In het dorp waar ik afgelopen weken op vakantie was met een paar collega’s loopt een kleine rivier, de Baïse. Op verschillende plekken worden er kajaks verhuurd, zo ook in ons dorp Lavardac. Het verhuurkantoor ligt op een paar honderd meter van het water en elke avond was er iemand van dat bedrijfje dat de kajaks aan de andere kant van de oever bracht om ze daar op een veilige plek samen te leggen. ’s Morgens gebeurde de omgekeerde beweging en bracht iemand ze aan de overkant waar potentiële klanten dan te water konden gaan. De man bracht zo in één keer tien kajaks aan de overkant, knap werk . Het liet me denken aan de passage in het evangelie waar Jezus zijn leerlingen uitnodigt om het meer op te varen: ‘Laten we oversteken’ (Marcus 4,35-41). Een evangelietekst die me nauw aan het hart ligt. In ons leven maken we veel oversteken, kleine en grote, gekozen en ongekozen. 1 september was er zo eentje voor de vele kinderen die voor het eerst naar school trokken of de overgang maakten naar de basisschool of humaniora. Verhuizen, gaan werken, trouwen of een andere levenskeuze maken. Telkens laten we iets van het bekende, vertrouwde achter om iets nieuws en minder vertrouwd aan te vatten. Net zoals bij de leerlingen op het meer, kan het dan wel eens gaan stormen en worden we onzeker en zelfs bang. En toch, Hij is aan boord, ook bij onze oversteken, zoals nu bij het begin van een nieuwe pastoraal werkjaar. Laten we met vertrouwen het water opgaan, Hij is er nu ook weer bij…
