We hebben net een bewogen jaar beëindigd en zijn een nieuw jaar ingestapt. Gekleurd door het Coronavirus dat heel dichtbij zit, zal het wellicht een overgang in beperkte kring geweest zijn. We slaan een bladzijde om die voor ons allen moeilijk was en kijken vol hoop uit naar verandering. Tegelijk ook met een bang hartje voor wat dit jaar weer zal brengen. Hoe zal het met onze gezondheid dit jaar gesteld zijn? We hebben het afgelopen van heel wat mensen afscheid genomen, in onze familie en vriendenkring, in de geloofsgemeenschap. Hoe zal het dit jaar verlopen? We weten het niet: er is dus vertrouwen nodig om het nieuwe jaar in te stappen. Laten moedig vooruitkijken.
Ook in de Kerk beginnen we aan een nieuw hoofdstuk: over een paar dagen laten we de Kersttijd achter ons met het feest van de doop van Jezus en beginnen dan aan de gewone tijd doorheen het jaar.
De hele wereld moet het weten
Na onze ontmoeting met het pasgeboren Kind Jezus op Kerstmis mochten we nog eens bezoek bij Hem. De Vredevorst krijgt vorstelijk bezoek op het feest van de Openbaring. We noemen het ook het feest van Epifanie of in de volksmond Driekoningen. De geboorte wordt aan heel de wereld kenbaar gemaakt in deze drie wijzen of koningen. Alleen Mattheüs vertelt er ons iets over in zijn evangelie (Mt 2, 1-12), hoe de wijzen met hun geschenken bij Jezus aan komen. Ze leren ons de sterren in de nacht ernstig te nemen wanneer we het niet meer zien zitten. Ook zij zagen een hele reistijd niets van God, alleen de ster. Ze leren ons de sterren van Gods aanwezigheid in ons leven te zien en te herinneren. Al die mensen die ons de weg wezen, die ons iets van God lieten ontdekken. Zij zijn de sterren van hoop die God ons geeft, de ene dag al wat helderder dan de andere.
Scharnier met Jezus’ doopsel
Volgende zondag vieren we het doopsel van Jezus en sluiten daarmee de kersttijd af. Zijn doop door Johannes in de Jordaan was de start van zijn publiek leven. Het gebeurde niet onder hun tweetjes maar Jezus schuift mee aan in de rij om dat doopsel van bekering van Johannes te ontvangen. Hij komt midden de pijn en vreugde van mensen staan. Het is het begin van een JA-woord dat Hij gedurende heel zijn leven zal geven tot op het kruis. Van hieruit, als mens voor de mensen, wordt Hij gezonden om de zorg van zijn Vader gestalte te geven aan mensen. Een Ja-woord komt ook van twee kanten: in die zorg geeft Hij een antwoord van liefde naar zijn vader toe.
“Gij zijt mijn Zoon, de welbeminde”
Elke evangelist verbindt de doop van Jezus met Johannes de Doper maar alleen Lucas vermeldt dat Jezus na zijn doopsel aan het bidden was. Welke woorden zou Hij gebruikt hebben, heeft Hij iets gevraagd? Zeker is dat de Vader Hem antwoordt: "Gij zijt mijn Zoon, de welbeminde." klinkt het uit de hemel. Het is het grootste dat we van Jezus kunnen zeggen. Het vormt het opschrift van wat Lucas verder nog over Hem wil zeggen. Jezus heeft als mens veel moeten meemaken: ontgoocheling, angst en lijden. Maar doorheen dat alles bleef het diepe bewustzijn: 'Ik ben door de Vader bemind, Ik ben door God aanvaard'. Dat hield Jezus gaande, daar haalt Hij de kracht om mensen nabij te zijn.
Nieuw begin door ons doopsel
Herkennen we dat bij onszelf? Het aanvaard en bemind zijn door God? Ook bij en door ons doopsel zei God ons datzelfde: ‘Ik zie je graag, je bent mijn kind’. En als we ons zo bemind weten, kan dat ons dan het nodige vertrouwen geven om een nieuw jaar aan te vatten? Johannes de Doper zegt dat Jezus zal dopen met de heilige Geest en met vuur. Dat kan tellen toch. De Geest die ons zachtjes wil leiden op goede en leven gevende paden maar soms ook een stevig duwtje in de rug zal geven als we blijven treuzelen of uit vrees niet verder durven. Het vuur is datgene dat ons verwarmt maar ook loutert. Het zal ons nooit verteren maar zorgen dat we warme mensen met spirit blijven.
Antwoorden
Welk antwoord geven wij op het aanbod van God? Nemen we af en toe de tijd zoals Jezus om met Hem alleen te zijn? Om verbinding met Hem te maken? Om in onze binnenkamer te gaan en te luisteren naar wat Hij ons wil zeggen? Ons met Hem verbinden doen we ook als me naar onze medemensen gaan, Hem ontmoeten in die naaste, ons familielid, onze buur, diegene die op ons beroep doet. Inkeer en inzet, actie en contemplatie, ora et labora. Welke woorden we er ook op plakken, het zullen altijd die twee bewegingen in ons geloof zijn die er de motor van zijn. Het waren ook die van Jezus. Als we zo in beweging blijven in het Nieuwe Jaar, dan zitten we in zijn spoor en dat is zeker één dat ons laat groeien als christen en leven geeft. Met Guido Gezelle wensen wij u:
“Ik wense u een jaar dat, als ‘t voorbij is,
een zalig jaar voor u en mij is.”
Een Gezond en Gezegend Nieuw Jaar 2022!
De leden van de pastorale ploeg en uw pastores Tite en Guido
