Bijna is het één september en dan klinkt onwillekeurig telkens het liedje van Will Tura in mijn hoofd: “’t Is vandaag je eerste schooldag…” Voor de meesten van ons is die al lang geleden en ook de laatste schooldag ligt al ver achter ons. Toch is dit weer de dag waarop duizenden kinderen en jongeren naar school trekken. Sommigen heel enthousiast en anderen tegen hun zin. De enen uitkijkend naar hun klasvrienden, anderen wat bedeesd op de drempel van een nieuwe school.
Unieke kans
Het blijft iets unieks dat we met leeftijdsgenootjes samen kunnen opgroeien en dingen leren, vaardigheden opdoen, onszelf en de wereld ontdekken als een wonder iets. Eergisteren zag ik een reportage over clandestiene scholen voor meisjes in Afghanistan waar twee moedige leraressen, (herkenbaar op TV) getuigden waarom ze deze meisjes in het geheim les willen geven. Rudi Vranckx, de journalist, vroeg aan de meisjes wat ze wilden worden later als ze ooit de kans zouden krijgen om verder te studeren. “Rechter, dokter, lerares” klonk het uit verschillende monden. Ze staan klaar, ze willen vooruit en willen hun volk helpen door één of ander beroep later uit te oefenen. Hun positieve ingesteldheid en hun vastberadenheid raakten me. Zullen ze de kans krijgen om hun dromen te realiseren? De toekomst zal het uitwijzen.
Nieuwe toekomst
September luidt ook een nieuw pastoraal werkjaar in. Zo’n moment is bijzonder: er kan nog zoveel, het draagt zoveel in zich aan hoop, beloftes, mogelijkheden en perspectieven. We maken voornemens en plannen en kijken er naar uit om ze te realiseren. Maar het kan ook zijn dat het ons soms verlamt en laat teruggrijpen naar het oude en het vertrouwde. Laten we kiezen voor het eerste. Ook God kijkt met ons altijd vooruit, Hij wil met ons toekomst maken. ‘Zie Ik ga iets nieuws beginnen, het gaat ontkiemen, zie je het nog niet?’’ staat er bij de profeet Jesaja. God wil met ons niet terug naar het oude. Neen, telkens weer vooruit, weg uit onszelf naar de anderen toe. Wat het wordt kennen we nog niet.
Onbekend
Die toekomst is onbekend, niemand weet echt wat er op ons afkomt de komende maanden. Denk nog maar eens terug aan het voorjaar van 2020, niemand hield het voor mogelijk dat een virus onze samenleving zou plat leggen en ons leven danig overhoop gooien. Ons leven is intussen wat normaler geworden maar de angst voor een heropflakkering en een zoveelste golf zit er toch wat in. En wat kan er nog allemaal op ons afkomen? Een oorlog die niet zo ver van onze deur voortduurt en waarvan we de gevolgen dragen met mensen op de vlucht, met energieprijzen die steeds maar stijgen. Met die onzekerheid omgaan vergt moed en vertrouwen. Moed, om er niet van weg te lopen en terug te plooien op wat vertrouwd en bekend is. Vertrouwen om te geloven dat het goede ook zal gebeuren en dat het ergste ons niet zal overkomen. Ook binnen onze Kerk.
Vertrouwen
Zo’n vertrouwen komt er niet ineens of vanzelf. Vaak is er al een basis gelegd in onze kinderjaren. De ervaring dat we op mensen kunnen rekenen, dat mama en papa er voor ons zijn, bij vreugde en verdriet. Gaandeweg mogen we ontdekken dat er ook een God is die we mogen vertrouwen. Vele Bijbelverhalen vertellen ons van mensen die hun vertrouwen stellen in God en daarin niet beschaamd worden. Grote figuren als Abraham, Mozes en vele profeten tonen ons dat God met ons begaan is. Vooral in grote nood was Hij zijn volk nabij. Ook Maria toonde ons een weg van vertrouwen, zonder de toekomst te kennen. Hij doet zijn belofte gestand: ‘als zou een moeder haar kind vergeten, Ik vergeet u nooit! ‘ Jesaja 49.
Aan Zijn hand
Vanuit dat gelovig vertrouwen stappen we het nieuwe pastorale werkjaar in. Niet onmiddellijk met grote plannen, wel met veel goesting en hoop. Goesting om de draad op te nemen van vertrouwde activiteiten, van catechese, van bijbelleerhuis en zoveel meer. Maar ook met de hoop dat de Geest ons allen wil inspireren tot nieuwe ideeën. Een paar mensen suggereerden zo om na de viering in OLV van Vreugde na te praten bij een aperitiefmoment. Het is één van de manieren om te bouwen aan meer verbondenheid. Anderen vragen ons wanneer we nog eens op bedevaart of op reis gaan. We nemen het op met de pastorale ploeg die op 1 september in een eerste vergadering samenkomt. Daar willen we verder nadenken en kijken welke richting we kunnen uitgaan, welke vragen er leven binnen en buiten onze gemeenschap hier in Anderlecht en welke antwoorden wij kunnen geven. Alle suggesties en ideeën zijn welkom!
Startviering
We trekken het pastorale jaar op gang met de startviering op zondag 25 september om 11u in Onze-Lieve-Vrouw van Vreugde met daarna een feestelijke receptie. Voordien zijn er al inschrijvingsavonden voor de catechese. De data vind je verderop in deze editie.
We wensen aan alle kinderen en mensen verbonden met het onderwijs een goede start toe van het schooljaar maar ook aan alle bewegingen een mooi werkjaar met fijne ontmoetingsmomenten en geslaagde activiteiten!
Pastor Guido
