Een paar weken terug kreeg ik van iemand uit onze pastorale eenheid deze tekst om in K+L te zetten. Het is het getuigenis van de gelovige weg van een christen die deels terug blikt en nadenkt over haar persoonlijk geloof. Bij het begin van de Advent laten we u graag delen in dit verhaal van iemand die verder graag anoniem blijft.
De eerste jaren
Zoals bij ieder mens speelt het leven zich af tussen geboorte en dood. Voorlopig leef ik nog en daar ben ik blij om ...Over mijn doopsel weet ik niets, behalve dat ik een liefdevolle dooppeter en doopmeter ervan heb overgenomen .Later vernam ik dat ik door mijn doopsel opgenomen werd binnen de katholieke gemeenschap .
Hetzelfde symbool van de zalfolie werd ook bij mijn vormsel gebruikt om voor mijn verder leven de kracht te hebben, om niet terug te deinzen voor het kwade in de wereld, maar vooral om geroepen te zijn om een weg van liefde te gaan ....
Zoals bij vele christelijke gezinnen baden we voor en na het eten, en 's avonds 3 weesgegroetjes voor het slapen gaan. Het werd de grondslag van onze Maria devotie, dat later bekroond werd met een bedevaart naar Lourdes of Banneux.
Eens lid van een jeugdbeweging probeerden we allen heel oprecht het toenmalig openingsgebed te bidden: "Ik groet U Christus Koning bij mijn ontwaken, ik draag U op, door de handen van Maria enz......" ' .. Met deze beide in ons hart probeerden we in doen en laten, in alle activiteiten en vooral tijdens het spel , nooit uitdagend, nooit jaloers en steeds eerlijk te zijn en vooral mekaar graag te zien! Het waren de grondslagen voor ieders verdere leven .
Hoe dat verder gestalte geven?
Heeft dit mijn persoonlijk leven beïnvloed? Zeker , want ik herkende deze positieve waarden in de persoon van Jezus .En in zijn spoor probeerde ik te leven. Een moeilijke opdracht, want Jezus , die had een droom om Gods koninkrijk gestalte te geven ....Maar wat betekende dat voor mij?... Het was proberen in kleine dingen iets van Jezus' goedheid en liefde waar te maken door inzet, begaan zijn met ...en gebed. Dit werd me mogelijk gemaakt tijdens ontmoetingen met zieke mensen. Zij vertelden over de ongemakken en pijnen die niet te vermijden waren, alsook de angst voor de dood .... Hier waren de woorden als ' God draagt je elke seconde in je leven met welke pijn of verdriet je ook leeft '.....of ' God geeft je wel de kracht, de moed en de hoop om er me verder te gaan ...' als zalf op een open wonde ....en vrede en rust in het hart ....
Bidden
En plots werd ikzelf ook geconfronteerd met ziek zijn ...De wanhoop was nabij ..Ik zag geen toekomst meer ....Maar dan zond God zijn engelen op aarde, in de vorm van mensen die je de nodige kracht gaven om vol te houden ...Mensen zegden dan : " Ik zal voor je bidden " ..en dan stel je zelf de vraag : " Bidden ....hoe .... wat ?"
Gandhi schreef ooit ' Gebed is de sleutel van de morgen en de grendel van de avond ' ..Om over na te denken!
We voelen allemaal wel eens de onweerstaanbare behoefte om te bidden ....Waar komt dit verlangen vandaan? Het is God zelf die ons zonder ophouden uitnodigt om Hem te ontmoeten. Bidden is dus : met of zonder woorden , zich verbonden weten met ' IEMAND die groter is dan ons hart '...Ons bidden is soms vragend , soms dankend, soms twijfelend....soms nazeggen van een psalm die je aanspreekt of gewoon praten met een goede vriend ....Een vertrouwd iemand gaf me de goede raad meer in stilte naar 'die Iemand ' te luisteren , dan zelf te praten. Het heeft me, op momenten van stil gebed, meer geholpen dan al mijn mooie geformuleerde woorden...
Doorheen de dag flitste er ook soms door mijn hoofd , één of andere zin uit het evangelie of de homilie van de voorbije zondag! Daarom ben ik me gaan verdiepen in de verhalen, parabels en gelijkenissen uit de verschillende evangelies. Ik kende ze wel , maar misschien zijn ze voor mij ook een oproep voor een andere manier van leven!
Spontane vragen
En dan kwamen spontaan vele vragen als: ben ik, als de barmhartige Samaritaan of laat ik soms mijn kansen liggen?
Ben ik, als de dwaze rijke man die verkregen rijkdom voor zichzelf hield, in plaats van te delen met noodlijdenden?
Ben ik, als Petrus die Jezus verloochende, en ik met een leugentje mijn vel probeer te redden? ...
Ben ik ,als iemand die terecht staat voor een gebeurd feit ,dat ik dan als eerste een steen wil gooien ?
Ben ik, nederig genoeg om zoals de Tollenaar te zeggen : ' God wees mij zondaar genadig '
Ben ik, een angstig iemand, zoals de leerlingen bij de storm op het meer, zodat Jezus me vaak moet zeggen: "Waarom ben je bevreesd " of "Ik ben er voor u "?
De evangelies bezitten een grote rijkdom. Het is een genade om als christen er naar te leven. Elke christen heeft de uiteindelijke opdracht, zijn leven zin te geven, vreugde uit te stralen en op weg te gaan met veel liefde naar ieder die God je op jouw weg toevertrouwt.
Hopen
Als slot van mijn open boek verhaal, noem ik me gaarne 'één van de vijf dwaze maagden' die ook in slaap is gevallen en geen olie heeft ....maar toch hoop ik eens te behoren tot ' één van de vijf wijze maagden', uitziend naar Gods glimlach en dank u zeggend, omdat ik weet dat Hij me altijd nabij is.
Een gelovig iemand
