Moord op Franse priester in Saint-Etienne-du-Rouvray

Na de aanslag in een kerkje in Normandië...

Ook wij hier in Anderlecht willen onze steun betuigen aan de kleine geloofsgemeenschap in Saint-Etienne du Rouvray. Als christenen voelen we ons speciaal met hen verbonden. Hun verdriet, woede, angst, onmacht... treft ook ons.

Aartsbisschop De Kesel drukte bij het begin van een catechese voor de Vlaamse jongeren op de Wereldjongerendagen in Krakau zijn afschuw uit voor wat gisteren gebeurde in Frankrijk.

‘Tegenover zo'n zinloos, willekeurig en onvoorspelbaar geweld sta je machteloos. Het maakt ons sprakeloos.’ ‘Voor ons is dit een nieuw gegeven’, aldus de aartsbisschop, ‘maar we mogen niet vergeten dat christenen uit Syrië en andere landen al jaren onder dat geweld en die vervolging kreunen. Daarom vluchten ze er weg om veiligheid en toekomst te vinden.’

Mgr. De Kesel toont zich heel bezorgd wanneer andermaal zou blijken dat de enige bedoeling is onze samenleving te ontwrichten en groepen van mensen tegen elkaar op te zetten. Precies het tegendeel moet nu gebeuren: mensen moeten elkaar opzoeken over alle grenzen heen en tonen dat vredevol samenleven in respect voor elkaar wel degelijk mogelijk is. Daartoe moeten religieuze en politieke leiders vandaag oproepen.

De aartsbisschop vond het een heel goed signaal dat de plaatselijke imams in Rouen onmiddellijk ook dit zinloos geweld krachtig veroordeelden.

Vanuit de jongeren zelf kwam, via Verse Vis, hun eigen communicatieproject,  deze positieve reactie : ‘Met de Wereldjongerendagen komen we samen met jongeren van zoveel verschillende afkomsten en nationaliteiten om te bidden voor vrede en verzoening. We willen tonen dat harmonie tussen de verschillende volkeren wél mogelijk is. De weg van vrede bestaat wel degelijk. Dat besef kan geweld en terrorisme niet van ons afnemen.’

Zondag preekte ik in het verlengde van het evangelie over het Onze Vader. Het was me opgevallen dat de laatste bede ‘Verlos ons van het kwade’ niet voorkomt in het Lucasevangelie. Kwaad, geweld in alle vormen kunnen ons overvallen, bezit van ons nemen. Het ‘verlos ons’ is een bede om innerlijke vrijheid. Hoe gaan we hier mee om? We kunnen met Jezus kiezen voor solidariteit met alle mensen van goede wil, van welke religie ook. (pastor Tite met dank aan Kerknet)

Gebed van Franciscus van Assisi (1181-1226)

Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.
Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten,
niet begrepen te worden, maar te begrijpen,
niet bemind te worden, maar te beminnen.
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt
door te verliezen, dat men vindt
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen.