Onze pastores hadden de parochianen van Aleidis, Anderlecht, Centrum en Zuid uitgenodigd op een Pinksterwake in de kerk van de Goede Bijstand in het centrum van Brussel op zaterdag 18 mei te 19:00 uur, de vooravond van Pinksteren. En dat alles onder het thema van ‘De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt.’ Juist ja, zoals in het lied van Huub Oosterhuis.
Maar het was nogal wat om in de kerk te geraken, want de post-Pride straatfeesten waren nog in volle actie en ze waren druk bijgewoond en de bassen waren luid, ook nog goed te horen in de kerk zelf. Misschien was het ook enigszins symbolisch dat we op de vooravond van Pinksteren de verscheidenheid in de wereld en in de kerk mochten voelen en vieren. Het had wel iets.
Binnen in de kerk vielen direct de vele lantarens op die samen met enkele mooie kaarsen aan de ingang stonden. En inderdaad, de viering startte dan ook met een vlam halen van de Paaskaars en dan het aansteken van een vuur dat door pastor Gino gezegend werd ‘zegen dit vuur dat verteert wat doods is en gebroken, dat vernieuwt wat onvervuld was en onvoltooid’. Daarmee werden dan ook alle kaarsen aangestoken zodat elke aanwezige zijn vuur, zijn tong naar het altaar kon brengen. Een sterk symbool, nog versterkt door het Taizélied ‘Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, een vuur dat nooit meer dooft.’ Ja, het pinksterde al van het begin van de wake.
Na het openingsgebed waaruit nogmaals duidelijk werd dat ‘uw heilig vuur onderdak zoekt bij mensen, een huis, een lichaam’, ging pastor Chris voor in de litanie van de Geest. Wat is dit toch altijd een mooi en sterk moment wanneer we de Schepper Geest vragen te komen – het doet me altijd terugdenken aan mijn wijding – en bij te staan wie diep vallen, oververmoeid en troosteloos zijn, om wie verkild, liefdeloos en onbemind zijn te verwarmen, om ons aan te wakkeren.
Ria las de lezing met het Pinksterverhaal uit Handelingen dat zo mooi verhaalt hoe iedereen in Jeruzalem vanwaar hij ook kwam de apostelen in zijn eigen taal kon horen. In zijn homilie maakte Gino de parallel met de vele talen die in Brussel werden gesproken zoals eerder die week nog aan bod kwam in de laatste Taalbarometer evenals de verscheidenheid in de samenleving en in de kerk, de bassen van de Pride bevestigden dit volop! Gino ging ook verder in op de verscheidenheid in onze vier gemeenschappen, maar onderstreepte vooral dat de pastores, ondersteund door de verschillende pastorale ploegen, veel deugd hadden aan de samenwerking, die al sterk gekristalliseerd werd toen alle pastores voor de vier éénheden werden benoemd. Wat voelde het goed dat op deze Pinksterwake die samenwerking een stap verder kon gaan. We gaan niet meer spreken over Pastorale Eénheden, maar over Paulusgemeenschappen. Net zoals Paulus verschillende gemeenschappen stichtte en ondersteunde, ieder met hun verschillen, zullen wij ook allen nu zo verder gaan. Niet de zoveelste reorganisatie, niet de zoveelste schaalvergroting, maar gedreven vanuit de Geest, in vol respect voor de eigenheid, anders samen verder gaan. Hoe inspirerend was dit! En Gino kon ook bekend maken dat Space for Grace onze Paulusgemeenschappen als één van de 5 projecten, gekozen uit 15 aanvragen, zal ondersteunen in hun groei. Ja, de Geest bezielt ook nu nog, in 2024, in onze stad, in onze gemeenschappen. Jeruzalem van toen was vlakbij, was tastbaar nabij.
Wat goed dat er na deze inspirerende en bezielende homilie tijd was voor orgelspel en stilte, want zoiets moet kunnen doordringen, wortelschieten in ons hart en ons verstand.
Françoise ging ons voor in gebed tot de Schepper Geest om te komen en ons te vernieuwen. Voorbeden om ons in onze onmacht tot de taal van de liefde ons durven over te geven door de koele wind van de nabijheid van de Geest, om te bidden voor alle vervolgden en gegijzelden door terreur, bidden voor heilige rust en goede vrede voor alle mensenkinderen als zij zichzelf en andere pijnigen met hoge eisen. Hoe herkenbaar is dit niet?
Deze voorbeden werden gevolgd door het Onze Vader, niet het bekende, maar een hertaling vanuit het Aramees door Bram Moerland. Hij zegt hierover zelf dat dit Jezus-gebed vooral de oorspronkelijke eenheid tussen God en de mens benadrukt en het wil die eenheid bevestigen of herstellen waar die verstoord is geraakt.
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven. Bundel uw licht in mij - maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu, uw enige verlangen handelt dan samen met het onze. Schenk ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en aan inzicht. Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden, opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven. Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Uit u wordt geboren: de alwerkzame wil, de levende kracht om te handelen, en het lied dat alles verfraait en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Nadat alle aanwezigen elkaar de vrede hadden gewenst, werd in het slotgebed de Geest gevraagd zich over ons allen uit te storten, zijn Vuur en Adem.
Als ‘zending’ mocht een vertegenwoordiger van elke Paulusgemeenschap één van de grote kaarsen meenemen om die in elke viering te laten branden als teken van onze verbondenheid. Denk hieraan als u de kaars in uw gemeenschapskerk ziet branden. Laat ons bidden voor verbondenheid in verscheidenheid. Laat de Geest van Pinksteren werkzaam in ons blijven!
Diaken Dirk
