Nu woensdag 22 juni is het groot feest bij het Dienstencentrum De Kaai want ze vieren hun 25-jarig bestaan in Anderlecht. Door Corona is het al 25+1 geworden maar dat zal de vreugde van het gebeuren niet kunnen temperen. Voor deze gelegenheid brachten we een bezoek aan De Kaai om de huidige centrumverantwoordelijke Jo Bossuyt te interviewen. We laten hem graag aan het woord.
Het begin
In juni 1996 namen OKRA en de Christelijke Mutualiteiten het initiatief om een Lokaal Dienstcentrum op te richten in Anderlecht. Men zag dat er bij oudere mensen wel zorgnoden waren, dat er bij Nederlandstaligen nood aan hulp was om langer zelfstandig thuis te kunnen blijven wonen. Waar in begin de nadruk alleen lag op ouderen is dat met het nieuw Vlaams Woonzorgdecreet uitgebreid naar alle personen met een zorgbehoefte. In het begin werden de maaltijden aangeleverd door een traiteur.
Sociaal buurtrestaurant met een opleidingstraject
De laatste jaren werd afgestapt van de regeling met een traiteur met de uitbouw van ons sociaal buurtrestaurant waar we momenteel met 10 mensen werken. Waar we 5 jaar geleden r 6 à 7 mensen maaltijden serveerden zitten we aan zo’n 70 personen. In totaal zijn er hier 14 mensen werkzaam. In 2018 zijn we gestart met een Sociaal economieproject om ons steentje bij te dragen aan het verlichten van de grote werkloosheid hier, door mensen in een opleidingstraject tot keukenmedewerker te kunnen opleiden. Mensen die langdurig werkloos zijn willen we zo de kans geven om in een veilige werkomgeving ervaring op te doen. We hebben Martijn onze kok en de sous-chef die hiervoor werken in dienst van de Kaai.
Meer dan een restaurant
Veel mensen kennen vooral het sociaal buurtrestaurant maar het Lokaal Dienstencentrum is natuurlijk veel meer dan dat, maar het is natuurlijk een ideale toegangspoort tot de rest. We hebben bijvoorbeeld een kapper die om de twee weken komt, er komt een pedicure. We kunnen mensen helpen met vervoer in samenwerking met de Welvaartkapoen in Molenbeek. Samen met CM hebben we een klusjesdienst die bij de mensen thuis kleine klusjes kan gaan opknappen. Voor de vele activiteiten denken we samen na met onze gebruikers over wat we willen en zouden gaan doen. Na Corona vraagt dat wat meer energie om de dingen terug in gang te krijgen maar het begint terug te lopen.
Veilige plek in de eigen buurt
We zitten hier in een heel andere buurt dan op de Bergensesteenweg maar ook deze buurt heeft haar nodige uitdagingen. We deden een bevraging bij mensen, gewoon op straat en ook bij gebruikers en daar kwamen een aantal thema’s naar boven. Mensen maken zich toch wel zorgen rond de veiligheid in de buurt en ook de netheid. In die zin willen we de komende jaren ons inzetten om een soort veilige plek te worden waar mensen kunnen thuiskomen. Waar ze weten dat ze er terecht kunnen voor een babbel en ook als ze een probleem hebben. Niet dat we alle problemen kunnen oplossen maar we kunnen wel met hen mee zoeken om de juiste instanties te vinden. Brussel is op dat vlak, vaak nog wat ingewikkelder dan Vlaanderen. Dat kan ook gaan van het zoeken naar poetshulp tot het invullen van formulieren door een vrijwilliger of wat orde scheppen in hun administratie. Uitzonderlijk gaan we ook eens mee naar een dienst of maken voor hen een afspraak.
Voor de Vlaamse overheid moeten we een omgevingsanalyse maken maar dit is geen dorp ergens in Vlaanderen. We zitten op de splitsing van verschillende wijken: we zitten niet in Peterbos, eerder in de Buffonwijk maar dan helemaal op de rand ervan. We zien wel dat ongeveer 90% van de mensen te voet naar hier komen en die komen uit die verschillende wijken. Dat geeft een heel divers publiek. Na de verhuis naar hier, drie jaar geleden, zijn er wel mensen mee over gekomen maar er komen er minder bij van de wijk waar we vroeger zaten. We komen in het leven van mensen binnen op het moment dat ze tussen de fase zitten van alles zelfstandig te kunnen doen en de fase dat ze eerder op residentiële zorg zijn aangewezen. Op de twee jaren dat ik hier ben heb ik al mensen zien komen en zes, zeven maanden later naar een woonzorgcentrum zien gaan. We zitten op voldoende afstand van de twee andere Lokale Dienstencentra Cosmos en Vivés. Daarnaast zijn er nog een aantal sociale restaurants van de gemeente.
Gelukkig zijn
Ik ben als centrumverantwoordelijke gelukkig als de mensen die hier komen gelukkig zijn. Als ik voel dat het centrum door onze gebruikers mee gedragen wordt. We willen geen eiland in de buurt zijn en gaan niet voor onszelf programmeren. Ik wil er in de eerste plaats voor de mensen zijn en wat de overheid van ons vraagt moet daar dan ook wat aan aangepast worden. Belangrijk is ook dat mijn medewerkers gelukkig zijn in hun werk. We zijn met 8 à 9 verschillende nationaliteiten op de 14 personeelsleden. Dat schept zijn uitdagingen maar ook zijn kansen. De afgelopen maanden organiseren we zo een ‘zoete namiddag’ waarbij we één van de medewerkers in de kijker zetten waarbij ze hun keuken mogen voorstellen in het middaggerecht en een dessert in de namiddag. De gebruikers appreciëren het en de link met hen en de keuken begint ook te werken. De helft van de keukenmedewerkers woont ook in Anderlecht en sommigen komen zelfs te voet.
Zomermaanden
Tijdens de zomer willen we elke vrijdagnamiddag een soort zomerbar openen buiten om de banden met de buurt aan te halen. We maken daarvoor een foldertje op een paar duizend exemplaren om in alle brievenbussen van de buurt te steken. De tuin is er voor iedereen en we zien dat die meer gebruikt kan worden.
Proficiat en dank
Van harte dank Jo voor dit interview en we wensen jou en je hele ploeg proficiat met jullie 25+1 jubileum! Dat het een feestelijke dag mag zijn op 22 juni ! We wensen jullie een mooie toekomst toe in onze wijk en danken jullie voor jullie werk en jullie betekenis voor onze buurt!
Pastor Guido
