Goed voor het hart
Om nog even in de sfeer van de Romebedevaart te blijven schrijf ik dit cursiefje rond Castel Gandolfo. Of liever rond dit bord dat ik op het dorpsplein zag: een pelgrim op de Via Francigena. ‘Die ken ik niet’, hoor ik je al denken. Ik ook niet, eerlijk gezegd, dus maar even gaan ‘googlen’: ‘De Via Francigena is een oude pelgrimsroute die loopt van Canterbury naar Rome, en onderweg Frankrijk, Zwitserland en Italië aandoet. Deze route is beschreven door een Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990. De uiteindelijke aankomst is aan het Vaticaan. Deze route is in 2004 door de Raad van Europa uitgeroepen tot een Europese Culturele Route.’ We waren als pelgrims naar Rome maar niet te voet, alleen in de stad kwamen we aan onze 10.000 en meer stappen per dag. Het wandelen in de tuinen van Castel Galdolfo vroeg minder inspanning. Dit houten bord van de Via siert door zijn eenvoud: een eenvoudige pelgrim met de juiste attributen: een wandelstok en een knapzak over de schouder. Veel meer heb je niet nodig als pelgrim. Als je achter hem kijkt zie je aan de muur een AED toestel (automatische externe defibrillator) of een hartstarter om iemand te reanimeren. Een wat gekke combinatie op één foto. En toch minder gek dan het op het eerste zicht lijkt. Wie als pelgrim te voet onderweg is herlaadt niet alleen zijn of haar batterijen maar verruimt ook zijn geest en zijn hart. Je krijgt een nieuwe adem. In zijn Klein Pelgrimsboek vertolkt Herman Andriessen dit in zijn Reislied:
Ontsla nu het hart; geef het vrij voor de reis.
Wacht op het Woord; zoek nieuwe wegen.
Ga weer onderweg; ja, de nieuwe weg
geeft ons in ’t end ook de nieuwe zegen.
Maak het hart nu vrij; zoekt elkander op de weg.
En gedenk het woord dat ons is gezegd:
“Wie zaaien met leed in het holst van de tijd,
Die maaien met vreugd voor de eeuwigheid”
Zing stilaan je lied. Zie, daar hoog in de wind
over de grens al de vogels drijven.
Zing stilaan je lied; aan de grens voorbij
zullen wij eens in Zijn tent verblijven.
Ga de vrede na. Deel in stilte van je leed.
Niet een die de weg naar het wonder weet.
Maar de zon en de wind en Zijn licht in de nacht
verhalen Zijn glans aan wie het verwacht.
Bewaar in het hart wat de vogelen zien.
Hoor nog het woord op de bergen vernomen.
En wacht op het zaad in de zwarte voor,
eens voor de vogels een onderkomen.
Laat de vrede zijn; wees de mens die niet vergeet.
Niet een die de weg naar het wonder weer.
Maar de zegen gezaaid uit den Hoge verhaalt
het wondere werk dat Hij aan ons deed.
Wacht op het woord, als het afscheid wenkt.
Wacht op het woord. Weet, de nieuwe zegen
is als de vrucht die de aarde schenkt
eerst na de kou en de winterregen.
In het hart bewaar wat de weg ons allen deed.
Niet een die de weg naar het wonder weet.
Laat de wegen, gegaan door het holst van de tijd,
bewaren je hart voor de eeuwigheid.
Pastor Guido