfs al zou een moeder haar kind verloochenen, ik laat jou nooit in de steek'.
'Mijn moeder heeft mij wel in de steek gelaten', zei een jeugdige patiënte die in haar ochtendjas over de gang wandelde; 'ze is er met een ander vandoor gegaan en ze hebben mij in een tehuis gestopt'.
'Onbegrijpelijk dat zoiets onder mensen voorkomt', zei God; 'en je bent nog wel zo'n lief kind. Noem mij dan maar liefste, want ik wil alles voor je zijn'.
'Jawel', zei een vrouw op de kamer naast de zusterspost, want ze had alles gehoord, 'jawel, ik meende het zo, toen ik mijn man liefste noemde, twintig jaar geleden. Maar nu snauwt hij mij af. Ik ben niet meer dan z'n dienstmeisje en kinderjuffrouw'.
'Dan weet ik het ook niet meer', zuchtte God, 'dan is er blijkbaar geen mensennaam voor mij te vinden, waarmee iedereen mij zou kunnen noemen.
Aan het einde van de gang was er gerammel en een stem riep ‘eten'. 'Ik moet opstappen', zei God. 'Maar u vroeg hoe u Mij moest aanspreken, zuster. Zeg maar Vader of Moeder of Liefste of net wat uw hart u ingeeft. U mag ook gewoon God tegen me zeggen. Het doet er niet toe, als jullie maar proberen zoveel mogelijk waar te maken wat ik ben: eenheid in verscheidenheid'. En weg was Hij.
----------------
Op donderdag 8 juni verwachten we bezoek van een afvaardiging uit onze partnerparochie in Brody. Priester Yaroslaw Tsaryck en zijn trouwe tolk Igor Datsko zullen vergezeld zijn van hun respectievelijke echtgenotes plus nog een derde koppel waarvan we de naam nog niet kennen. Ze hopen een week hier te verblijven en willen op 14 juni terugkeren naar Oekraïne.
De werkgroep Brody heeft al een heel programma samengesteld om deze week te vullen.
Zondag 11 juni zal een speciale dag zijn, want dan maken we van onze eucharistieviering een lichtjes oecumenische viering. Priester Yaroslaw zal mee celebreren en een kleine afvaardiging van de vriendenkring van Oekraïners in Antwerpen heeft beloofd om de viering, samen met ons parochiekoor, muzikaal op te luisteren. De mis zal daardoor waarschijnlijk een ietsje langer duren, maar laten we daar voor één keer eens de tijd voor nemen.
