Bezinning
VOL VAN GENADE
Het was een wonder compliment.
Hij zegde niet: “Gij hebt een knap verstand.”
of “Gij zijt heel en al gevoel."
Hij zegde alleen maar: “Gij zijt vol van genade.”
Genade is ... gelijk de warmte van de zon.
Zij komt van heel ver en is toch zo dichtbij.
Een mens kan er in baden,
zich in wentelen en keren,
kan er zich aan overgeven met de ogen dicht,
weerloos, bloot als een kind.
Zo kan een mens zich koesteren in God,
zo ver en zo nabij.
Dan smijt hij alles van zich af,
wat is bezwaard door 't stof van elke dag.
Hij doet zijn ogen dicht
en leeft van binnen uit.
En heel zijn lichaam wordt een grote, open hand,
weerloos vragend als een kind.
Maria is een vrouw, die 't wonder heeft beleefd.
Haar lichaam was een open hand naar God,
een hand die werd gevuld,
zo weelderig vol dat Gods warmte doorheen haar lichaam
voelbaar werd, voor elk van ons.
“Vol van genade”...
Eenmaal uit onszelf bevrijd
en, weerloos als een kind,
worden wij open hand als zij,
door God gevuld met teer geluk
om zijn aanwezigheid.
Manu Verhulst
Bij de lezingen
Sleutelfiguren
Op zondag 17 augustus vieren we de liturgie van de eenentwintigste zondag door het jaar.
En naar jaarlijkse gewoonte vieren we op de laatste zondag van augustus ook het feest van onze patrones, “Maria, Moeder en Middelares van alle genade”, een feest dat eigenlijk op 31 augustus – dus midden in de week – genoteerd staat. Voor ons is dat patroonsfeest jaar en dag ook de start van het nieuwe parochiale werkjaar. – Jammer dat ons feest samenvalt met de openluchtmis op het Neerland die onze pastoor-deken zo aanbeveelt.
Jesaja 22,19-23
God geeft aan de profeet Jesaja de opdracht geeft om Sebna, paleisbestuurder in Jeruzalem, te verdrijven. De verwaande hofmaarschalk moet de baan ruimen voor Eljakim, zoon van Hizkia. Hij zal de sleutel van Davids huis krijgen om te openen en te sluiten.
Mt 16,13-20
In een gesprek over wie de Mensenzoon is, antwoordde Petrus: “U bent de messias, de Zoon van de levende God”. Jezus zegt daarop tot Petrus: “Jij bent de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen … Ik zal je de sleutels van het hemelse koninkrijk geven en al wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn.”
Kerk is in de Griekse grondtekst ekklèsia, d.w.z. gemeenschap van hen die samengeroepen zijn.
Hoe kunnen we de sleutelmacht van het binden en ontbinden vandaag begrijpen? Dominicaan B.J. Declercq ziet het zo: “Binden wil zeggen: mensen bijeenbrengen, waar ze ook vandaan komen en wie of wat ze ook zijn, jong of oud, behoudsgezind of vooruitstrevend, over de verschillen heen die ze van elkaar scheiden. Verbondenheid in Christus' naam stichten en versterken.
Ontbinden moet betekenen: mensen losmaken uit wat hen bezwaart: een verleden dat hen achtervolgt, teleurstellingen die hen verlammen, een isolement waarin ze gevangen zitten. Ontbinden heeft te maken met vergiffenis geven en krijgen en verzoening mogelijk maken.”
Hij citeert daarbij verder een gedachte van Nel Hogervorst-van Kampen in Kerugma 2001-2002: “Sleuteldrager zijn we allemaal. Allemaal hebben we bij onze geboorte een sleutel gekregen: de sleutel om mens te zijn naar Gods bedoeling, iedereen met zijn of haar talenten en mogelijkheden, om Gods koninkrijk op aarde met hoofd en hart, met handen voeten gestalte te helpen geven. Een sleutelmacht om deuren naar de gerechtigheid en barmhartigheid van het Koninkrijk te openen op de plek waar we leven.”
Op de drempel van het nieuwe werkjaar zijn dit kostbare gedachten om over na te denken … Welke deuren openen en sluiten we? Aan wie spiegelen we ons?
De Werkgroep Liturgie
