Vroeger was het heel normaal dat de rozenkrans, of het 'rozenhoedje' in katholieke huisgezinnen werd gebeden. Zelf herinner ik me een godvruchtige tante die haar konijn zachtjes stoofde, en het kookvuur urenlang in de gaten hield onder het prevelen van haar rozenkrans. Ondanks kerkuitloop blijft het populair, ook in onze parochie van Stokkel bijvoorbeeld. De maand oktober is speciaal gewijd aan die bijzondere Mariadevotie. Oktobermaand Rozenkransmaand. In de liturgie gedenken we speciaal op 7 oktober: ‘Maria van de Rozenkrans’. Deze viering is in 1571 ingesteld door de heilige paus Pius V. Hij had de overwinning van de zeeslag bij Lepanto (op 7 oktober 1571) door de Christelijke Liga tegen het Ottomaanse Rijk toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans. Het rozenkransgebed werd toen vooral gepropageerd door de orde van de Dominicanen, waartoe Pius V zelf ook behoorde. Volgens een legende was de Rozenkrans een geschenk van de Maagd Maria aan hun stichter: de Heilige Dominicus (1170-1221). Het gebruik om jaarlijks de hele maand oktober in het teken van de rozenkrans te stellen, dateert dan weer uit de 19e eeuw. Paus Leo XIII (1878-1903) deed toen de aanbeveling om de rozenkrans veelvuldig te bidden. Het rozenkransgebed is in feite ontstaan in Oosterse kloosters. Elke dag reciteerden monniken er alle 150 psalmen uit de Bijbel. Ook vandaag kunnen we Ethiopische kloosterlingen die na elkaar horen zingen. En ze kennen dat zelfs allemaal uit het hoofd! Vrome lui die deze 150 psalmen niet zo de baas konden maar toch wilden meedoen, baden in plaats daarvan 150 keer het ‘Weesgegroet’ met de hulp van een gebedssnoer. In de rozenkrans zoals wij die kennen wordt voorafgaand aan elke tien weesgegroetjes een ‘geheim’ uit het Evangelie over het leven van Jezus genoemd en het ‘Onze Vader’ gebeden. Deze manier van bidden is dus in de grond een overweging, een contemplatie, een beschouwing van de cruciale momenten – een ‘geheim’ – uit het leven van Jezus aan de zijde van zijn moeder. Elke overweging besluit met een ‘Eer aan de Vader’. Zo een repetitief gebed kan men trouwens zien als een rustgevende meditatietechniek. Een aanpak die ook andere godsdiensten en culturen niet vreemd is.
