Met deze zin nodigde Jezus zijn leerlingen uit om wat op adem te komen. Mensen komen af en aan bij Jezus en soms hebben ze geen tijd om te eten. Mensen blijven beroep op Hem en weten Hem steeds te vinden. Een herkenbare situatie voor pastores vandaag maar elkeen die voltijds aan het werk is, heeft nood aan een periode van rust, van ontspanning. Die tijd kan nu genomen tijdens de zomermaanden want de meeste activiteiten en vergaderingen hernemen maar in september. Er is ruimte om andere dingen op de agenda te plaatsen
Anders om gaan met tijd
Het meest eigene aan een vakantieperiode is dat we anders omgaan met de tijd. We leven in en met een ander ritme. We krijgen als het ware zelf terug wat meer vat op de tijd. De tijd van doen, wordt meer een tijd van zijn. We nemen, krijgen tijd om te genieten van het kleine, het wondere, het mooie dat we ontmoeten dichtbij of ver weg, tijd om te beseffen dat elke dag naast een gave, ook een opgave is. Tijd om stil te staan en dankbaar te zijn voor ons leven, ergens op een prachtige plek in de natuur, bij gastvrije mensen, in een kerkje dat onderweg even een haven van rust wordt of zomaar thuis op een rustig moment genieten. Er moet niets maar er mag en kan veel.
Een werkjaar dat ten einde loopt.
We komen aan het einde van het pastoraal werkjaar. Een jaar waarin al wat meer kon met de versoepelingen rond Corona maar helemaal normaal werd het nog niet. Een jaar van voorzichtig weer bijeen komen na tijden van zoom-vergaderingen. We werden wijzer tijdens het bestuderen van de Wijsheidsliteratuur in het Bijbelleerhuis. Naast de gebruikelijke activiteiten en bijeenkomsten waren er heel wat nieuwe dingen. Femma van Anderlecht Centrum vierde haar 50 jarig bestaan en Chiro Wacko zijn 30 jaar. Het was een bijzonder jaar met twee vormsel en eerste communievieringen, zowel in september als nu in juni. Er was de priesterwijding van Christhuraja. Hij werd nu recent benoemd als begeleider voor de seminaristen op het Johannes XXIII-seminarie. Er waren de Advents- en Vastenconferentie met het samenwerkingsverband met Brussel Centrum en Brussel Noord-Oost ( de nieuwe pastorale eenheid Aleydis). We verdiepten ons in de zondagslezingen tijdens de Advent en de Veertigdagentijd. We hielden een Lichtmiswandeling voor de kinderen van de catechese en hun gezinnen. In de gebouwen van OLV van Vreugde werden de hal, het secretariaat, de toiletten en de beide trapzalen opgefrist met een nieuwe laag verf. Twee maal kwamen we samen met een groepje rond het synodaal proces met als mooie apotheose de slotviering op 4 juni in de basiliek van Koekelberg. Na de pandemie werden ook heel wat doopsels ingehaald zoals op Paasdag waar we drie kinderen mochten dopen in de gemeenschap.
Lokaal Dienstencentrum vierde haar 10-jarig bestaan en nu recent de Kaai haar 25 jaar. Telkens feestelijke momenten van ontmoeting van mensen uit die wijk en ook daarbuiten.
De Breugelnamiddag van KWB en Femma OLV Hemelvaart kon weer doorgaan alsook het bedankingsfeest van alle vrijwilligers van de parochiefeesten daar. Daarnaast moesten we in het afgelopen jaar ook afscheid nemen van heel wat parochianen en mensen die met ons verbonden zijn. Telkens moeilijke momenten van loslaten maar ook van verbondenheid.
Een helemaal op het einde namen we ook afscheid van Tite, die hier 12 jaar als pastor werkzaam was een nieuwe opdracht opneemt. We danken haar voor al haar inzet en voor wat ze betekende voor heel veel mensen. We wensen haar alle goeds en Gods zegen toe in de nieuwe taken die op haar wachten.
Dank
Graag willen we ook iedereen danken voor alle werk en inzet in onze parochiegemeenschappen gedurende het voorbije jaar. Elk met zijn of haar eigen inbreng, mekaar ontdekkend in ons mens zijn en ons geloof. Het werd een boeiende tocht, soms moeilijk maar steeds vanuit een gemeenschappelijk geloof dat de Heer ons draagt en vooruit wil stuwen. ‘Wie de hand aan de ploeg wil slaan moet niet zozeer achteruit kijken maar vooruit kijken’ zegt Hij ons.
We wensen jou en jouw familie een deugddoende vakantietijd toe!
Met dit gebed van Manu Verhulst mogen we de zomer instappen.
God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen,
zich even losmaken uit het gareel van de zorg en verantwoordelijkheid,
dat los en vrij, de aarde kan proeven en ruiken, en de lucht en het water en de mensen er bij.
Geef mij een hart, God, dat, klein als een kind;
de verrassing beleeft van elke nieuwe morgen en elke nieuwe horizon,
dat zich laat drijven op de wolken en gaat rusten in een ondergaande zon.
Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels
en kan glimlachen bij de verre geluiden van koeien als de morgen begint.
Geef mij een hart, dat nog op uitkijk staat naar vreemde mensen en andere dingen,
en gelukkig is, om hun anders-zijn.
Geef mij een hart, dat nog kan spelen,
en alles kan vergeten bij een bal in het water of een kind in het zand.
Geef mij een hart; God, een open hart en open handen om naar de mensen toe te gaan,
te luisteren naar hun verhalen en te snoepen van hun vriendschap, als de avond valt.
Geef mij een hart, dat uitnodigt – als een rustbank in de lommer – iedere voorbijganger, iedere mens langs de baan.
Geef mij een hart dat zich wil bekeren tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen,
een hart dat kan bewonderen zonder te bezitten, en kan bidden zonder woorden.
Een hart dat doorheen de dingen kan schouwen naar Uw oneindigheid.
God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen zoals Gij, op die zevende dag,
toen alles weer goed was, wat Gij hadt gemaakt.
En of ik dan in een vliegtuig zal stappen of mijn fiets gebruiken,
of ik de andere kant van de wereld of de andere kant van mijn gemeente zal zien,
of ik de kracht van mijn lichaam zal meten met de golven,
of stil van de zetel naar het bed zal gaan,
geef mij een hart dat vakantie kan nemen,God, en dan is het feest al begonnen.
