Driekoningen. Normaal een dag waarop kinderen langs de huizen trekken om te gaan zingen en oude melodieën weer in ons hoofd klinken. De Coronamaatregelen steken ook daar weer stokken in de wielen. En tegelijk staan we voor het feest van de Doop van Jezus waarmee we de kersttijd zullen afsluiten en de tijd doorheen het jaar begint. Een scharniermoment, niet alleen in de burgerlijke jaartelling van Oud naar Nieuw maar ook in de liturgie: van de sterke Kersttijd, terug naar het gewone leven. Hoewel, zo gewoon is ons leven ook weer niet, zolang het Coronavirus ons in zijn ban houdt en ons uit onze normale doen houdt. Laten we nog even stil staan bij de Driekoningen en dan vooruit kijken naar de Doop van Christus.
Drie Wijzen
De laatste bezoekers aan de stal zijn de drie wijzen. We kennen ze: Melchior, Caspar en Balthasar, of ten minste dat denken we, want er hangt eerder een waas van mysterie rond hen. Ze komen van ver en vanuit verschillende continenten zegt de traditie en zo wordt het kerstgebeuren open getrokken voor heel de wereld. Vandaar de naam: het Feest van de Openbaring. De Vredevorst is er voor alle mensen van goede wil en deze vreemde bezoekers vertegenwoordigen heel de wereld. De wijzen vormen zo ook het beeld van alle christenen van alle tijden en dus ook van ons. Ze hebben een lange weg af te leggen, net als wij in ons leven. Het is vaak een hele zoektocht om die Jezus te vinden in ons leven.
Open op de toekomst
Wat zal het nieuwe jaar ons brengen: goede of minder goede dingen? Hoe zal het met onze gezondheid dit jaar gesteld zijn? En die van onze familie en vrienden? We hebben het afgelopen jaar van heel wat mensen afscheid genomen, in onze familie en vriendenkring, in de geloofsgemeenschap. Hoe zal het dit jaar verlopen? Wanneer wordt het weer ‘wat gewoon’? We weten het niet: er is dus vertrouwen nodig om het nieuwe jaar in te stappen. Misschien leeft er wel twijfel, onmacht, onrust, duisternis in ons hart. Hoe zal het verder gaan met de pandemie en wijzelf daarbij? De wijzen geven geen pasklaar antwoord, dat staat er nooit in de bijbel, wel mogen we wat proeven van hun wijsheid als we ons door hen bij de hand laten nemen.
Wat we van hen kunnen leren
Ze leren ons de sterren in de nacht ernstig te nemen wanneer we het niet meer zien zitten, eigenlijk ook Hem, God niet meer zien zitten. Ook zij zagen een hele reistijd niets van God, alleen de ster. Ze leren ons de sterren van Gods aanwezigheid in ons leven te zien en te herinneren. Al die mensen die ons de weg wezen, die ons iets van God lieten ontdekken. Zij zijn de sterren van hoop die God ons geeft, de ene dag al wat helderder dan de andere. Als ook die ene ster verdwijnt slaan de Wijzen de Schrift er op na. Misschien een wenk voor ons: als je niet meer vooruitkomt, als geen ster je nog vooruithelpt, als je die Corona hartsgrondig beu bent, sla dan eens de Schrift open, lees een stukje uit de bijbel. De dagelijkse lezingen van het evangelie nemen ons mee doorheen het leven van Jezus en zijn leerlingen en maken ons ook meer tot zijn leerlingen omdat we meer en meer gaan ontdekken wie Hij is, net zoals de leerlingen die zich soms afvroegen, “Wie is Hij toch?”
Verandering
Wat me altijd heeft getroffen is het laatste zinnetje in het evangelie over deze figuren: ‘ze keerden langs een andere weg naar hun land terug’. Een echte ontmoeting met Jezus laat geen mens onberoerd. Het doet iets met de persoon. Zovele mensen in het verdere evangelie gaan anders leven na een ontmoeting met Jezus en ze gooien hun leven om.
Is het ook zo niet in ons leven? De ontmoeting met iemand kan ons leven een andere wending geven. Denk maar eens hoe je ooit je vrouw, je man hebt ontmoet en je leven veranderde? Is het ook zo met onze relatie tot de Heer? Welk verschil maakt het in ons leven dat we Christus ooit hebben leren kennen? Is de relatie nog even intens of is ze met de jaren wat uitgeblust of bekoeld? Hoe was dit jaar onze ontmoeting met Hem in het stalletje? Anders dan gewoonlijk door deze Coronatoestanden?
Doopsel
Was ons doopsel ook geen ontmoeting met de Heer? En heeft dit ons leven veranderd? Hoe klein en onbewust we toen ook nog waren, daar begon onze relatie met God. Daar begon ons leven als christen. Ook bij Jezus begon er een ander leven na zijn doopsel in de Jordaan door Johannes de Doper. Deze laatste duidt Jezus aan als degene waarop mensen al heel lang wachten: de Messias. Het zal de start vormen van Jezus’ optreden, zijn ‘publieke’ leven.
Jezus wordt door Johannes met water gedoopt maar door God met de Geest. Die zet Hem in beweging en begeestert Hem in zijn verdere leven. Wat we met Kerstmis al hoorden zeggen over Jezus wordt hier herhaald en bevestigd, maar nu over een volwassen man: deze is de Redder van de wereld, Gods Gezalfde. ‘Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde!’
Daar in de Jordaan begint een nieuwe fase in Jezus’ leven.
‘Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde!’: gave…
God zegt dit niet alleen tot Jezus bij zijn doopsel maar tot elke dopeling vandaag. Hij zegt het ook tot ons. Op dit komende feest van de Doop van Christus, mogen we ons daarvan opnieuw bewust worden, ook in deze moeilijke tijd: wat er ook gebeurt, God ziet je graag. Wees dus niet bang want we zijn geborgen in Gods liefde en onze namen zijn geschreven in zijn hand. Hij draagt zorg voor ons, laten we dus met vertrouwen dit nieuwe jaar in stappen.
…en opgave
Gedoopt zijn is ook een opgave. Het is in die relatie met God blijven staan en ze levend houden. Net zoals we een menselijke relatie voedsel moeten geven of ze verschrompelt. Het is niet anders tussen God en ons.
Gedoopt zijn, houdt ook een zending in. Door ons gedoopt en gezalfd zijn, worden we uitgenodigd om te worden zoals Jezus: barmhartig, solidair met armen en kleinen, mensen van vrede en verzoening. Om in zijn geest en door de Geest naar de anderen te gaan.
Laten we dan in zijn voetspoor gaan dit jaar en kiezen voor die liefde en die trouw aan de Vader en aan de mensen. Vanaf volgende maandag begint ‘de tijd door het jaar’. Moge ons gedoopt zijn, het zich door God bemind weten, ons jaar doordesemen en al wat voor ons ligt aan opdrachten, aan taken.
Moge het vuur van de Geest brandend blijven, een heel jaar lang!
Pastor Guido
