Dat werd vroeger wel een gezegd van iemand die net gestorven was. Nu wordt het ook van Jezus gezegd. Pasen ligt al 40 dagen achter ons en dus tijd voor het feest van Ons- Heer- Hemelvaart. De Paastijd strekt zich uit tot Pinksteren en daarin zit ook dit feest alsof de Kerk er maar niet genoeg van krijgt om het Paasgebeuren uit te vieren. Met dit feest vieren we dat Jezus is aangekomen waar ook wij verwacht worden. Er wordt ons een toekomst aangezegd die voorbij de grenzen van ons menselijk bestaan reikt en dat door de Verrezen Christus die ons voorgaat naar de Vader.
We zijn verwacht
Het gaat dan over thuiskomen. Iets waar elke mens naar verlangt, ergens thuis zijn, een plek om rustig en veilig te wonen. Maar eens het leven hier eindigt , wat gebeurt er dan met ons? Waar komen we dan terecht? Over het hoe en waar kunnen we eigenlijks niets zeggen. We moeten ons niet laten verleiden om die Hemelvaart te zien , in een ruimte, een plaats ergens boven de aarde. Het evangelie bedoelt veeleer een manier van zijn met God dan een ruimte of plaats ver achter de wolken. Veeleer een thuiskomen bij God en de voltooiing van het leven hier. Daarom moeten ook wij niet te veel naar de hemel staren. Het wordt de leerlingen van Jezus toegezegd: “mannen van Galilea, wat staat ge naar de hemel te staren?” . We zullen het beluisteren in de liturgie bij de eerste lezing die ons het begin van Handelingen van de Apostelen laat horen.
Zolang we hier leven moeten we niet met ons hoofd in de wolken lopen maar onze blik gericht houden op de mensen rondom ons. Het hier en nu roept ons op om iets mee te doen.
Als christenen moeten we geen verwachtingen koesteren die de werkelijkheid om ons heen uit het oog doet verliezen. Onze zending is naar de wereld te gaan.
Een eerste reden dus om feest vieren is dat we ergens verwacht zijn. Zei Jezus niet dat Hij heen ging om een plaats voor zijn leerlingen te bereiden? Vandaag worden we uitgenodigd om in dat geloof te gaan staan en vertrouwen te hebben dat ons leven een doel en een zin heeft.
‘Te beginnen met Jeruzalem moet gij van dit alles getuigen.’
De tweede reden waarom Hemelvaartsdag een feestelijke dag is, staat in de lezingen ,
van vandaag. 'Gij zult kracht ontvangen, door de H. Geest om te getuigen van Mij'
Al is Jezus niet meer zichtbaar onder zijn leerlingen aanwezig, toch blijft Hij als de
Verrezene bij hen. Zijn aanwezigheid is zelfs veel intenser geworden omdat ze niet
meer gebonden is aan tijd en ruimte zoals voordien. Door naar de Vader te gaan kan de Heer nu zoals God zelf komen in het hart van de leerlingen. Zijn Hemelvaart is dus een binnenkomen in de harten van de leerlingen, van ons mensen nu, geen afscheid dus maar een nieuwe manier van verbondenheid. Paul Claudel, een bekende Franse schrijver, vertaalde deze zin heel mooi als volgt: 'Ik moet jullie onttrekken aan mijn gezicht, opdat jullie mijn ziel zouden hebben'. Wanneer ze straks van Hem zullen getuigen staan ze er niet alleen voor. Want dat is de duidelijke opdracht die ze meekregen van de Heer, met de belofte dat Hij bij hen is en hun werk vruchtbaar zal maken. Zo verbindt Hemelvaart de nieuwe aanwezigheid van de Verrezene onder zijn leerlingen met de zending die Hij hun toevertrouwt. Ze worden enthousiaste getuigen van een werkelijkheid die ze zelf ervaren hebben en waarvan ze elke dag mogen leven.
Hopen dank zij de Geest
Tenslotte zegt dit feest ook iets over de christelijke hoop. Paulus wenst ons in de tweede lezing toe dat we het zouden mogen zien, de hoop waartoe we geroepen zijn.
Is net de hoop geen kenmerk van ons christelijk geloof ? Telkens opnieuw zeggen: ‘en toch’ als de moed ons in de schoenen zinkt. Kardinaal Danneels sprak ooit over die hoop op de Hanswijkprocessie in Mechelen (nvdr. ze ging dit jaar weer uit op 22 mei): het geloof verliezen is als een hartdeficiëntie, de liefde verliezen als hartinfarct maar de hoop dat is een hartstilstand, dan is het gedaan.
Hopen doen we ook omdat de Geest ons aangezegd is. Die ons telkens in beweging zet. En dat is nodig: uit ervaring weten we dat het ons eens te veel kan worden, dat ons geduld, ons beminnen, ons geven grenzen kent, omdat we mensen zijn. De Geest zal ons dan terug in beweging zetten, hoe en wanneer hebben we zelf niet in de hand maar wel of we ons laten meenemen door hem. Laten we ook bedacht zijn op zijn komst en vooruit kijken naar Pinksteren waarop die Geest ons gegeven wordt, als een bron van inspiratie en kracht om te midden van onze concrete levensomstandigheden ons leerling zijn gestalte te geven, om begeesterde mensen te worden.
Hemelvaart zegt ons: met Jezus zit je goed, want met Hem sluit je aan bij God zelf, de diepste grond van ons bestaan.
We wensen iedereen een zalige feestdag toe!
Pastor Guido
