Bezinning
Een nieuw begin
Goede God,
zend ons uw Geest
die mensen nieuw maakt
om feestelijk door het leven te gaan:
enthousiast voor de topmomenten,
maar ook met volgehouden trouw
voor de opdrachten van elke dag.
Zend ons uw Geest
die mensen animeert,
oproept en voorleeft,
initiatieven stimuleert en bemoedigt,
speelse creativiteit bevordert.
Zend ons uw Geest,
om het 'Leven in uw hand'
te vieren.
Dan zullen we
iets mogen vermoeden
van uw nabijheid
en dragende aanwezigheid. Amen.
Naar J. Claes
Bij de lezingen
Viering van de tweeëntwintigste zondag door het jaar: trouw aan je diepste levenskeuze
De profeet Jeremia twijfelt en zit in tweestrijd: hij wil niet langer voor God spreken en wil zijn opdracht teruggeven, want hij kent hevige tegenstand, maar tegelijk voelt hij een vuur binnen in hem branden dat hem doet verder gaan … De zekerheid haalt het op de twijfel.
In het evangelie zegt Jezus dat Hij veel zal moeten lijden omdat Hij trouw is aan zijn diepste levenskeuze. Petrus snapt er niks van en wil Jezus tegenhouden, maar hij krijgt van Jezus de wind van voren: “Achter Mij, satan (=tegenstander)!” Petrus moet een volgeling, een medestander zijn, geen tegenstander!
Ieder die geroepen is, maakt ooit zo’n strijd mee. Tot diezelfde trouw en vertrouwen roept Jezus zijn volgelingen op: “Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen. Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden.”
Je kruis dragen, het doet denken aan het beeld De man die het kruis draagt van Jan Fabre in de kathedraal. Heb je het ooit al gezien?
In een artikel online schrijft Ilse Van halst: “De man die het kruis draagt geeft geen duidelijke antwoorden over geloof, maar gaat in de schoenen van de bezoeker staan. Net daarom is het wezenlijk dat dit een zelfportret is: het is geen profeet, geen apostel, geen martelaar, geen heilige, maar een mens zoals u en ik, in een samenleving waarin iedereen zijn eigen weg zoekt en de mond vol heeft van zelfontplooiing. Een Elkerlyc-figuur of een Jan en alleman, zoals Fabre zelf zegt (Kerk & Leven). En dat ik zoekt een balans in zijn leven, wankel en kwetsbaar zoals wij allemaal. En daarbij schuwt dat ik – gelovig of niet – de religieuze en levensbeschouwelijke taal niet: het ik balanceert het kruis. Het kan met andere woorden net zo goed u of ik zijn die daar staat en het kruis balanceert.”
Daarop citeert de auteur pastoor Bart Paepen die zegt: “De sculptuur vindt aansluiting bij de sceptische ziel van de hedendaagse mens zonder naar nihilisme te leiden. Tegelijk is het ook relevant voor de praktiserende kerkganger die het waagt zonder oogkleppen te leven. Ook geloven is een evenwichtsoefening. Momenten van gedeelde overtuiging wisselen af met vragen en onzekerheid. Ervaringen van diepe godsverbondenheid staan ook in de geschiedenis van grote heiligen naast vertwijfeling en verlatenheid. Ik noem het graag wankelbaarheid. Die kenmerkt het leven van de christen evenzeer als dat van anderen.” (Volledige tekst op http://www.artway.eu/content.php?id=2001&lang=nl&action=show )
De moeite om eens te gaan kijken!
Bij het evangelie sluit ook het volgende verhaal goed aan dat je kan lezen in Chantal Leterme, Een parel voor elke dag, Averbode, 2007, p. 100:
“Een jonge man was ten einde raad.
Hij zag geen uitweg meer in zijn leven,
en begon te bidden:
'God, ik kan niet meer!
Mijn kruis is veel te zwaar om te dragen.'
God antwoordde:
'Lieve zoon, kom even met me mee.
In deze kamer staan verschillende kruisen.
Kies maar het kruis waarvan jij vindt
dat je dat het beste kunt dragen.'
De man was opgelucht.
Hij keek rond in de kamer
en zag allerlei soorten kruisen.
Sommige waren zo groot
dat hij er de top niet van kon zien.
Andere zagen er heel zwaar uit.
Toen zag hij een klein kruisje.
Het stond tegen de muur.
'Ik zou dat kruis willen, God,' zei hij.
Toen zei God: 'Lieve zoon,
dat is het kruis dat je zelf naar hier hebt gebracht.”
Het is de eerste zondag van de maand. De Schola gregoriana is dus op post.
De Werkgroep Liturgie