Het Pluskamp ligt al weer een hele tijd achter ons maar de vele heerlijke ervaringen blijven doorleven. Met de jongeren die meegingen vanuit Anderlecht blikken we dankbaar terug. Noémie en Nikita waren er dit jaar voor het eerst bij, voor Mathéo, Kristina, Paulina en Gabriëla was het reeds de tweede maal dat ze meegingen. Tijdens één van de laatste dagen op het kamp polste ik al naar hun ervaringen. We laten ze hier aan het woord.
Mathéo
Ik vond de activiteiten en spelen met andere leefgroepen en hun begeleiders heel leuk. Er waren spelen op kracht zoals touwtrekken met de hele groep maar ook op snelheid. Verder moesten we ook een gedicht schrijven. In een grote kring moesten we namen per alfabet zeggen en dat telkens herhalen tot iemand niet meer verder kon. In ons eigen leefgroeplokaal was een één-tegen-allen spel met heel veel vraagjes en opdrachtjes. Op de dagtocht kreeg ik wel pijn aan de voeten. Bij de leukste dingen zitten zeker het slapen in tenten en het kampvuur maar ook het samen bidden tijdens de dagopeningen en dagsluitingen. Het was ook fijn om vrienden terug te zien van vorig jaar zoals Theo.
Kristina
Het is fijn om een tweede keer mee te gaan en dus al heel wat anderen te kennen, dat maakt het heel leuk. Het geeft ook dat je meer jezelf kan zijn. Dingen die er bovenuit sprongen was de Casinoavond, de dagtocht. Het was een leuke kampplaats maar wel fel bergop naar het terrein waar de tenten stonden. Ik kijk uit naar volgend jaar want dan ben ik zestien en dan mag ik langer opblijven ’s avonds. Het eten was lekker en het was fijn dat de gebedsmomenten onder een open tent waren, dat is ‘frisser’.
Paulina en Gabriëla
Het was heel leuk en gezellig op kamp, het is als een grote familiegroep. Je bent altijd bezig en je verveelt je nooit. De dagtocht was fijn maar wel zwaar aan de benen. Er waren wel zeer mooie uitzichten. Ook de vrijetijdsmomenten waren heel fijn. Voor het engagement zijn we gaan helpen op een Chirokamp door in de keuken groenten te gaan snijden. Onze begeleiders waren anderen dan vorig jaar. De gebedsmomenten geven je de kans om rustig te worden en wat na te denken. Taizéliedjes samen zingen doet ook deugd. Het eten was superlekker. Slapen in tenten is ook fijn.
Noémie
Het was mijn eerste Pluskamp en ik wist dus niet goed wat ik moest verwachten maar ik vond het heel leuk en vond het spijtig dat het zo snel voorbij vloog. We hebben heel veel gezongen en dat vond ik heel tof. Ik deed alles graag. Het was de eerste maal dat ik in een tent sliep maar ik deed het graag. Er waren wel veel insecten. Onze tent werd eens overrompeld door kevers bijvoorbeeld. Tijdens de dagtocht maakte ik nog meer vrienden. Ik wil heel graag terugkomen. Op het free-podium hebben we een toneeltje gedaan.
Nikita
Ook voor mij was het de eerste keer. Ik was blij om er bij te zijn en bijna alles was heel leuk. Slapen in een tent vond ik supertof, hoewel ik het nog nooit had gedaan. De begeleiders waren heel lief. Ik heb genoten van de voetbal en honkbalmomenten. Ik maakte ook heel wat nieuwe vrienden. De dagtocht was wat moeilijk op sommige plaatsen maar heel fijn. Tijdens de gebedsmomenten konden we luisteren naar de Bijbelverhalen, daar genoot ik van. Op de laatste avond hebben onze eigen versie van het verhaal met de blinde Bartimeüs gespeeld. Ik kom graag een volgende keer terug mee.
Guido
Ik was bijzonder blij dat we met 6 jongeren vanuit Anderlecht naar het Pluskamp konden gaan. Nog steeds in Coronatijden maar deze keer konden we in één bubbel samen leven wat een heel verschil maakte met vorig jaar toen er drie bubbels waren. We waren te gast in het Sint-Martinuscollege in Overijse waar we al eerder te gast waren in 2012 en in vroegere tijden nog twee maal. Een fijne school die wel op de helling van een heuvel ligt en dus verschillende niveaus heeft, wat maakte dat we ’s avonds moe maar gelukkig in de slaapzak kropen. De stille ruimte waar de dagopeningen en dagsluitingen doorgaan bevond zich deze keer onder grote tenten die de school zelf had laten zetten in de Coronatijden om haar leerlingen in groepen te kunnen laten eten. Ze werden omgetoverd tot een stemmige ruimte waar we het kampthema ON-GEZIEN vorm konden geven doorheen het verhaal van de genezing van de blinde Bartimeüs. Men kon er tot rust komen, samen bidden maar ook uit volle borst zingen, telkens begeleid door minstens 12 muzikanten. Het is verheugend te zien hoeveel jongeren vandaag muziek leren en spelen. We hebben sinds een paar jaren een echt orkestje. Op woensdagavond heeft die dagsluiting een open einde en bieden we de mogelijkheid om in een gesprek met een priester het sacrament van de verzoening te ontvangen. Heel wat jongeren komen langs bij één van de drie priesters (twee komen speciaal voor die gelegenheid van buitenaf) om een stukje van hun rugzak achter te laten bij de Heer. Telkens intense en sterke momenten. De laatste avond was er weer een sterk free-podium met na de dagsluiting nog optredens van individuele zang- en muziektalenten. Daarna werd er nog laat bij de verschillende vuurkorven gepraat en uitgewisseld. Zaterdagnamiddag was er dan de feestelijke eucharistie waar alles samengelegd werd op de tafel van de Heer. Een sterke afsluiter van weer een deugddoend en heerlijk kamp. Proficiat aan alle begeleiders en omkadering van IJD! Toen de ouders de gasten kwamen ophalen viel de regen met bakken uit de lucht, maar dat kon de gelukzalige glimlach op de vele gezichten van de deelnemers niet uitwissen. Samen met hen kijk ik al uit naar volgend jaar!
