Er is al bijna een maand verlopen sinds het voorbije Pluskamp. De tent gedroogd en opgeborgen, de kleren netjes gewassen en in de kast. Tijd om eens terug te kijken met de deelnemers vanuit Anderlecht zelf: Helena Degrie, Mattheo Itooma en pastor Guido
Mattheo (12 jaar)
Ik vond het een heel fijn kamp en heb me heel goed geamuseerd. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt in de groene bubbel waarin ik zat We deden heel veel activiteiten samen. Wat ik daarbij heel leuk vond was het samen zingen, ’s morgens en ’s avonds maar ook voor elke maaltijd. Het samen praten in de leefgroep vond ik ook heel tof. De dagtocht was wat zwaar voor mijn voeten. Onderweg deden we spelletjes en opdrachten. Ik had ‘oefen je in vrijheid’ bij voorbeeld. Op het free-podium deden we een toneeltje over ‘8 kleine plussers’ waarbij er telkens eentje afviel door een of ander voorval. Echt grappig. De laatste avond was er een gezellig kampvuur waar we weer heel wat gezongen hebben. Ik vind samen zingen, samen praten en samen bidden het leukste van het hele kamp. Ik wil volgend jaar graag terug mee gaan. Ik wil ook graag mijn jongere broer uitnodigen om mee te komen. Hij is 10 jaar en tegen dan 11 jaar.
Helena (22 jaar)
Het kamp was heel leuk door de fijne mensen en de gezelligheid. Mensen die je niet kent geven je toch direct een knuffel. Dat is niet zo op andere kampen.
Ikzelf vond alles leuk op kamp. Wat heel tof was, dat we met een ’spiegelspel’ onszelf moesten beschrijven aan de hand van stukjes die de begeleider had bijeen gebracht.
Het wandelen tijdens de dagtocht was ook leuk. Echt rustgevend waren de gebedsmomenten in de stille ruimte. Slapen in een tent doe ik graag maar dit jaar was het wel wat kouder dan vorig jaar. Het leven in de bubbels door de Corona was wel wat stom en moeilijk maar ik was wel blij dat het kamp kon doorgaan want andere kampen werden afgelast. Ik heb weer nieuwe vrienden gemaakt, vooral in de rode bubbel waarin ik zat.
Op het free-podium maakte onze leefgroep een nummer over Disneyfilms waarmee we een verhaaltje maakten door ze uit te beelden en er ook bij te zingen. We hebben heel wat afgelachen. Volgend jaar wil ik zeker terug mee gaan en ik wil ook anderen van mijn vriendenkring uitnodigen om mee te komen. Een jongen uit mijn klas die nogal avontuurlijk is aangelegd zou dat wel tof vinden denk ik. De kampplaats was ook een fijne plek. Het was wel wat gevaarlijk met de straat tussen de school en de tentenweide maar de wagens stoppen er wel goed als we wilden oversteken Ah, ja, het eten was ook lekker.
Pastor Guido
Ik kijk met heel veel voldoening terug op dit Pluskamp. Het zou een bijzondere editie worden door de Coronamaatregelen waaronder alles in bubbels van maximum vijftig mensen moest gebeuren. Maar hoe zou dat allemaal gaan in de praktijk? Dat was toch een beetje benieuwd afwachten. De kampleiding en de begeleiders hadden dit heel goed voorbereid en zo werd het, ondanks de Corona toch een prachtig kamp. Alle deelnemers pasten zich goed aan de regels aan. Ieder had een gekleurd sjaaltje aan waardoor je al van ver kon zien of iemand van jouw bubbel of een andere bubbel was. Het eten, het zingen en de gebedsmomenten gebeurden in en vanuit deze bubbels. Het was even wennen maar uiteindelijk belette het ons niet om er weer een heerlijk kamp van te maken.
Zoals in het voorbije nummer van K+L verteld, was het kampthema de Achtste dag, en dus ging het rond de schepping en wij als mens daarin . Elke dag kwam een stukje van het thema aan bod in de dagopening en de dagsluiting. Op de melodie van ‘Dank U voor deze nieuwe morgen’, zongen we elke keer twee nieuwe strofes van het kamplied. Zingen en muziek spelen wordt er veel gedaan: ik denk dat er zo’n 15 jongeren een instrument mee hadden en speelden. Van trompet, accordeon, klarinet over gitaar en piano tot slagwerk. Af en toe kriebelden mijn vingers ook en speelde ik mee gitaar. Het free-podium stond dit jaar in het teken van ‘bubbels’ was één van de besten van de afgelopen jaren. Toneeltjes en sketches vanuit de leefgroepen met daarnaast ook een paar prachtige individuele zangnummers. Er zaten knappe zangtalenten in de groep. Een paar maal ging ik meedoen in een leefgroep als ondersteuning bij een gesprek of spel rond geloven. Ook de dagtocht deed ik mee, nu met mondmasker want het was een leefgroep van een andere bubbel. Onderweg hielden we halt om rond het thema van de dag; ‘je bent vrij’ uit te wisselen. Ik luisterde met ver- en bewondering naar deze 17-jarigen die openhartig en eerlijk hun verhaal vertelden. De meesten gaan al een vijftal jaren mee wat geeft dat ze open en direct met mekaar omgaan, zeiden ze. Mooi om daarvan getuige te mogen zijn. Maandag kregen we groot bezoek van Benjamin Dalle, Vlaams minister van Brussel, Jeugd en Media. Hij was vergezeld door de nationale directeur van IJD (Interdiocesane Jeuddienst), Anaïs Fayt en de burgemeester en schepen voor jeugd van de gemeente Lummen waar onze school gesitueerd is. Naast een rondleiding kreeg de minister ook van elke bubbel een opdracht als uitdaging: om ter snelst een stapel maken van 10 rijen houten bakjes, een droog koekje eten en dan onmiddellijk een liedje fluiten en een tentpiket in de grond slaan. Bij de tweede uitdaging was de minister de beste. Het was fijn hem op bezoek te hebben maar wij en vele duizenden andere jongeren zijn hem vooral dankbaar dat hij de kampen in deze Coronatijden mogelijk maakte.
Maar alle mooie dingen kennen ook hun einde en na een gezellig kampvuur op de laatste avond sloten we op vrijdagnamiddag het kamp af met de sloteucharistie waar we alles samen brachten rond de tafel van de Heer. Met een dankbaar hart, een grote lach op het gezicht en hier en daar een traantje werd er dan afscheid genomen van mekaar. Het deed heel veel deugd om in deze Coronatijd zo’n warme kampsfeer te mogen delen met enthousiaste jonge mensen. Dit geeft hoop voor de toekomst en houdt ons jong. Bedankt IJD!
(Foto's ook hier te downloaden)
