Wellicht staan we er weinig bij stil, bij wat er allemaal komt kijken in het samenstellen en tot stand komen van het wekelijks parochieblad. Elke week valt dit in uw bus met lokaal nieuws en artikels van ons bisdom, van de Belgische Kerk en de Wereldkerk. Uw pastores schrijven meestal om beurt het hoofdartikel en verzamelen verschillende aankondigingen. Maar er is ook de finale vormgeving voor de eindredactie en het doorsturen naar de uitgeverij Halewijn in Antwerpen. Dat was de taak die Christiane Locus jarenlang op zich nam voor onze lokale editie van Anderlecht. Ze deed het met een zorg en een nauwgezetheid die haar eigen waren zodat iedereen tijdig de opeenvolgende nummers in de bus kreeg. Ook het abonnementenbestand hield ze nauwkeurig bij zodat elke vernieuwing of elke adreswijziging vlot kon verlopen. En plots is Christiane er niet meer. Eind vorig jaar werd ze een paar keer opgenomen in de St-Janskliniek met hartproblemen en in de nacht van 1 op 2 januari is ze in haar slaap overleden. Het gebeurde geheel onverwacht en haar heengaan laat zowel bij haar familie als bij ons als geloofsgemeenschap een grote leegte achter. Christiane was thuis in de gemeenschap van St-Guido waar ze elke zondag mee vierde en instond voor de collecte. Zo’n 15 jaar terug kwam ze vanuit de Victor Rauterstraat in de Processiestraat wonen, recht tegenover haar schoonzus. Haar grootvader kwam uit Buizingen naar Anderlecht en zij en haar familie woonden jaren op de parochie van St-Lucas waar ze actief waren. Haar tante Marieke Locus (Aerts) was lang een trekker in de ziekenzorg. Zelf bleef Christiane ongehuwd. Tijdens haar actieve loopbaan werkte zij op het secretariaat van de school Imelda, vandaar dat de taak voor Kerk+Leven haar goed afging. Op de bijeenkomsten van de gepensioneerde personeelsleden van Imelda was ze steeds aanwezig. Ze las graag Vlaamse schrijvers en was een trouwe bezoekster van de bibliotheek. Christiane was zeer bescheiden, met zorg voor anderen en met soms een guitige blik in de ogen. Ze keek ook over de parochiegrenzen heen en was altijd present in Onze-Lieve-Vrouw van Vreugde bij de gemeenschappelijke vieringen met de pastorale eenheid en solidaire maaltijden. We zullen haar missen in onze geloofsgemeenschap. We willen haar uitdrukkelijk danken voor wie ze was en voor de taak die ze op zich nam voor het parochieblad. Ze deed het op een prachtige manier. Dank Christiane, voor wie je was en wat je deed. We bieden onze christelijke deelname aan haar familie.
