Zijn liefde zal ons drijven …
Telkens als we samenkomen op zondag om te vieren, bidden en zingen we. Een viering zonder zang − vroeger een ‘gelezen mis’ genoemd – zouden we wellicht vreemd vinden op zo’n dag. Zingen laat ons immers nog meer deelnemen aan het liturgisch gebeuren en in de volksmond zeggen we dat ‘zingen, twee maal bidden is’. Het zingen neemt een belangrijke plaats in binnen ons kerkelijk samenkomen. Wat gaan we dan zingen? Degenen onder u die voor zang en begeleiding instaan, weten dat dit wel wat voorbereiding vraagt. Er zijn de muzikale suggesties bij de liturgie maar daarvan zijn niet altijd alle liederen gekend in de lokale gemeenschap. Elke vierende gemeenschap heeft zo haar eigen repertorium waarop men vaak terugvalt. Het is dan ook een uitdaging om eens een nieuw lied te introduceren. Er is niet alleen de melodie die mooi, aantrekkelijk en makkelijk aan te leren moet zijn maar er is ook de tekst die betekenisvol moet klinken en liefst aansluit bij het thema van de schriftlezingen.
Staat op en weest niet bang
Zo kwam ik in de suggesties voor de komende zondag uit bij dit lied: ZJ 442: Staat op en weest niet bang, tot nu voor mij onbekend. Het wordt aanbevolen voor bij de zending. Het kan ook later gezongen worden in de paastijd. De tekst is van Paul Begheyn en de muziek van Willem Vogel.
Staat op en weest niet bang. Hij heeft ons aangeraakt. Staat op en weest niet bang.
Het refrein doet ons wellicht al meer denken aan de verschijningsverhalen na Pasen maar ook bij het gebeuren op de Taborberg raakt Jezus zijn leerlingen aan en zegt dat ze niet bang moeten zijn. Tenminste zoals Mattheüs het beschrijft. Zondag lezen we uit Marcus die veel beknopter is en hij vermeldt dit niet. Laten we even naar de strofen gaan kijken.
Hij heeft ons meegenomen ver van het alledaagse om vrij en onverdeeld te wonen in zijn dromen.
Jezus brengt zijn naaste leerlingen boven op een berg, inderdaad ver van het alledaagse. Op een bergtop hoor je zelden nog geluiden uit het dal. Er is stilte en in die stilte kan er wat gebeuren. In de veertigdagentijd worden we uitgenodigd om de stilte op te zoeken. Daar kunnen we zijn stem horen, als alle ruis wat verdwenen is. Daar kunnen we wonen in zijn dromen. Onverdeeld, dus één en al oor voor Hem. De leerlingen mogen daar al een glimp opvangen van wie Jezus is, in Hem de droom van God ontdekken.
Wij zien Hem in de ogen, hervinden onze oorsprong, gekoesterd door zijn zon. Zijn licht is mededogen.
Als we zo dicht tot Hem naderen, Hem ontmoeten ‘van aangezicht tot aangezicht’ dan zijn we ook bij onze diepste kern gekomen. Daar waar God in ons het leven heeft gelegd, daar waar Hijzelf in ons leeft. Daar is licht en dat licht schijnt mild en barmhartigheid. Het is mededogen zegt de tekst. Veertigdagentijd is in dat licht durven gaan zitten zoals we zijn, met onze schaduwkanten, met ons kwaad. Zonder angst want voor Gods liefde hoeven we niet bang te zijn.
Hij is de welbeminde, de door God zelf gewilde zoon, Jezus, mensenkind. Zijn stem weet ons te vinden.
Op die berg mogen de leerlingen ontdekken wie Jezus echt is. Er klinkt een stem die Hem de welbeminde Zoon noemt. Gods Zoon maar ook mensenkind, de zoon van Jozef en Maria. Vreemd en toch ook vertrouwd. Iemand die nabij is. Zijn stem weet ons te vinden: is het de stem van God of die van Jezus, of beiden? Zeker is dat ze ons bereikt. Deze veertigdagentijd is een uitgelezen tijd om ze te onderscheiden tussen de vele andere stemmen die onze aandacht opeisen en er gehoor aan te geven.
Wij kunnen hier niet blijven, de wereld roept ons wakker, Jezus gaat voor ons uit; zijn liefde zal ons drijven.
Het lijkt of de leerlingen hier zelf aan het woord zijn: ‘wij kunnen hier niet blijven’. Neen, geen tenten bouwen om dit uitzonderlijke moment vast te houden maar de berg af, terug naar de wereld die wacht. Daar zijn de mensen die uitkijken naar een bemoedigend woord, een schouderklop, een helend gebaar. Jezus zelf leidt zijn leerlingen naar beneden. In deze veertigdagentijd gaat Hij ook ons voor naar mensen in nood, mensen die opkomen voor hun rechten, mensen die geen stem meer hebben, mensen op zoek naar zin. Zijn liefde begeleidt ons, laat dat onze bron zijn.
Misschien zingen we dit lied helemaal niet volgende zondag maar laat de tekst ons maar inspireren in de komende weken. Een sterke veertigdagentijd verder!
Pastor Guido
