Bij het lezen van deze tekst is de Kersttijd geëindigd en zijn we weer de ‘tijd door het jaar’ ingestapt. De kerstboom is ontmanteld, de slingers en kerstballen opgeborgen, de kerststal veilig ingepakt. Het gewone kerkelijke leven herneemt zijn alledaagse ritme met ‘gewone’ weken tot 22 februari waarbij we op Aswoensdag een nieuwe sterke tijd beginnen.
Terug naar het gekende ritme.
Vaak hoor je mensen wel eens zeggen: ‘ik wou dat deze dagen al voorbij waren’. Dan bedoelen ze de dagen van Kerstmis en Nieuwjaar. En dat dan omwille van allerlei redenen: de drukte, het moeten kopen van allerlei geschenken, het vele eten en drinken, de opgeklopte vrolijkheid, de dagen die pijnlijker of eenzamer aanvoelen omdat geliefden er niet meer bij zijn, het andere ritme enz.. Allemaal redenen waar we kunnen inkomen maar wellicht is de laatste wel eentje die doorweegt. Vaak verlangen we naar het gewone ritme van elke dag. Het is vertrouwd en gekend, daardoor geeft het rust in tegenstelling tot de feestdagen die ons leven wat overhoop halen.
Goede voornemens
Een nieuw jaar gaat vaak gepaard met de intentie om sommige dingen anders te doen en we nemen ons allerlei dingen voor. Hebben we bij dit nieuwe jaar voornemens gemaakt en welke waren het dan? Kleine of grootse plannen om één of ander aspect van ons leven anders aan te pakken? Of gewoon verder doen en hier en daar wat bijsturen indien nodig? Het is mooi en verdienstelijk om goede voornemens te maken bij het begin van een nieuw jaar maar vaak worden ze niet uitgevoerd of worden ze weer opgeborgen en verzanden we na een tijdje in de oude gewoontes.
En toch anders
En toch zal dit jaar niet gelijk aan het oude zijn. Stel je voor, schrijft Kolet Janssen in haar blog, dat we de keuze hadden om een nieuw jaar in te stappen of het oude jaar over te doen maar dan met meer wijsheid? Hoe zou dat zijn?, vraagt ze zich af. Zouden we dan wakker liggen op de vooravond van 24 februari, vóór het uitbreken van oorlog? Elk jaar is weer anders, besluit ze en daarin kunnen we haar bijtreden. Ook al herhaalt de geschiedenis zich, zoals we vaak zeggen, elk jaar brengt nieuwe dingen.
Wat zal het nieuwe jaar ons brengen?
Dat is de hamvraag en niemand kent er het antwoord op. Gelukkig maar, niet? Stel je voor dat je nu al zou weten dat een familielid of goede vriend op die bepaalde datum tijdens het komende jaar zou overlijden. We zouden met angst naar de die datum toeleven en het verdriet zou ons al weken vooraf verteren. Gelukkig dus dat we niet weten wat er op ons afkomt. Het niet kennen van de toekomst doet ons ook hopen dat het op een aantal vlakken beter zal gaan. Hopen dat we wijzer worden en gaan handelen om onze moeder aarde te beschermen om zo nog meer natuurrampen af te wenden. Dat we meer gaan ijveren voor vrede omdat we gaan beseffen zijn hoe wreed de afwezigheid van vrede kan zijn en er een oorlog uitbarst. Dat we meer en meer gaan beseffen dat elk groot conflict ook zijn weerslag heeft op ons dagelijks bestaan. Dat de kloof tussen rijk en arm moet verkleinen. En zo kunnen we nog een eindje doorgaan.
Gaan in vertrouwen
Een nieuw jaar instappen laat ons ook geloven dat we een aantal dingen zelf kunnen bepalen en dat is ook zo. Heel wat dingen hangen van onszelf af en veel anderen net niet. Om daar mee om te gaan grijp ik nog eens terug naar het bekende gebed dat de Anonieme Alcoholisten gebruiken:
God, schenk me
kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen
en wijsheid om het verschil hiertussen te zien.
Het gebed werd wel eens toegeschreven aan Franciscus van Assisi en diverse anderen, ook buiten de christelijke traditie. Maar meestal verwijst men naar de Amerikaanse protestantse theoloog Niebuhr die het gebed in 1934 begon te gebruiken in de kerkdiensten waarin hij voorging. Wie het ook ooit als eerste gebruikte is minder belangrijk, de wijsheid die het bevat kan ons helpen om in dit nieuwe jaar om te gaan met alle gebeurtenissen die op ons af zullen komen. En dat zullen er weer heel wat zijn, positieve en minder positieve, zoals de onderstaande tekst weergeeft.
Laten we in vertrouwen op weg gaan en de kansen aangrijpen om samen meer mens te worden, bewogen en solidair en zo dichter bij God te komen.
Pastor Guido
Ritme van het leven
Een mensenleven is zo wonderlijk, zo onbegrijpelijk
Jaar in jaar uit, dag in, dag uit, beweeg je jezelf tussen de mensen en de dingen.
Sommige dagen schijnt de zon en je weet niet waarom.
Je bent tevreden.
Je ziet de mooie en de goede kanten van het leven.
Je lacht, je dankt, je danst.
Je werk gaat vlot.
Iedereen is vriendelijk tegen je, je weet niet waarom.
Misschien heb je goed geslapen,
misschien heb je een goede vriend gevonden en voel je je geborgen.
Je zou de tijd van vrede en diepe vreugde willen laten voortduren.
Maar ineens verandert alles weer.
Het is alsof een te hevige zon de wolken aantrekt.
Er komt een soort droefheid over je, die je niet kunt verklaren.
Je ziet alles weer zwart.
Je denkt dat anderen niets meer van je moeten hebben.
Je zoekt in een kleinigheid een reden om te klagen, te kankeren, jaloers te zijn en verwijten te maken.
Je denkt dat dit zo zal voortgaan, dat deze stemming niet zal wijken.
En je weet niet waarom.
Misschien ben je moe; je weet het niet.
Waarom moet het zo zijn?
Omdat de mens een stuk natuur is, met lentedagen en herfstdagen,
met de warmte van de zomer en de kou van de winter.
Omdat de mens het ritme van de zee volgt: eb en vloed.
Omdat ons bestaan een voortdurende repetitie is van ‘leven’ en ‘sterven’.
Als je dit begrijpt, kun je vol moed en vertrouwen verder.
Want dan weet je dat na elke nacht weer een nieuwe morgen komt.
Als je dit aanvaarden kunt, zul je door dit regelmatig ‘op’ en ‘neer’ steeds dieper en vreugdevoller gaan leven.
Van op de website van Vitaberna
