40 dagen na Pasen en weldra Ons-Heer-Hemelvaart. Met dit feest gedenken we dat Jezus teruggaat naar zijn Vader. Hij mag daar thuis komen na zijn bewogen leven onder ons mensen: zijn prediking, zijn kruisdood en zijn opstanding uit de dood. Na zijn verrijzenis heeft Jezus zijn leerlingen voorbereid op zijn heengaan maar ook op de komst van de Geest.
Afscheid nemen
‘Scheiden doet lijden’ zegt de volksmond. En wellicht zal de aankondiging van Jezus dat Hij weldra naar de Vader zou gaan, ook de leerlingen bedroefd hebben. Hoe moeten ze verder zonder Hem? Er zijn verschillende ontmoetingen tussen Jezus en zijn leerlingen nodig na de verrijzenis eer ze overtuigd geraken dat Hij leeft maar ook om hen voor die nieuwe toekomst voor te bereiden.
‘Gaat uit over heel de wereld en verkondig het evangelie aan heel de schepping’
Dit zijn zowat de laatste woorden van Jezus in het Marcusevangelie, die Hij uitspreekt net vóór zijn heengaan. Eén volzin met een ongelofelijke draagwijdte en dynamiek. Een opdracht die te groot lijkt voor die kleine groep apostelen. En toch zijn ze er aan begonnen. En gaat het al twintig eeuwen verder, anders las u dit niet. Na Pinksteren zijn ze enthousiast naar buiten getrokken. Enthousiast, wat zoveel betekent als ‘met God in hen’ als een vuur dat oplaait en waarover ze niet konden zwijgen. Verkondig, maak het kond, vertel het aan iedereen die het wil horen dat de Heer leeft. Dat was de opdracht en ze deden het .
‘De Heer werkte met hen mee’
Vaak zijn we bang om over ons geloof te spreken. Is dat niet iets persoonlijk waar je anderen niet moet mee lastig vallen, klinkt het weleens. Men wilde ons vaak laten geloven dat niemand er nog zit op te wachten en geloof werd in de privésfeer teruggedrongen. Maar net als men iets wil binnen (of buiten) houden komt het langs spleten en kieren toch doorgesijpeld. Je kan de Geest niet tegenhouden. Meer nog: Marcus schrijft dat de Heer met hen meewerkte. Wie kan daar dan nog tegen op? Of met Paulus’ woorden: ‘niets of niemand kan ons scheiden van de liefde van God in Christus’. Of Petrus in de Handelingen: ‘Je moet God meer gehoorzamen dan de mensen’. De apostelen hebben dus gehoor gegeven aan de oproep van de Heer en zijn er op uitgetrokken en in hun spoor nog duizenden na hen, tot op de dag van vandaag. Allen vanuit die oproep en in de kracht van de Geest. Geloven we dat de Heer nog steeds met ons meewerkt? Ook hier in Brussel vandaag? We moeten het niet allemaal alleen dragen of opnieuw uitvinden: Hijzelf werkt met ons mee.
‘Tekenen zullen de gelovigen vergezellen’
Onze zending in de wereld moeten we dus niet op eigen kracht proberen te verwezenlijken. We riskeren dan er onderdoor te gaan. Zijn kracht vergezelt ons. Als kind en jonge mens hebben we geleerd los van de hand van onze ouders te stappen, meer en meer zelfstandig te worden, maar als ze dan uiteindelijk wegvallen kan het wel eens leeg en kil worden. Op wie of wat bogen we dan? ‘Ik zal je tochtgenoot zijn’, zegt de Heer. In het oude spoor van de Joden die God mochten ontdekken als degene die met hen meetrekt mogen we in datzelfde geloof en vertrouwen gaan staan. Als Jezus de 72 leerlingen uitzendt, zegt Hij dat ze naar alle plaatsen en plekken moesten gaan waar Hij zou komen. Hij komt dus achterop. Ook al bekruipt ons wel eens het gevoel dat we alleen aan het zwoegen zijn, Hij komt. Dat is onze hoop maar het is geen ijdele hoop, ze steunt op woorden van Paulus, van de Heer.
Zie hoe groot de hoop is waartoe Hij u roept
Dit schrijft Paulus In de tweede lezing van dit feest aan de jonge gemeenschap van Efeze. Wij zijn als christenen geroepen om die hoop die in ons gelegd werd te onderkennen. Maar ook om ze niet voor onszelf te houden. Soms wordt onder hoop op de proef gesteld, zoals nu in deze Coronatijd. Dan komt het er op aan om niet te gaan doemdenken of te gaan wanhopen maar het vertrouwen te bewaren dat de Heer ons niet verlaat. Nu en in alle andere momenten waar ons geloof en ons geduld op de proef wordt gesteld. Daar ligt een deel van onze zending: mensen van hoop te zijn voor hen aan wie hoop ontbreekt, op plekken waar alle hoop verdwenen lijkt. Met een ‘en toch’ op de lippen omdat Hij meestapt.
‘Gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest’
In de eerste lezing van deze dag komende uit de Handelingen ontdekken we waarom dit feest net veertig dagen na Pasen valt: ‘Gedurende veertig dagen verscheen Hij hun en sprak met hen over het Rijk Gods’. Veertig dagen om hen voor te bereiden op de tijd om te leven in Jezus’ geest. Diezelfde lezing verhaalt de belofte van Jezus aan zijn leerlingen dat zij de kracht van de Geest zullen ontvangen. Om wat te doen? Om zijn getuigen te zijn. Dat was de opdracht voor de apostelen. Het is ook onze opdracht Door ons doopsel en ons vormsel werden we toegerust met de gaven van de heilige Geest. Ook ons wil Hij in beweging zetten.
Laten we zo uitkijken naar Pinksteren en ons open stellen voor wat de Geest in ons tot stand wil brengen.
We wensen iedereen een Zalige Hoogdag van Ons-Heer-Hemelvaart toe!
Uw pastores Tite en Guido en de pastorale ploeg
